Menntamál - 01.06.1972, Blaðsíða 35

speglast á liverju þróunarskeiði frá vori til vetr-
ar, frá sorg til gleði. Hvað getur barn fundið
hér? Hið hræðilega og ruddalega, luð rólega og
yfirvegaða,
Det var en bát ute pá det pde iiav
Bplgene var lipye.
Det bruste og suste.
Solen gikk ned i vest.
Det ble mprkt pá det óde liav.
Det ble stille og blankt.
Báten den . . .
Edvald 10 ára.
eða hið máttuga og lífmikla:
Merktige furuer
II pye graner
Ingen fare
Ingen redsel
Ingen barn kan plukke dem
Pá den mosegrodde grunn
ved roten til et tre kommer det en knopp
Den skjelver
Den er hjelpe!0s
Mon t.ro om den vil bli en blomst
hvis ikke . . .
En liten barnehánd
den ble den vesles dý'kl.
Elisabeth (10 ára)
Bœkur
Ennþá eru myndabækurnar áhugaverðar,
helzt með léttunr orðum, smárn saman með létt-
um texta. Þetta eru bækur, sem nemendurnir
sjálfir eiga. Við verðum einnig að hafa þær bæk-
ur, sem unnt er að lesa úr upphátt fyrir nem-
endurna, bækur með myndum í sambandi við
textann.
Bækurnar eiga að lreilla nemandann, þær
rnega einkennast af hversdagsraunsæi eða ævin-
týrum. Nemendurnir verða að geta samsamað sig
persónunum í bókunum. Hvati (nrotiv) og verkn-
aður verða að Iraldast í lrendur, svo lrægt sé að
fylgjast með. Það þarf að vera svigrúm til eigin
túlkunar.
Frásögn / samtöl
Hið lifandi orð er bezta boðskiptagagnið. Sanr-
talinu nrá aldrei gleynra. Hver einasti dagur
ætti að byrja nreð snrá spjalli, annað hvort í
sameinuðum bekknunr eða í snrærri hópum. Við
verðunr að fá nemendurna til þcss að segja frá,
— í fyrstu frá einföldum hlutunr, seinna flókn-
ari. í upphafi er orðaforðinn lítill, en hann get-
ur aukizt lrratt, ef kennarinn tjáir sig Ijóst og
greinilega.
Hvernig breytingin frá forskóla í grunnskóla
kemur til nreð að verða, er háð
— vilja og hæfileika kennarans til samvinnu,
— tímanum, sem ætlaður er til samvinnunn-
ar,
— innsýn kennaranna í bæði forskóla- og
grunnskólapedagogik
— fjármálayfirvöldunum
— lrjálpargögnum og vinnuskilyrðum
— samvinnuaðstöðunni (skóla — heimili —
nemendum — öðrunr í samfélaginu).
Þ. S. þýddi.
MENNTAMÁL
137