Bjarmi - 01.01.1908, Blaðsíða 6

4
B J A R M I
förum í því, sem goil er: Jesús er
dáinn, Jesús liíir! Þá fyllist lijarta
þitt friði. Láttu kraft dauða Jesú
Krists liera það alt, sem á þér iiggur.
Það cr sama sem að vera borinn af
Drottins öflugu arnarvængjum upp
yfir hið lága — upp yfiv fjöllin liáu
— lil himins. (Þýtt). /j
Hann ætlar heim til móður sinnar,
Seinni part dags, gekk ungur mað-
ur niður í bæinn, til að skemta sér.
All í einu heyrir liann sagt, ]neð
veikri barnsrödd:
»Hann ætlar lieim til móður sinn-
ar«.
Samvizka bans vaknaði við það.
Var ekki móðir bans heima, að gráta
yfir honum. Hann fór frá henni dag
eftir dag og lét hana sitja eina heima.
Hún bafði þó ekki svo sjaldan bcð-
ið hann að snúa sér til guðs, og
bann aldrei viljað gefa því gauml
Var ekki óttalegl að bugsa til þess?
í þessum sorglegu hugsunum snéri
hann óafvitandi heim aftur, já, lieim
til að Ileygja sér í faðm móður sinn-
ar og segja:
»Elsku mamma! fyrirgefðu mér!
Drengurinn þinn hefir verið slæmur
við þig; en nú vil ég vera góður
við þig«.
Hann gekk heim, og þegar hann
ællaði að ganga inn í stofuna, —
hurðin slóð í liálfa gátt, — þá heyrði
hann móður sína segja:
»Farðu mcð Arthur, eins og þú
vilt, góði Jesú, en gerðu hann að
barni þínu!«
Nú stóðst liann ekki lengur; hann
Ileygði sér á kné, við bliðina á móð-
ur sinni og fór að gráta.
»Elsku mamma mín! geturðu fyrir-
gefið mér?«
Því verður ekki með orðum lýst,
hve ánægður og glaður hann varð,
þegar liann fékk fyrirgel'ningu móð-
ur sinnar.
Við þessa miklu breytingu varð
hann eins sæll, eins og nokkur mað-
ur getur orðið, því hann fékk frið
við guð, fyrirgefningu syndanna og
góða samvizku.
Hann lærði að lofa *guð og gat
sagt;
»A1’ munni barna og brjóstmylk-
inga hefir þú tilbúið þér lof« (Matt.
21,16).
Kraftur bænarinnar.
í dagblaðinu »Globe« í New York hafa
nýlega staðið umræður um kraft bænar-
innar. Út af því kom trani svolátandi
vitnisburður:
»líg gct glaður sagt, að það sé kraftur
i bæninni og að við eigum guð, sem gel-
ur uppfylt bænir okkar. Eg var tekinn
höndum í borgarastyrjöldinni ogjlineptur
i Andersons-fangelsið. Neyzluvatn okkar
var svo ólireint, sem hægt var að hugsa
sér; það var sótl í Iæk, sem fullur varaf
óhreinindum, sem féllu í hann frá 20.
Albama-hersveitinni. Nokkrir af okkur
söfnuðumst saman í einu horni fangels-
isins og báðum guð, að senda okkur
betra vatn. Sömu nótt spratt upp lind,
með tæru vatni, míðja vega upp að hæð-
inni við lækinn. Og við kölluðum liana
»Forsjónarlindina« og hún er þar enn í dag.
I þessu Andersons-fangelsi varð ég svo
veikur, að læknirinn sagði, að ég gæti
ekki lifað hálfa klukkustund. Þá var ég
19 ára gamall.
Eg bað Guð að gefa mér heilsuna aftur
og hann gerði það. Eg lili enn og cr
heilbrigður á sál og líkama, með 61 ár
að bakí.
Það er kraftur í bæninni!
Springfield 11. nóv.
Josepli Wagner.
G. Á. þýddi,