Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.03.1922, Blaðsíða 10

Bjarmi - 01.03.1922, Blaðsíða 10
42 BJAR MI síðasla brjeti mínu, hvílík. andleg uppbygging og uppörfun mjer yrði slarf mitt meðal barnanna. Jeg er þess al sannfærður að sú muni verða raunin hverjum þeim presti er snýr sjer af alvöru að því staríi. Enda má sá maður vera undarlega gerður, sem ekki verður að einhverju leili betri maður við tíða umgengni við saklaus og fróðleiksfús börnin. IJau tinna íljótt ef ástúð andar móti þeim, — og þau endurgjalda hana flest ríkuglega. Pórður Ola/sson. Yersið sem vakti svo marga. Eftir Uijzoii Haguc, M. Á. Einu sinni var jeg að prjedika í St. Pálskirkju í Halifax. í lok ræðu minnar sagði jeg eftirfarandi sögu: Dr. Valpy, alkunnur enskur fræði- maður, orti vers nokkurl fyrir mörg- um árum, þar sem liann lýsir sálar- þrá sinni og trúarjátningu. Versið var svo hljóðandi: f friði lál mig hverfa lieimi frá, þitt hjálpræði min augu láttu sjá; lil eilifs dauða dæmdur þræll jeg var, en Drottinn Jesús mínar syndir l>ar. Skömmu síðar gaf hann vini sín- um, dr. Marsb, vers þelta, og varð það honum til mikillar blessunar. Dr. Marsh gaf svo þetta vers Ro- den lávarði, vini sínum; lávarðurinn varð hrifinn af versinu og bað dr. Marsh að rita það á blað fyrir sig, og festi það síðan uppi yfir arinhill- unni sinni. Parna bjekk svo blaðið árum saman, unz það var orðið gult af elli; var það látið hanga þar til minningar um vinarhöndina, sem hafði skrifað það upp. Einu sinni heimsólti Taylor hers- höfðingi lávarðinn vin sinn. Lávarð- urinn tók eftir því, að hershöfðingja varð starsýnt á blaðið, sem bjekk yfir hillunni. »Jæja, Taylor hershöfðingiff, mælli lávarðurinn á endanum, »nú eruð þjer vísl búinn að Iæra versið utan að?« »Já, nú kann jeg það«, svaraði hershöfðinginn klökkur. Og nú varð einmitt þelta einfalda vers til þess, að hershöfðinginn vissi upp frá þess- ari stundu, að Jesús væri vegurinn, sannleikurinn og lífið, eða með öðr- um orðum: hjálpræði Guðs. Tveimur árum síðar stóð læknir nokkur hjá dánarbeði hershöfðingj- ans; læknirinn sendi lávarðinum orð og Ijet segja honum, að þessi forn- vinur hans hefði farið hjeðan í friði, en síðustu orðin bans hefði verið vers eitt, er hefði or.ðið honum kær- ast allra á æfileiðinni: f friði lát mig liverfa heimi frá, |)itt hjálpræði mín augu láttu sjá; til eilífs dauða dæmdur ])ræll jcg var, en Drollinn Jesús inínar syndir har. Npkkrum árum siðar bar svo til, að Rodcn lávarður sagði söguna af' gamla hcrsliöfðingjanum og þessu versi í vinaboði þjá einum nágranna sínum. Ungur foringi úr brezka hern- um hlýddi á söguna meðal annara, en eigi virtisl hann veila henni neiua sjerstaka eftirlekl, enginn sá, að liún fengi nokkuð á hann að þvi sinni. En fáum mánuðum síðar fjekk lá- varðurinn orðsendingu írá þessum sama herforingja og Ijel hann segja honum, að nú vaeri sjer kært að finna hann að máli, því að nú lægi hann sjúkur og lífskraftar sínir væru að þrotum komnir. Þegar lávarður- inn gekk inn í sjúkrastofuna, fórn- aði herforinginn deyjandi höndunum á móti honum til að bjóða hann vel- kominn og hafði upp fyrir sjer vers- ið kæra;

x

Bjarmi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.