Bjarmi - 01.01.1926, Síða 6

2
BJARMl
það vel og veit að samferðamenn
geta ekki bætt söknuð yðar, En það
er hjálp að líta i hæðir. Farnir ást-
vinir eru í umsjá hans, sem ann
þeim meir en aðrir, og vonarblómin,
sem helguð voru góðum Guði, eru
af englahöndum gróðursett á landi
fyrirheila og brosa þjer ljúfast er
lýkur ferðalagi hjer.
Sárast er að líta liðnar syndir, sein
þú getur aldrei bætt, og ótal vanrækt
tækifæri til að leiðbeina viltum og
ljetta byrðar þreyttra. Við þvi kann
jeg engin ráð nema þetta eina: Gakk
í anda að krossi Krists, talaðu um
það alt við frelsarann, — að hann
bæti úr því, að hann fyrirgefi. — Jeg
veit það er óbærileg tilhugsun, efþað
ætti fyrir mjer eða þjer að liggja að
hitta nokkurn á degi dóms, ersegði:
»Pú leiðbeindir mjer ekki meðan við
vorum samferða, — Og því glatast
jeg nú«. — Snúum þeirri hugsun í
heita bæn — og heilagan ásetning.
»Hingað til hefir Drottinn hjálp-
að«. í*að sjeu einkunnarorð vor, er
vjer hefjum nýjan áfanga. — Mörg
eru veður í lofti.
Sorg og gleði skiftast á. En ef vjer
erum lærisveinar konungsins Krists,
þá er ekkert að óttast. — Já, ef við
erum lærisveinar Krists. Ó, að þið
öll, karlar og konur, ungir og gaml-
ir, sem orð mín sjá eða heyra, væruð
svo iánssöm að vera lærisveinar
hans, áhugasamír vinir hans, hlýðn-
ir þegnar hans! Standið ekki álengd-
ar og hikandi. Hann er eina hjálp-
ræðisvon syndugra manna. — Hann
hefir beðið þín ár eftir ár, og enn
er hann við dyr hjarta þíns, bjóð
hann velkominn.
Pótt jeg sje alt of áhagalítill læri-
sveinn hans, og alt of lítið hand-
genginn honum, sem mig langar þó
til að starfa með, þá farðu nú að
ráðnm mínum. Jeg hefi reynt það og
jeg hefi sjeð það, að sá, sem hefir
Soninn, hefir lífið, en sá, sem ekki
hefir Guðs sod, hefir ekki lifið.
Indæl verkefni bíða vor, samstarf
við frelsarann sjálfan meðbræðrum
vorum til blessunar.
Dýrðlegt hlutskifti bíður vor, eilfft
líf, eilif sambúð við alla bestu vini
hans, sem lifað hafa hjer í heimi.
Pví segjum vjer vonglaðir: »Gieði-
legt nýár í Jesú nafni«.
i
Arsskýrsla kristniboðans
1925.
«Vjer prjedikum Krist,
kraft Guðs og spoki Guðs«.
Erfitt er að gera sjer grein fyrir
hvað þeir menn færðust í fang, sem
stjórnarbyltingarárið tóku að sjer að
vinna að endurnýjung og ummyndan
þjóðfjelagsins kínverska.
Er dögum keisaradæmisins lauk,
voru öll helstu vandamál þjóðarinnar í
allra mestu óreiðu. Af 440 miljónum
íbúa landsins voru að eins um 20%
læsir. Heilbrigðismál þjóðarinnar vofu
þó, og eru enn í öllu verra lagi en
mentamálin. Landið er stórt og sam-
göngur afarerfiðar. Og fjármálin voru
í engu betra horfi en samgöngumál-
in. Alls þessa verður að minnast um
leið og menn rifja upp fyrir sjer hver
eru helstu skilyrði lýðstjórnar.
Eins og gefur að skilja lenti lýð-
stjórnin svonefnda í Kína brátt í
höndum þeirra, sem með hermálin
fóru. Síðan þjóðskörunginn mikla
Yuan Shih Kai (les: Jönn Sö Gæ)
leið hefir að vísu lýðstjórn setíð að
völdum í Peking, en hernaðarstefnan
hefir komist í þann algleyming að
til stórvandræða horfir. Stjórnin get-
ur við ekkert ráðið. Hershöfðingjar