Bjarmi - 01.11.1909, Qupperneq 4

172
B .1 A R M I
laumumst út fyrir takmörkin á eigia
spýtur í ótíma, þá höfum vér áslæðu
til að hræðasl; þá leggjum vér það
á liætlu, sem vér höfum engan rétt
til að leggja á hættu. Forlög vor í
öðru lifi eru algjörlega undir lconiin
sambandi voru við guð. Þess vegna
er ekkert eðlilegra en að þeir hæíi-
leikar vorir, sem sérstaklega eru ætl-
aðir til lífsins hinu meginn, séu þegar
hér á jörðu undirstaða guðs opinber-
unar til vor og að nokkru leyti að
lífi voru með guði. Fjarskygnisgáfu
vora notar guð til þess, að sérstakir
menn geti verið spámenn hans; hæfi-
leika vora til að liala áhrif á fjar-
stadda menn gerir guð að undirstöðu
áhrifa fyrirbænar vorrar á aðra, og
svo framvegis, Það eru ekki menn-
irnir, sem nola þessar miðilsgáfur
vorar; það er guð sem vakir yfir
þeim og notar þær til þess að senda
boð og kveðjur frá þeim lieimi, sem
vér allir keppum að.
Vora æðstu hæíileika má eigi nota
nema í skjóli hins hæsta.
Merkilegur fornleifafundur
í Babýlon.
Frá því er sagt í spádómsbók Dan-
íels, að Nebúkadnesar, -konungur í
Babel hafl einu sinni litið úr höll
sinni út yíir borgina, sem bann bafði
byggja látið. Konungur varð þá svo
hugfanginn af stærð og p.iýði borg-
arinnar, að hann tók til orða og
mælti: »Er þetta ekki sú hin mikla
Babels-borg, sem eg heíi byggja látið
með mínum veldisstyrk til konungs-
aðseturs og minni tign lil frægðar«.
Nú hefir þjóðverjinn dr. Kolde-
wey, sem liin síðustu 10 árin hefir
verið að grafa í rúslir binnar fornu
Babels-borgar, sýnt og sannað, að
liinn forni konungur hafði nokkra á-
stæðu til að furða sig á byggingum
sínum.
Einn af fréttariturum heimsblaðsins
enska »Times«, segir svo frá þessum
fornmenjagreftri:
»Upp úr Mesapótamíu-Iáglendinu,
rísa á einum stað jarðhólar miklir.
Það þarf ekki að spyrja, hvað þeir
heita. I’að er eins víst, að þetta er
hin forna Babýlon, eins og luin stæði
þar enn í dag, og nyrzti hóllinn lieitir
enn hinu fræga nafni Babil.
Múrar eru á tvo vegu, en íljótið
Efrat á einn veg og gerist þar af
þríbyrningur. Niður við fljótið standa
háir hólar og undir þeim liggja forn-
ar liallir og musteri. I}ar standa
nokkur pálmatré og á milli þeirra
stendur bús dr. Koldewey’s. Þegar
þangað er komið, þá veit maður
varla, livort maður á að undrast
meira: atorku mannanna, sem eru að
grafa, sem er næstum ótrúleg, eða
hinar fornu, stórfenglegu menningu,
sem þeir liafa afhjúpað með starfi
sínu.
Ií ö 11 N e b ú k a d n e s a r s.
Hún liggur undir hæstu liólþúfunni,
þar sem Arabar kalla El-kafr en það
þýðir: kastalinn, borgin.
Það myndi þurfa annað tíu ára
slarf til þess að grafa ballarstæðið
upp til fullnustu; en svo mlkið er
þegar búið að gjöra, að hægt er að
gjöra sér liugmynd um, hvernig liöll
konungsins liafi lilið út. Hún er
bygð úr stórum lígulsteinmn, límd-
um saman með jarðbiki (asfall) og
stendur nafn konungs á liverjum
sleini.
Sá hluti hallarinnar, sem búið er
grafa til, er feykilega mikill, óreglu-
legur húsagarður og þykkir múrar
umhveríis, Einn múrinn er 70 fet á