Bjarmi - 01.03.1919, Blaðsíða 5

BJAftMl
37
Samvinna og samdráttur.
Úr tveim áttum kveða við raddir
um meiri samvinnu og umburðar-
lyndi í trúmálum.
Ritstjóri Tímans skorar á þjóð-
kirkju vora að veila guðspeki og
andatrú fult slarfsfrelsi innan sinna
vjebanda og vera í samvinnu við þær
stefnur engu síður en við K. F. U. M„
og gefur í skyn, að reynist hún ekki
nógu rúmgóð i þeim efnum, geti svo
farið, að það verði henni að aldur-
tila. Býst hann auðsjáanlega við að
guðspekismenn verði áhrifamenn í
þingi og stjórn innan skamms og
Wuni þá sýna þjóðkirkjunni lítið
frjálslyndi, ef hún neiti þeim um
samvinnu.
Ritstjóri Norðurljóssins heitir á
hinn bóginn á heimatrúboðið og
Hjálpræðisherinn og alla, er vilja
vinna að kristilegri trúarvakningu á
voru landi, að vera samtaka og sýna
hverir öðrum drenglyndi og sann-
8>rni í starfinu. Margt hefir hann að
athuga við framkomu Hjálpræðis-
hersins á Akureyri, sem Bjarma er
alveg ókunuugt um og skiftir sjer
ehki af. Ekki er hann heldur vel
ánægður með Bjarma, telur hann
>>orðinn all-auðsveipan við nýguðfræð-
lnginn í biskupsstólnum og hefir
heiiið honum samvinnu«, segir Norð-
nrljósið.
Margt hefir ritstjóri Bjarma við
l>etta að athuga, en þykkjulaust skal
það vera, enda sæmir sist annað, þar
setn vjer teljum báða fyrnefnda rit-
Mjóra góðkunningja vora.
Vjer lítum svo á og þykjumst hafa
s^nt f verki, að hve nær sem vjer eig-
UtT1 oitthvert áhugamál, þá beri oss
að vera í samvinnu við alla, sem
Sanimála eru oss í því máli um öll
nðalatriðin, enda þótt ágreiningur
kunni að vera vor á milli um önnur
mál.
Má þar t. d. nefna bindindis- og
áfengisbannsmálið; að því getum vjer
vel unnið með andstæðingum vorum
i trúmálum og stjórnmálum, sjeu þeir
sjálfir samvinnufúsir bannmenn. En
komi einhver andbanningur til vor
og segi: »Við skulum vinna saman í
áfengisbannsmálinu, því að báðir er-
um við sammála uin að ofdrykkja
eigi að hverfa, og það er aðalatriðið,
þótt jeg sje mótfallinn bannlögunum
og vilji helst koma á hófsemdar-
fjelögum«, — þá svörum vjer alveg
hiklaust:
»Nei, i þvi máli gelum við ekki
unnið saman, því að oss greinir svo
mjög á um leiðirnar að takmarkinu,
útrýmingu drykkjuskaparins, og jeg
held meira að segja, að þin aðferð
sje skaðleg og stefni frá markinu,
svo að við sjeum alls ekki á sömu
leið »sinn hvoru megin við vörð-
urnar«.
Viljir þú á hinn bóginn vera mjer
samlaka um að berjast gegn saur-
lifnaði eða bæta úr fátæktarböli ein-
hverra, þá er velkomin samvinna
min þar«. — —
En með þessari samlikingu eða
dæmi höfum vjer jafnframt lýst af-
stöðu voiri, og sjálfsagt margra ann-
ara innan þjóðkirkjunnar, gagnvart
guðspeki og andatrú. Oss er það
engan veginn nóg, þólt þeirra menn
komi og segi: »Vjer erum allir sam-
mála um að reyna að gjöra fólkið
trúhneigðara og betra«. Þvi að skoð-
anir vorar á persónu Jesú Iírists og
hjálpræðisverki hans mönnum til sálu-
hjálpar eru svo gagnólíkar, — auk margs
annars ágreinings, svo sem'umTnarg-
ítrekaða endurholdgun, og að leita
frjetta af framliðnum, — að veruleg
samvinna um trúmál getur ekki átt
sjer stað, nema aðrir hvorir beygi sig