Menntamál - 01.12.1953, Blaðsíða 6

128
MENNTAMÁL
fór eftir hádegið í fræðslumálaskrifstofu ríkisins á fund
einhvers mektarmanns, sem átti að vera verndari minn
eða forsjármaður í hvívetna, en Jón Emil fór í annan
stað, þar sem ein forstöndug og snarleg kvinna spann ör-
lagaþræði hans.
Aðalforsjármaður minn í fræðslumálaskrifstofu ríkis-
ins er af þýzkum ættum og heitir Bodeman, en sá, sem
„gerði verkin,“ og ég hafði mest saman við að sælda,
heitir Patrick Curnin. Nafnið bendir til írsks uppruna.
1 skrifstofu þessara heiðursmanna var vélritari frá Japan
og virtist mér yfirleitt, að meðal fólks þess, sem vann í
fræðslumálaskrifstofunni — og það skipti mörgum hundr-
uðum — mætti sjá svo mörg ólík andlit, að líkast væri
því að hér væri alþjóðaskrifstofa!
Fræðslumálaskrifstofa ríkisins er í hjarta borgarinn-
ar — eins og flestar opinberar skrifstofur ríkisins. Er
hún í mjög stílhreinu, nýju og traustlegu 5-hæða stein-
húsi við Independence Avenue.
Við Patrekur ræddum lengi saman. Fyrst var rætt um
ferðaáætlun, sem hann hafði lagt drög að og byggð var á
óskalista þeim, er ég hafði lagt fram. Var brátt gengið
frá því, hvernig fyrsta mánuðinum skyldi varið, en ýmis-
legt yrði athugað nánar um hinn tímann. Þar næst röbb-
uðum við um hugðarefni okkar og fræddum hvorn ann-
an um skólamál og sitthvað fleira. Einnig fór Patrekur með
mig í nokkrar deildir fræðslumálaskrifstofunnar, sem ég'
átti svo að kynnast nánar síðar.
Þetta var á miðvikudegi, en ákveðið var, að ég færi
næsta laugardag til Atlantic City og yrði þar um það bil
í viku á ársþingi margs konar forystumanna í skólamálum,
en koma svo aftur til nokkurrar dvalar í Washington.
Dagana til helgarinnar — þ. e. fimmtudag og föstudag —
skyldi ég nota til þess að fá fræðslu um sitt af hverju,
er mér mátti að gagni koma, fara í skóla og smáferðir um
borgina og nágrennið o. fl.