Bjarmi - 01.08.1921, Blaðsíða 6

142
BJARMl
að alsherjar kristilegu námsmanna-
fjelagi í Bandaríkjum. Moody varð
þar brátt aðal Jeiðtogi, þótt óskóla-
genginn væri. Stotnar hann nú til
stúdentafundar í Northfield, sem 250
sækja, stendur fundurinn heilan mán-
uð og er ekki rætt annað en trúmál.
Þar kemur Robert F. Wilder fyrst til
sögunnar, er síðar varð heimskunn-
ur stúdentatrúboði. Hann var kristi-
boðason frá Indlandi, en þá við há-
skólanám. Þegar fundurinn var hálfn-
aður, fær hann 21 stúdent til að und-
irskrifa yfirlýsingu á þessa leið: »Jeg
er fús til að verða kristniboði, ef
Guð leyfir«. Við fundarlok voru þeir
orðnir 100. Þessi eru upptök stór-
merka fjelagsskaparins, sem Englend-
ingar kalla »The student Volunteer
Missionary Union« (S. V. W. U.) en
mætti kalla á íslensku: Kristniboðs-
sjálfboðalið stúdenta. Sama ár halda
stúdentar frá Oxford og Cambridge
á Englandi kristilegan fund í fyrsta
skifti. Þegar Moody var að prjedika
á Englandi (1882) bauð kristilega
stúdentafjelagið í Cambridge honum
að flytja erindi við háskólann. Lærðu
mennirnir tóku honum samt svo fá-
lega i fyrstu, »að aðrir hefðu afsak-
að sig með kvefi«, en Moody vilnaði
þar sem annarstaðar með fullri ein-
urð um frelsarann, og árangurinn
varð sá meðal annars, að 7 duglegir og
stórefnaðir stúdentar háskólans, gerð-
ust kristniboðar að loknu námi1).
Áður en þeir fóru, hjeldu þeir áhrifa-
miklar vakningaræður við flesta enska
háskóla. Mynduðust nú smámsaman
stúdentadeildir víðsvegar á Englandi,
þar sem fjelagsmenn lofuðu að verða
kristniboðar að loknu námi, ef Guð
leyfði. Þegar Robert Wilder kom til
Englands (1892) á leið til Indlands
1) »Sjöstirnið frá Cambrigde« sjá Heim
ilisvininn I. ár, 3. hefti.
hjeldu deildirnar fulltrúaþing í Edin-
borg og gengu allar í eitt samband.
Þá voru fjelagsmenn á Englandi 300,
ári síðar 1500. R. Wilder kom og á
helgunarfundinn, sem árlega er hald-
inn í Keswick á Englandi. Hann
flutti þar 10 mínúlna ræðu, ungur
stúdent, Donald Fraser, kærulaus um
trúmál, snerist við ræðuna, og er nú
einhver merkasti trúboði í Afríku og
ágætur rithöfundur. Svo atkvæðamik-
ill var Donald Fraser, að 23 ára
gamall var hann kosinn fundarstjóri
slúdentafundarins mikla i Liverpool
1896, þar sem 700 sjálfboðaliðar úr all-
ílestum evangeliskum löndum ræddu
um kristniboð.
Frá þeim fundi kemst hreyfingin
til Norðurlanda. Stúdentar þaðan
staddir á fundinum verða gagnteknir
af kristniboðsáhuganum og hafa á-
hrif á aðra, er heim kemur; síðan
hafa jafnan verið einhverjir sjálf-
boðaliðar við háskóla Norðurlanda,
en oft fáir.
Yfirleitt er harla lærdómsríkt að
kynna sjer hvernig þessi krislniboðs-
áhugi ungra mentamanna hefir farið
eins og öflug áveita um ófrjó lönd,
stundum greinst í margar smákvíslir
og læki, en sumir þeirra vaxið aftur
og streymt yfir sljetllendið, og alstað-
ar elft bænrækni og fórnfýsi. »Alt
fyrir Krist, svo að hann verði kon-
ungur í hjörtum heiðingjanna«,
Studd, hjet einn af »Sjöstirninu«,
miljónaeigandi og besti knattleika-
maður Englands, hann hafði snúist
er hann las biblíuna fyrir bróður
sinn veikann. — Þessi bróðir hans
fór árið (J886) eftir brottför sjömenn-
inganna einnig til Kina, og heimsótti
á leiðinni ýmsa háskóla í Banda-
rikjum til að tala máli kristniboðs.
Meðal annars nam hann staðar í
íþöku, þar sem Kornell-háskólinn er.
Þar var við lögfræðisnám afbragðs