Bjarmi - 20.12.1918, Qupperneq 12

188
B J A R M I
1. Allir krislnir leiðlogar og starfs-
menn ern vinsamlega beðnir um
að gera nógu snemma ráð-
sta/anir til að kveðja saman trú-
að fólk til sambœna daglega i
bœnavilcunni og úlbreiða vel bœna-
e/nin. Prjedikarar eru alvarlega
bcðnir að prjedika út af texlum
peim, sem tilnefndir eru sunnud.
6 jan. og að minna sö/nuði sina
á bœnavikuna.
2. Gerið svo vet að senda siðan
bráðlega slulla skýrslu um sam-
komurnar, sem haldnar verða og
árangur þeirra iit: The General
Secretary Worlds Evangelical Al-
tiance, W. Russel Sguare, London
W. C. Englanda, . til birtingar i
y>Evangelical Chrislendome.
Til vina Bjarma
vestan hafs og austan.
»Margs cr að minnast og margt er að
þakka«, þegar ritstjórinn lítur yfir árið
sem brátt er liðið. Fyrst og fremst er
mjer Ijúft og skylt að þakka kirkjufjc-
laginu íslenska vcstan hafs fyrir heim-
boðið i sumar og alla þá ánægju, sem
jeg hafðí af förinni veslur. Leyíi jeg mjer
hjer mcð að scnda hjartanlega kveðju og
þakkir yður öllum, sem grcidduð götu
mina i Kanada’ með gestrisni og alls-
konar vclvild. Ilvorl sem þess verður
langt eða skarnt að bíða, að jeg sjái yður
aftur, munuð þjer ekki gleymast mjer, og
reyna mun jeg bæði í þessu blaði og
annarsstaðar að skýra eins rjelt frá yður
og mjer 'er 'unt^ogefla með því samúð
milli yðar og vor »heima á gamla land-
inu«. Enda eigið þjcr, sem vinnið að
eflingu kristindómsins, íslensks þjóð-
ernis og ' bindindissemi, óskifta velvild
og samúð skilið bjeðau að heiman,
og munduð njóta hennar í ríkari mæli
en ’ nú'er,’ ef allílestir hjer austanmegin
væru '^ekki^ furðu ókunnugir ytri og inni
högum yðar.
Pað var tilætlunin vestra að ferð min
yrði til þess að prestslausir islcnskir
söfnuðir i Kanada kyntust mjer og jeg
þeim til að vita hvort elcki gæti orðið
samkomulag um að jeg ilyttist alveg
vcstur um haf og gjörðisl þar prestur.
Var talað um að 4 söfnuðir, »Gimli presta-
kall«, ætluðu að kalla mig til 9 mánaða
prestþjónustu, cn 3 mánuði yrði jeg
ferðaprestur kirkjufjelagsins og er liklcga
köllun í þá átt á leiðinni.
Prestaskorturinn i kirkjufjel. er miklu
meiri en jegbjóstvið; fjölmargir söfnuðir
sama sem prestslausir mikinn hluta árs-
ins og aðeins einn íslendingur við guð-
fræðisnám þar vestra. Kirkjufjelagið kærir
sig ekki um nýguðfræðinga nje andatrú-
armenn og mun þvi hika við að kalla
unga, óþekta guðfræðiskandídata hjeðan
frá Reykjavík. En á hinn bóginn munu
lleslir prestar hjcr á landi, sem búnir
eru »að búa um sig« uppi í sveit, bika
við að fara vestur alókunnugir öllum
staðliáttum þar i landi. — En væru þeir
kunnugir, trúi jeg ekki öðru en einlivcrj-
um þeirra yrði það samvisku sök að boða
prcstslausum löndum sinum i Vesturheimi
Jesúm Krist og bann krossfestan. — Er
hið mesta mein að þvi, ef ekki getur
orðið nein samvinna í þessum efnum
milli þjóðkirkju vorrar og kirkjufjelag-
ins. —
Mjer kæmi það ekki á óvart, þótt
meiri samvinna kæmist á og margur mis-
skilningur hyrfl, þegar vjer »hjerna megin«
vcrðum færir um bjóða heim l'orseta
kirkjufjelagsins. Kirkjufjelagið islenska
hefir þcgar sent svo mörg heimboð til
fslands að það er naumast vansalaust, ef
engum leiðtogum þess verður boðið hing-
að innan skams. —
Fari svo að jeg fari vestur aftur, sem
enn er óvísl og óbundið frá minni hálfu,
þá er það prestaskorturinn vestra, sem
knýr mig til þess öllu öðru fremur. —
En á hinn bóginn þætti mjer óviðfeldið
að Bjarmi hælti eða tæki nýja slcfnu í
annara manna höndum. Kaupanda fjöldi
hans helir nærri því tvöfaldast siðan
hann kom alveg til min, — upplag hans
cr þrotið þelta ár, — og liundruð brjela
bera þess vott að blaðið sje ekki áhrifa-
laust í andlegum efnum, hvað sem and-
stæðingar þess óska cða segja. — Mjcr
þælti sárt að geta ekki lengur talað um