Bjarmi - 01.12.1920, Blaðsíða 13

fi JÁftMi
Í8ð
Frh. frá 184. bls.
Jeg hafði fundist með litlu lífsmarki
einhversstaðar á bersvæði, langt frá
mannabygðum. Hvort yflrvöldunum
þar í sveit hefir fundist það ómaks-
ins vert að rannsaka málið, veit jeg
ekki um, en hitt er víst að enginn
veit enn í dag hverjir valdir eru að
verkinu.
Jeg var svo látinn jeta út útsvarið
hjá Þrándi gamla á Bóli. Það þótti
enginn sælustaður, skal jeg segja
yður, en hver hirðir um að taka
svari munaðarleysingja, sem þar að
auki er útburður!
Jeg smalaði rollunum karlsins,
þegar jeg gat skriðið, og jeg var
hýddur með vendi, ef rollu vantaði.
Svangur var jeg oftast nær, nema ef
jeg gat hnuplað mjer aukabita við
og við. Sí hræddur var jeg bæði við
drauga og djöfla, sem alstaðar áttu að
vera á hælunum á mjer. Jeg vandist á
að dylja með öllu barnslegar tilfinning-
ar mínar og svo varð jeg smátt og
srnátt kaldlyndur, tortrygginn og
harðgeðja, svo síst er að furða þótt
nú sje svo komið sem er. Seinast
strauk jeg burt úr vistinni, og hafði
burt með mjer það sem jeg gat
af aurum karlsins. Það eru nokkur
ár síðan, og hefi jeg sjeð sitt af
hverju. Meðal annars liefi jeg sjeð
það, hvernig þjóðfjelagið varðveitir
unglingana fyrir freistingum! — Og
nú er jeg kominn undir manna hend-
ur. í stað þess að láta orðin yðar
vísa mjer til vegar, hefi jeg einkis-
virt þau, — og þó langaði mig eig-
inlega til þess að bæta ráð mitt —
en það er sjálfsagt orðið of seint«.
Hann var rjóður af geðshræringu
og það vottaði fyrir tárum í augum
hans,
»Sagan yðar er mjög sorgleg«,
sagði presturinn alvarlega. »En þrátt
fyrir alt og alt hefi jeg bestu von um
bjarla framtíð fyrir yður. Jeg byggi þá
von á kærleika Guðs og almætti hans,
Ef andi hans fær vald á ungu sál-
unni yðar, þá opnast yður nýr heim-
ur. Annarsvegar sjáið þjer synd yðar
og eymd, það veit jeg vel, en hins-
vegar — og sú sjón er dýrðleg —
komið þjer auga á óendanlega dýrð
Drottins, sem birtist oss í Jesú Kristi.
Hann er vinur yðar, hann elskar
yður hann vill frelsa yður og losa
yður við fjötra syndarinnar; hann
vitl og hann getar, hafið það hugfast.
Það er ekki á mínu meðfæri að
skýra fyrir yður á hvern hált það
verði, en reynslan hefir sýnt og sann-
að að sjerhver sá, sem í alvöru snýr
sjer til Guðs og þráir lijálp hans,
honum verður veittur kraftur til þess
að sigra ofurafl freistinganna — það
er sigurhetjan á Golgata, sem gerir
oss hluttakandi í sinum eigin dýrð-
lega sigri, barnið, sem fæddist á jól-
unum, frelsarinn, sem englarnir sungu
um. Mættu jólin ílytja yður þann
fögnuð: Yður er í dag frelsari fæddur.
Það varð stundarþögn í fangaklef-
anum. Pá beygði presturinn liærum
krýnt höfuð sitt og baðst fyrir, en
ungi maðurinn spenti greipar og
hlustaði í auðmýkt á friðarmál bæn-
arinnar. (Fili.)
Síra Böðvar Bjarnason á Bafns-
eyri kvongaðist í haust, 28. september,
Margrjetu Jónsdóttur, er verið hefir á
heimili hans síðan hann ljet konu sina
Ragnliildi Teitsdóttur fara frá sjer með
3 börn þeirra eftir 14 ára hjónaband.
Lögskilnaðinn fjekk hann i sumar, en
Ragnhildur kona hans dvelur í Reykjavik.
Enda þótt bekkjarbróðir ritstjórans og
vinur frá skólaárunum eigi hjer hlut að
raáli, verður Bjarmi að telja annað eins
alveg óhafandi af presti og síst vel fallið
til að auka virðingu þjóðkirkjunnar, ef
hún er svo rúmgóð að hún samsinni
sliku með þögninni.