Vorið - 01.12.1949, Side 14

132
VORIÐ
heldur að stilla þig um að sitja
þarna og leika ,,sprellikarl“, —
bara til að sýna nýju lakkskóna
þína. Já, ég hef mjög vel tekið
eftir því. (Dansar áfram.)
JENNÝ (dreymandi, við Ingu, urn
leið og hún bendir út um glugg-
ann): Nei, sjáðu bara, hvað snjó-
ar mikið. Það verður reglulegt
aðfangadagskvöld. Er það ekki
yndislegt!
MALEN (afskræmir sig): Já, riglu-
lega — endislegt.
JENNÝ: Svei, Malen, þú ert svo
óskáldleg. Geturðu aldrei orðið
hrifin?
MALEN (stekkur upp, stillir sér
þrjóskulega upp með hendur á
mjöðmum): Já, hér er líka sann-
arlega mikið til að verða hrifinn
af! — Aðfangadagskvöld í heima-
vistarskóla! Það má nri segja, að
það er skáldlegt! (Með grátinn í
röddinni): Á meðan allir félagar
okkar eru heima og láta fara vel
um sig í sínum eigin stofum,
skulum við sitja hér og hírast á
sjálfum jólunum með liinni and-
styggilegu, edikssúru ungfrú
Abelóna og hennar eilífa aðdá-
anda, hr. Mickelsberg, — svei
þeirri hársmyrslakrukku. (Skælir
sig og grettir, eins og hún sé að
setjá smyrsl í Iiárið). Já, það er
dálaglegt jóla-„par“. (Stappar í
gólfið af gremju). Eg get heldur
ekki þolað það. — Ég geri upp-
þot! Ég skal sannarlega koma
þeim í vanda og gera þeim öll
þau „strákapör", sem ég með
góðu rnóti get fundið upp á.
JENNÝ: Þar sem við geturn ekki
ferðast neitt um jólin, megum
við víst vera glaðar yfir því, að
við skulum fá að vera hér í skól-
anum. Það var fallega gert af
ungfrúnni, að. . . .
MALEN (tekur fram í): Fallega
gert! Já, auðvitað! Nei, það er
leiðinlegt, dauðleiðinlegt, — við-
bjóðslega, svefnpurkulega leiðin-
legt. (Lísa, Inga og Jenný safnast
með áhuga kringum Malenu.)
INGA (andvarpar): Já, mikil til-
breyting er hér auðvitað ekki,
livað snertir undirbúninginn.
JENNÝ (andvarpar líka): Sá, sem
hefur reynt Jrað einu sinni, kann
alla dagskrána utan að.
MALEN: Já, nú skuluð Jrið sjá:
Eftir augnablik kemur ungfrú
Juhl inn um dyrnar í hinum
fræga silkikjól langömmu sinnar,
með óbreytanlegu knipplingun-
um á ermunum....
INGA (hlær): Og svo segir hún (lík-
ir eftir skrækróma rödd hennar):
Góðan daginn, karru börn! Loíið
mér nti að sjá, að Jrið verðið
reglulega góðar og þægar í kvöld.
LÍSA: Og Jregar við svo komum inn
í dagstofuna, gengur hr. Mickels-
berg fram, dulbúinn sem jóla-
sveinn, og byrjar að jrruma með
hárri raust: