Bjarmi - 01.11.1921, Blaðsíða 2

186
BJARMl
í hjarta þínu og bætir síðan daglega
við þá byggingu. Hann gefur þjer
bæði viljann og máttinn til fram-
kvæmda. En þó því aðeins, að þú
fyrst og fremst flnnir til þíns eigin
algjörða vanmáttar og verðir að leita
bans, sem »gefur örlátlega og eftirtölu-
lausl« og fullkomnar hjá þjer »hvers-
konar velþóknun á því, sem gott er.«
Meistarinn er hjer! Gefðu þjer tíma
til að tala við hann. Iíann er hjer
hjá þjer á hverjum degi, til að fyrir-
gefa þjer syndir þínar og til að gjöra
þig glaðan og öruggan í meðvitund-
innni um nálægð hans, — hjálpa
þjer til að deyða í þjer »gamla mann-
inn« og vekja þig til nýs og sífelt
þrótlmeira lifs í Guði og gjöra þig —;
ineð hverjum degi sem líður — hæfari
til að vegsama hann og þjóna honum.
Og minstu þess, að það er Meisl-
arinn, sem er hjer. Hann er meistari
í að hjálpa — einmitt mönnum eins
og þjer og mjer. Dýrð sje hans heil-
aga nafnif
Jesús segir: Sá, sem trúir á mig,
skal lifa þótt hann deyi. Og hver sá,
sem lifir og trúir á mig, skal aldrei
að eilífu deyja. Trúir þú þessu?
Dr. 0. Halle.sby, prófessor.
Þýtt hefir Á. Jóh.
Ferðabrjef til Bjarma
frá Þýskalandi.
Frá Ingibjörgu Ólafsson.
p. t. Harnecopshöll 26. sept. 1921.
þú baðst mig um að senda þjer
línur sunnan úr sólskininu og er mál
til þess komið, að jeg fari að sýna
lit á, að verða við þessari bón þinni.
Orsök ferðarinnar.
Þegar jeg kom frá Englandi í vor
hafði hópast svo mikið upp af störf-
um handa mjer að jeg varð að leggja
meira á mig en góðu hófi gegndi. Af
þessu leiddi, að kraftarnir svöruðu
ekki til krafanna, svo seinni part sum-
ars fann jeg töluvert til hjartabilun-
ar og varð því að taka mjer hvíld
um tíma.
Vinkona mín, sem býr í stórum
herragarði nokluar mílur fyrir aust-
an Berlín, bauð mjer að koma til sín.
Ekkja Johs. prófessors Johnsens hafði
boðið mjer að heimsækja sig í Nor-
egi, en af tnörgum ástæðum vildijeg
heldur fara til Þýskalands í þetta
sinn. Jeg hefi verið hjerna á Harne-
cop (nafn herragarðsins) hjer um bi/
mánuð og notið hvíldarinnar og næð-
isins. Nú er jeg orðin svo frísk að
jeg get vel farið að vinna aftur. Jeg
fer til baka til Danmerkur í fyrra-
málið.
Ástandið í Þýskalandi fyr og nú.
Eins og lesendur Bjarma ef til vill
muna, var jeg send til Þýskalands
(af aðalstjórn K. F. U. K. í Dan-
inörku) í marsmánuði 1920, til þess
að rannsaka kjör Dana í Berlín.
Jeg bjó i húsi aðaldeildar K. F.
U. K. í Berlín-Dahlens, sem kallað er
Burckhardthaus, eftir Burckhardt
presti, sem gekst fyrir stofnun K. F.
U. K. á Þýskalandi. Það er stór og
falleg bygging. »Skelfing hefir þetta
hús hlotið að Vera dýrt«, sagði jeg
við aðalframkvæmdarstjóra fjelagsins,
ungfrú Zarnack. »Það kostaði okkúr
ekki mikið«, svaraði liún, »við feng-
um það gefins«. Það var dóttir Vil-
hjálms keisara, sem hafði gelið fje-
laginu andvirði þess á brúðkaups-
degi sínum.
Svo var neyðin mikil, að við lifð-
um rnest á gulrætum. Á sunnudög-
um fengum við 2 kartöflur hver, og
var það hátíðarjettur.
Á meðan jeg dvaldi í Berlín vai