Bjarmi - 01.08.1921, Blaðsíða 4

140
BJARMI
til mikillar blessunar. Margir, sem
voru dauðir, lifnuðu aftur og söngv-
anna tími hófst að nýju. Þá var far-
ið að starfa af meiri dáð en áður
hjer heima fyrir. Vjer fórum þá út
um bygðina og hjeldum smá sam-
komur á bæjunum. Og að loknu
hverju vikustaríi, hjeldum vjer bæna-
samkomur á hverju laugardagskvöldi.
t*essar smá samkomur og bæna-
samkomurnar hafa orðið til mikillar
blessunar. f*á hafa margir snúið sjer
af heilum huga til Drottins og eru
nú lagðir af stað til mannaveiða eftir
orði Drottins. Þeir hafa eflt eining-
una hjá oss og bræðrabandið og
stutt að því að gjöra oss að starf-
andi mönnum í Guðs riki.
f*að er að vísu nóg, þegar um al-
mennar guðræknissamkomur er að
ræða, að einn byrji samkomuna og
þá taki annar við og siðan fái hinn
þriðji samkomunni slitið og haldi
síðan hver heim til sín. En það er
ekki nóg að varpa netinu út, það
verður líka að draga það upp. Náð-
argáfur Guðs, sem oss eru gefnar,
verða að fá tækifæri til að ná þroska.
þess vegna höldum vjer hinar svo
nefndu vitnisburðarsamkomur. Þar
er öllum, ungum sem gömlum, kon-
um sem körlum, jafn heimilt að
vitna um frelsara sinn og Drottinn.
Og venjulega slítum við samkom-
unni með því að biðja knjefallandi.
Og ávextirnir koma í Ijós. Synd-
arar snúa sjer til Guðs. En hve það
er dýrðlegt að taka þátt í þvf starfi
að bera syndara á bænarörmum fram
fyrir Jesúm.
Það getur auðvitað komið fyrir,
að samkomurnar verði nokkuð lang-
ur, en hvað sakar það? Betra er að
hafa langar samkomur, sem einhvern
árangur bera, heldur en stuttar sam-
komur, sem engan sýnilegan árangnr
hafa.
Og eitt er harla mikilvægt út af
fyrir sig, sem sje það, að enginn
þeirra, sem snúist hefir, er að svo
miklu leyti, sem vjer getum sjeð,
horfinn aftur á fornar slóðir. Það er
mikils um vert, að maður snúi sjer
til Guðs, en hitt er ekki minna um
vert, að hann varðveitist í trúnni.
Það lítur svo út sem Guð hafi sjer-
staklega litið til þessarar sóknar.
Ó, að allir mættu þekkja sinn vitj-
unartíma og ekki sist þeir, sem eru
Guðs börn. Það er svo mjög undir
oss sjálfum komið, hvort Guðs ríki
eflist hjá oss eða eigi, hvort vjer
göngum í allri hlýðni og auðmýkt
fyrir augliti Guðs og notum það
pund, sem hann liefir trúað oss fyrir,
hvort vjer viljum leggja fram tíma
vorn, opna heimili vor og standa
saman í bæn og starfi. Og það er
eigi nóg að vjer leyfum Guði að snúa
hjörtum vorum til sín, vjer verðum
líka að leyfa honnm að opna pyngj-
ur vorar og nota fætur vorar, hend-
ur og tungu.
Og afar áríðandi er, að hinum eldri
og styrkvari gefist speki og mikið af
kærleiks-lunderni Krists til að hlynna
að þeim og leiða þá, sem nýhorfnir
eru heim úr fjarlæga landinu.
»Gættu lamba minna!« sagði Jesús
við Pjetur. »AI þú önn fyrir honum»,
þ. e. hjúkraðu honum vel, sagði
miskunnsami Samverjinn við gesl-
gjafann í Jerikó. Sama skipun nær
enn í dag til allra Guðs barna.
Gefum gaum að þessu!
B-m.
I' rcstskosning fór l'ram á Akrancsi
19. f. m. og hlaut síra Þorsteinn Bricm iög-
lega kosningu meö 403 alkv,, Árni Sig-
urðsson guöfræöiskandídat fjekk 52 atkv.
og síra Einar Thorlasíus í Saurhæ 23 atkv,