Bjarmi - 01.03.1919, Blaðsíða 2

34
BJARMÍ
presturinn, jeg hefi ekkert nýtt a£
boða þjer. Jeg ætla að eins að lesa
fyrir þig ræðuna sem jeg hjelt í dag.
Fyrst ætla jeg að lesa textann: »En
hann var særður vegna vorra synda
— —« »Biddu við«, greip sjúkling-
urinn fram í, »jeg skil það, lestu
ekki meira. — Hann var særður vegna
minna synda«.
Skömmu síðar dó hestamaðurinn
og gat þá þakkað Guði fyrir rjettlæt-
ið i Kristi,
Þegar jeg heyrði þessa frásögu, datt
mjer i hug Arkimedes, sem hljóp úr
baðinu gegnum göturnar í Sirakúsu,
er liann hafði uppgötvað aðferð lil
að rannsaka hvort gullkóróna kon-
ungs var ósvikin. Pá lirópaði hann
án afiáts:' »Jeg hefi fundið það! Jeg
hefi fundið það!«
Veslings vísindamaður, þú fanst að
eins nýja aðferð í vísindunum. En
hamingjusami hestamaður, þú fanst
í Jesú Kristi hjálpræði sálu þinní.
Að eðli voru og i líferni voru er-
um vjer allir syndarar, — allir »dauðir
vegna afhrota vorra og synda — allir
upphlaupsmenn gegn Guði«. Og »laun
syndarinnar er dauði, — eilíf útskúf-
un frá Guði. En vegna takmarka-
lausrar elsku sinnar til fallins mann-
kyns boðar Guð oss fyrirgefning synd-
anna og eilíft líf, ef vjer að eins trú-
um á Jesús Krist son hans, er leið
og dó að vjer skyldum lifa. Vjer er-
um hólpnir ef vjer að eins treystum
honum algjörlega, og hvílum í hon-
um sein fullgildri fórn fyrir syndir
vorar, sem borgunar- og staðgöngu-
manni vorum. »Af náð«, skrifar Páll
postuli, »eruð þjer hólpnir orðnir«
— af náð Guðs og miskunnsemi. —
»Af náð« endurtekur hann, »eruð þjer
hólpnir orðnir fyrir trú«, — fyrir
trúna á kraft hinnar tullkomnu frið-
þægingarfórnar Krists.
Skilyrði þess að þjer getið hólpnir
orðið er að eins eitt, skilyrði það að
þjer væntið einskis af sjálfum yður
og verkum yðar, en væntið alls af
hjálprœdisverki Krists. Pangað til þjer
sjáið þennan mikla sannleika, ganga
sálir yðar á vegum myi kurs og dauða.
Ekki alls fyrir löngu las jeg um
námumanti nokkurn. Hann var á
gangi gegnum mikla og hæltulega
námu, — i einuin hinna miklu neð-
anjarðar-bæja Englands.
Alt í einu sloknaði á lampanum
sem liann bar í hendinni. Hann
þreifaði sig áfram í myrkrinu hræði-
lega til að leila sjer útgöngu en á-
rangurslaust. Að lokum ljet hann
hugfallast vonlaus um að sjer yrði
lífs auðið. Að lítilli stundu liðinni sá
hann Ijósglætu langt burtu. — Var
það tóm blekking eða veruleiki? —
Ljósið nálgaðist og að vörmu spori
var inaðurinn kominn sem var að
leita að honum.
Þannig mun einnig faia fyrir þjer
ef þú á leiðinni gegnum myrkraheim
syndarinnar linnur og kannast við
að þú ert glataður, og hefir enga von
um að geta umílúið komandi reiði.
Jesús, sem með sífeldri árvekni leitar
hins glataða til að frelsa það, mun
þá koma til þín og verða ljós þitt
og líf.
Hann sem er ljós lífsins, ljós heims-
ins, »vegurinn, sannleikurinn og lífið«,
hann er nú að leita að þjer.
Kærulausi syndari, sem með drembi-
læti þínu og sjálfstrausti útilokar kær-
leika Guðs frá fylgsnum sálar þinn-
ar, Jesús segir til þín: »Sjá jeg stend
við dyrnar og kný á. Ef einhver heyrir
raust mína og lýkur upp dyrunum,
þá mun jeg fara inn til hans og neyta
kvöldverðar ineð honum. Opinb. 3, 20.
Hugsaðu þjer hve mörg ár hann
hefir orðið að standa fyrir dyrum
þínum vegna andvaraleysis þíns. —
Hann sem kom frá himni til jarðar