Bjarmi - 01.08.1921, Blaðsíða 3

BJARMI
139
var þá á ferðum mínum vel kunnugt
víðsvegar um með Djúpi beggja meg-
in, og heyrði þar á hverjum bæ hús-
lestra, þegar svo á stóð, bæði á
helgidögum og vetrarkvöldum, og
binir gestrisnn og tápmiklu Djúp-
menn sýndu það alment, að þar var
engin heiðingleg siðspilling, þó mis-
jafn væri þar sauður í mörgu fje
sem víðar.
Árin 1869—1873 var jeg í Kald-
rananessókn í Strandasýslu. Þar hefi
jeg sjeð og vitað einna besta kirkju-
rækni og almennasta alúð við hús-
lestra, þar hefði það þótt hin mesta
ódæða, ef nokkur maður hefði sjest
við vinnu á helgum degi, þá var
prestur þar síra Magnús Hákonar-
son, siðavandur ræðuskörungur, snill-
ingur að gáfum og allri atgerfi.
(Framh.).
Frá Noregi.
Lesendum »Bjarma« þykir ef til
vill fróðlegt að heyra eitthvað sagt
frá kristilegu lífi í Noregi. Jeg ætla
því að sýna þeim brjef frá kristnu
fólki í Löken í Höland í Noregi.
Brjefið er rilað til framkvæmdarstjóra
»norska innra trúboðsins«. Það er
birt í blaði fjelagsins, er nefnist »For
fattig og rík. Það er svolátandi:
Kæri WislölT!
Þjer leikur vist hugur á að heyra
eilthvað frá oss Krists vinum hjerna
í Löken, og ef til vill vilja fleiri
heyra það.
Það er þá fyrst að segja, að marg-
ir hafa gengið hjer Kristi á hönd nú
síðustu árin. Samlíf vort vinanna
hefir verið næsta blessunarríkt og
því er jeg viss um, að þú samgleðst
oss, því að börnum Guðs er nú einu
sinni svo varið, aö þau gleðjast er
syndarar sjá að sjer. Það er eitt af
einkennum Guðs barna,
Það er alt annað en lítilvægt, er
syndari snýr sjer til Guðs og öðlast
frið við Guð og fyrirgefningu. Það er
hvorki meira nje minna en eitt af
stórmerkjum Guðs. Og þó að það sje
smávægilegt í augum heimsins barna,
þá spyrst það samt víða. Það spyrst
í þremur konungsrikjum, eins og
gömul kona komst eitt sinn að orði.
Það spyrst í himnaríki, meðal Guðs
barna bjer á jörð og í heimkynni
fyrirdæmdra.
Já, svona er það mikilvægt.
Vjer megum játa það hjer í Löken
með innilegu þakklæti við Guð, að
hann hefir gert hjer mikla hluti á
síðustu 3—4 árum. Fyrir þann tíma
voru þeir ekki margir hjer, sem
gengu mjóa veginn sem liggur til
lífsins; það voru ekki nema fáeinir
rosknir menn. Nú hefir Guð heyrt
bænir þeirra og nú samgleðjast þeir
hinum mörgu, sem hafa valið veginn
til lífsins.
Fyrir 3—4 árum hófst lltilsháttar
vakning hjer i sókninni. Þeir sem
voru frumkvöðlar að henni voru fáir
og lítilmótlegir, en starfið þeirra bar
engu að síður ávöxt hins eilífa lífs.
Þó var lítið um rúmgóða samkomu-
staði; samkomurnar voru að mestu
haldnar i smástofum. Nú er það orð-
ið öðruvísi. Nú hafa margir bændur
opnað bæði rúmgóðar stofur og
hjörtu sín fyrir Drotni vorum Jesú
Kristi. Sumir þcirra eru líka leiðtog-
ar þeirra, sem starfa að útbreiðslu
Guðs ríkis. Þetta hefir all borið hinn
besta árangur. Hjer hafa sannast orð
Páls postula: »Sá, sem er í Jesú
Krisli, er ný skepna«.
í hittið fyrra kom ferðatrúboði
Kínasambandsins hingað á öndverð-
um vetri og dvaldi hjer tveggja mán-
aða tíma, Heimsókn hans varð hjer