Menntamál - 01.06.1972, Blaðsíða 37

fjölbreytt og vel til hennar vandað í
alla staði. Framsöguerindin voru yfir-
leitt mjög áhugaverð og lærdómsrík,
og það er sannarlega ekki oft, að
manni gefst kostur á að hlýða á
jafn marga erlenda sérfræðinga, sem
þekktir eru fyrir rannsóknir og störf
að uþþeldismálum eins og þarna
bauðst tækifæri til.
Þá er mér einkar minnisstæð sýn-
ing á leikföngum og leiktækjum, sem
opnuð var í Hagaskóla um sama
leyti og mótið hófst. Þar var margt
athyglisvert augum að líta, enda hef-
ur þessi sýning hlotið viðurkenningu
erlendis. Hún færði manni heim
sanninn um, hve mikill skortur er hér
á heppilegum og þroskandi leikföng-
um fyrir börn á forskólaaldri.
Því miður hafði ég ekki tækifæri
til að sjá kvikmyndirnar, sem sýndar
voru á mótinu, en heyrði þeim mik-
ið hrósað. En nú hafa fjórar þeirra
verið keyptar af Fræðslumyndasafni
ríkisins, og eftir að hafa séð þær
þar, get ég tekið undir með þeim,
er létu í Ijós ánægju með þær.
Ekki sakar að geta um barnabóka-
sýningu í Norræna húsinu, þar sem
úrval norrænna barnabóka var til
sýnis fyrir almenning. Að endingu
vil ég nefna skemmtunina í Þjóðleik-
húsinu, sem var ákaflega vel heppn-
uð og hreif okkur innlendu gestina
ekkert síður en þá erlendu.
Ég vil svo leyfa mér að nota hér
tækifærið og koma á framfæri þakk-
læti mínu fyrir að vera boðin þátt-
taka í þessu móti. Sem gestur þarna
fannst mér aðdáunarvert að sjá,
hversu góð skipulagning virtist setja
svip sinn á mótið, ekki sízt þegar
tillit er tekið til hins mikla mann-
fjölda, sem þarna var samankominn.
Þökk sé Fóstrufélagi Islands svo og
öðrum, sem þarna lögðu hönd að
verki
Margrét Margeirsdóttir
Mér fannst erindin, sem þær Vanja
Karlsson og Ulla Britta Brun fluttu
um það hvernig smábörn læra, vera
mjög athyglisverð. Þær viku oft í
máli sínu að skýrslu sænsku nefnd-
arinnar frá 1968, en í henni áttu sæti
ríkisskipaðir sérfræðingar í öllu, er
varðar byggingar, rekstur og starf-
semi dagvistunarheimila. Haustið
1971 kom skýrsla þessarar nefndar
út, þykk bók, sem er sandur af fróð-
leik um dagvistunarheimili og upp-
eldisstörfin þar, hvernig þau verði
bezt af hendi leyst, og tilgang þeirra.
Þessa bók bar mjög oft á góma á
þinginu, bæði í íyrirlestrum og um-
ræðuhópum. Bókin er mikill fengur
íyrir fóstrur og aðra, sem vilja fylgj-
ast með þessum málum.
Mér þótti mjög gaman að fyrir-
lestrum K. B. Madsens um nám,
námshvata og markmið. Við fengum
að heyra um kenningar, rannsóknir
og tilraunir margra merkra sálfræð-
inga í þessum efnum.
Fyrirlestur Sigurjóns Björnssonar
fannst mér einnig athyglisverður, þó
að ég kannaðist við aðalniðurstöður
rannsókna hans. Það sem mér þótti
áhugaverðast voru niðurstöður Sigur-
jóns um greindarmælingu stúlkna á
skólaskyldualdri. Mér skildist að því
lengur sem þær dveldust í skóla
því lægri yrði greindarvísitala þeirra.
Hvað veldur?
Þessi fyrirlestur vakti mig einnig
til umhugsunar um, að enn hafa eng-
ar rannsóknir verið gerðar hér á
landi á dagheimilisbörnum. Margir
hafa áhuga á að vita um uppeldis-
áhrif dagheimilanna, ekki sízt þegar
um minnstu börnin er að ræða.
Guðrún Friðgeirsdóttir.
Mér fannst þingið takast með mikl-
um ágætum, og það var ánægjulegt
að vera þar. Flestir fyrirlestranna
voru mjög fróðlegir, en einna athygl-
isverðastur fannst mér þó fyrirlestur
Hans Vejleskovs um málið og gildi
þess.
Ekki var síður fróðlegt að hitta
þarna og spjalla við erlendar starfs-
systur og komast að raun um, hvern-
ig þær haga starfi sinu og bregðast
við hinum ýmsu vandamálum, sem
upp koma. Mjög athyglisverð þóttu
mér t.d. ummæli Thyru Nielsen, en
hún starfaði lengi í Montessorileik-
skólanum, sem Sofie Rifbjerg stofn-
aði. Hún sagði: „Þið eigið mörg fall-
eg dagheimili, en þið gerið því miður
sömu skyssuna og við Danir höfum
gert; þið byggið allt of stórt. Hvorki
börnum né fullorðnum líður nægi-
lega vel í þessum stóru stofnunum."
Mig langar líka til að tilfæra hér
orð Kari Vangsnes, sem er eftirlits-
maður með dagvistunarstofnunum í
Osló. Hún sagði: ,,í Osló erum við
MENNTAMÁL
139