Bjarmi - 01.05.1908, Blaðsíða 6

78
B JARMI
inum, verðum vér að biðja sem
bræður í Jesú nafni að snúa við og
leita að dyrunum (Jóh. 10, 1—2),
og varast að hneyksla smælingjana
(Matt. 18, 6.).
Trúarlífið er nógu dauft á íslandi,
þó að ekki sé það gert enn sljórra.
Nógir verða til þess að koma inn
vantrúnni og efasemdunum í hjörtu
manna, þó að prestarnir ofþyngi
ekki samvizkur sínar með því að
hafa líka sjálfir átt þátt í slíku.
Ef trúaðir leikmenn, sem hafa á-
huga á því, að þjóðin styrkist í lit-
andi kristindómi, snúast í lið með
oss, veit eg, að það muni verða til
mikillar blessunar. Veit eg, að marg-
ir prestar mundu með gleði taka
slíkri framréítri bróðurhönd; það
myndi óefað hafa meira líf i för
með sér, þegar brotið væri þannig
í bág við þann óvana, að enginn af
söfnuðunum hefir hingað lil vitnað
um trú sína og frelsara.
Það skal því vera niðurlag þess-
ara orða minna: Biðjum til. Drott-
ins í sameiningu, vér, sem elskum
orð hans, að Idessunardaggir kristi-
legs trúarlífs megi koma sem fyrsl
yfir þjóð vora, og eg tn’ii þvi, ef
vér biðjum, að þær komi samkvæml
Guðs íyrirheiti (Ez. 34, 26). Biðj-
um Drottinn, að vér sjálfir megum
verða ötulli og árvakrari starfsmenn
og munum það, að án Jesú megn-
um vér ekkert. Biðjum hann líka
fyrir hinum hirðunum, að þeir megi
viðurkenna, að orð Guðs stendur
stöðugt og enginn annar lærdómur
en um hinn krossfesta getur verið
mönnunum kraftur Guðs lil sálu-
hjálpar.
Sveitaprestur.
Úr ýmsum áttum.
Heima.
Einn af merkustu prestunum íslenzlui
skrifar p. á.:
»Eitt er paö i »Bjarma«, sem eg vildi
minnast á við yður. Pað var i einhverju
blaði fyrir ckki löngu tckíð fram, að á-
liangendur »ný.ju guðfræðinnar« vor á
meðal færu tlltölulega skamt í kenning-
um stefnunnar og að í pví eíni væri fyrir
mikið að pakka. — Mér finst petta alveg
skakt. Það væri margfalt belra fyrir al-
menning, el pessir moderne tbeologar
væru enn meir radikal, en peir eru. Pá
sæu allir, livert peir eru að fara. En eins
og er, dylst pað mörgum, bvilík hætta er
á ferðinni. Í pví tilliti má með sönnu
segja, eins og Sigurður beitinn málari
gerði oft áseinnitið: »Jo galere jo bedre«.
En til allrar hamingju cr »KirkjubIaðið«
að draga upp nokkurn veginn hreint flagg
með brotunum úr bók Cambells og fyrir-
lestrunum bans Einars Hjörleifssonar«.
Annar prestur skrifar:
»Það er nú fyrir sig, pó að pessii- báu
»vísindamenn« landsins riti og ræði um
pað, sem er andstætt Guðs orði, og er
ávöxtur lyginnar; en pað er sorglegra,
pegar sjálflr starfsmenn pjóðkyrkjunnar
okkar islenzku, prestarnir, hallast á pá
sveifina, sem vill snúa fætur undan Irú-
arliflnu bjá oss og raska þeim góða grund-
velli, sem óraskanlegur er pó, nefnilega
Guðs orði. ----;
Það er lika sárt að vita, bvernig hcr er
vanbrúkaður livíldardagurinn. Það reyn-
ir á polinmæðina, að horia á paðogliafa
ekkert ncma háð og aðköst, ef að pvi er
fundið. í sláturtíðinni í haust notaði einn
forsöngvarinn 2 sunnudaga i röð lil pess
að flytja kjöt i kaupstaðinn, og svo varð
náttúrlega messufall, pótt fólk kæmi. —
En pelta hafði dálítið einkennilegan enda.
Þessi maður misti bátinn sinn fyrir næsta
sunnudaginn par á eftir; hafði að sögn
ællað að brúka bátinn líka pann sunnu-
dag, cn pá fauk bann og brotnaði i spón.
Mér kom í hug: Guð lætur ekki að sér
hæða«. — —