Bjarmi - 01.03.1922, Blaðsíða 2

34
ÉJARM í
Náðargáfa Iækninganna
endurvakin í kirkju vorra tíma.
í vikunni sem leið, heimsókti oss •
hér í Kúling mjög merkilegur maður,
Englendingurinn hr. James Moose
Ilickson. Hann var í upphaíi hanka-
maður í Englandi, en þegár fyrir
mörgum árum hælli liann því starfi
til þess að geta algerlega varið tíma
sínum og kröftum lil kristilegrar
starfsemi, og þá einkum í þeirri grein,
er hann hyggst vera gæddur sérstakri
náðargjöf, sem sé mættinum til að
gera menn heilbrigða. Hann varð
þess var einu sinni, er hann var 14
ára pillur, þá er ein frænka hans var
mjög sjúk og það kom í liug lians,
sem með innbláslri, að hann skyldi
leggja hendur yfir hana og hiðja fyr-
ir henni. Þelta gerði hann og frænd-
konan varð heilbrigð.
Herra Hickson er nú maður 56 ára
og stofnaði fyrir 16 árum »The So-
ciety of Emmanuehr. Markmiði þess
er lýst þannig: «Petta félag hefir
myndað verið til að þroska ina guð-
dómlegu lækningagáfu, sem frelsar-
inn skildi kirkju sinni eflir, einkum
lækninguna með bænum og lianda-
álagningu og í þeim tilgangi að nota
þessar guðlegu gjafir, eigi einungis
til að lækna líkamann, heldur sem
meðal til að draga mannssálina nær
Guði«. Á síðari árum lietir Ilickson,
eftir beiðni, gert sér ferðir til Ame-
ríku, Indlands og Kína, til þess að
gegna »lækninga-köllun« sinni einnig
í þessum löndum og nafn hans er
nú kunnugt í mörgum lilulum ins
kristna heims. Fundarhöld hans hafa
vakið feiknarlega eftirtekl og að-
streymi, hvervetna þar sem hann
hefir verið. Menn úr ölluin kirkju-
deildum hafa hópast að honum.
Hann tilheyrir sjálfur ensku kirlcj-
unni og vinnur því í samræmi við
biskupakirkjuna hvar sem hann er.
l3að er eilt af inum geðþekkuslu at-
riðum i slarfsemi hans, að hann fyr-
ir engan mun vijl skilja sig frá kirkj-
unni og slofna sinn eiginn sértrúar-
flokk, heldur vinnur innan kirkju-
félagsins. Fetla gerir alt slarfið svo
heilbrigt og áhyggilegl. Fað er ein-
milt einn af þeim lilutum, er hann
leggur mesla álierzlu á, að þessi and-
lega læknun, sé engin nýjung, lieldur
sé hún ein af náðargáfum þeim, er
kirkja Krists liafi fengið hjá droltni
sínum á meðan hann dvakli á jörðu.
En hún hafi að mestu vanhirt verið
siðan á dögum poslulanna og því
beri nú að reyna að endurlífga nol-
kun þessarar náðargáfu innan kirkj-
unnar. Annað atriði er Hickson mjög
ótlafullur fyrir og varar því fólk
sterklega við: nefnilega að menn
skuli eigi hyggja, að hann hafi nokk-
urn sérstakan mált lil að gera krafta-
verk, heldur sé það Jesús Kristur
sem gerir undrin fyrir hann. f’etta
brýnir hann sterklega fyrir áheyrend-
um, þá er hann hefir sínar sérstæðu
samkomur.
Ég gat þess að samkomur hans
hafi vakið mikla eftirlekt og aðstreymi
fólks. Fannig vóru á Indlandi alt að
20,000 sjúklíngar á hverjum fundi.
Éað segir sig sjálft, að ekkert hús
hafi rúmað alla, og því varð að halda
fundina úli, og sjúklingarnir látnir í
raðir á víðavangnum. 1 Ameríku var
hann á einum slað innilega beðinn
að setjast þar að, og það var lofað
að reisa kirkju handa honum og veita
honum þar uppheldi. En það er ljós
vottur um ina heilnæmu kirkjumála-
skoðun Hicksons, að eigi var unt að
fá hann til þess, heldur kaus fremur
að vera frjáls lil þess á þann hátt
að gela’ þjónað gervallri Kristskirkju
á jörðunni.