Vorið - 01.12.1949, Page 38

156
VORIÐ

Ú r heimi harnanna
KRÍUEGGJALEIT.
Það var einn dag, í góðu veðri, að
ég fór með öðrum strák í kríueggja-
leit. Við héldum af stað heiman frá
okkur með sinn dunkinn hvor. Þeg-
ar við komum þar, sem kríurnar
verpa, fórum við að leita að eggjum.
Við vorum að hringla þar, þang-
að til við fundum sín tvö eggin
hvor; þá ætluðum við að halda af
stað lieim. Þá komum við auga á
kjóa, sem var þar á flugi. Kom þá
stráknum, sem með mér var, í hug,
að við skyldum leita að kjóaeggjum.
Ég fór fyrst upp eftir, þar sem kjó-
arnir voru. Veit ég ekki fyrr en
kjói ræðst á mig, og ég öskraði upp
yfir mig af hræðslu. I því kemur
strákurinn, en annar kjói ræðst á
liann. Tekur hann þá annað kríu-
eggið og kastar því í kjóann. Þá
réðist kjóinn aftur á mig, og ég datt
og braut annað kríueggið. Brutum
við þá hin tvö eggin í aðganginum
við kjóana. Hentum dunkunum í
}rá og hlupum af stað niður að sjó,
því að við héldum að þeir myndu
vera þar minna á ferli. Héldum við
síðan heim eggjalausir og daufir í
dálkinn. En nokkrum dögum
seinna fórum við aftur, en héldum
okkur í hæfilegri fjarlægð frá kjó-
unum.
VORVÍSA.
Vorið kemur, vakna blómin,
vermir sólin grund og mó.
Allir fuglar æfa róminn
æður verpir fast við sjó.
(Óðinn 12 ára).