Menntamál - 01.06.1972, Blaðsíða 6

Þórunn Einarsdóttir setur þingið.
Knud Heinesen, menntamálaráðherra Dana,
talaði næstur. Hann sagði, að það hefði alltaf
verið styrkur forskólans, að litið var á barnið,
þarfir þess og möguleika, sem miðdepil upp-
eldisstarfsins — án þess gerð væri krafa um
nám tiltekinna þekkingaratriða. Heinesen
spurði síðan, hvernig það mætti vera, að
fóstrur vildu nú fara að ræða um efni eins og
nám á forskólaaldri. Hann kvaðst líta á það
sem merki þess, að í skyldunámsskólanum
hefðu gerzt jákvæðar breytingar, og þar —
eins og í forskólanum — væru nú að skap-
ast skilyrði til þess, að börnin þroskuðust og
yndu hag sínum við störf, sem væru fólgin í
að rannsaka, gera tilraunir, bera saman, í-
huga, spyrja og rökræða um efni, til þess að
draga að lokum ályktanir. En þá hefur líka
nám farið fram. Það er um slíkt nám, sem for-
skólinn vill fjalla. Við viðurkennum forvitni
og rannsóknarþörf barnsins — og hvað er
eðlilegra en að reyna að örva þessar hliðar
hæfileika barnsins alla bernskuna.
Camilla Odhnoff, fjölskyldumálaráðherra
Svía, talaði næst. Hún ræddi m.a. um störf
sænsku ,,Barnstugeutredningen“ sem fékk
það verkefni árið 1968 að gera tillögur um
eins til tveggja ára forskóla, áður en skóla-
skylda hefst, þ.á.m. tillögur um tilhögun starfs-
ins og áætlun um uppbyggingu stofnana á
vegum sveitarfélaga með það fyrir augum,
að börn allra útivinnandi eða nemandi for-
eldra ættu kost vistar á dagheimilum eða
fjölskyldudagheimilum. í maí sl. skilaði
„barnstugeutredningen" áliti sínu „Förskol-
an“, og er það í tveimur bindum. í fyrri hlut-
anum er tillaga um pedagogiskt program fyr-
ir forskólann og í seinni hiutanum fram-
kvæmdaáætlun.
MENNTAMÁL
108