Bjarmi - 15.02.1926, Side 11

B JARMI
■17
honum að pvi, að við hann ríkir andi
umhurðarlyndis að pví er trúarbragða-
legar rannsóknir snertir.
í háskólaráðinu eru, með sárfáum und-
antekningum, menn, sem hlyntir eru úní-
tariskum trúarskoðunum og frjálslyndum
kristindómi, eins og Dr. Ágúst H, Bjarna-
son, formaður heimspekisdeildarinnar;
Dr. Guðmundur Iiannesson, formaður
læknafræðisdeildarinnar, og sra Haraldur
Níelsson. formaður guðfræðideildarinnar.
Yfirleitt talað, pá tilheyra flestir pektir
rithöfundar hópi hinna frjálshugsandi
manna, svo sem Einar H. Kvaran, Dr.
Guðmundur Finnbogason og fleiri. Jafnvel
biskup landsins, Rt. Rev. Dr. Jón Helga-
son, er ákveðinn nýtísku guðfræðingur.
Alt er nú petta vonbjart, og lofar miklu
um framtíðina, en nýlega hefir hreyfmg
gert vart við sig á íslandi, sem er bæði
til baka haldandi og fer í byltingaáttina.
Kapólskt trúboð dregur til sin sumt af
æskulýðnum og svo svæsin kommúnista-
bolshevista kenning, sem hvorutveggja er
fram borið með afli.
Við trúum pvi, að pessar afturhalds
tilhneigingar sjeu að eins stundar fyrir-
brigði, en við purfum samt á persónu-
legri aðstoð hinna frjáfslyndu vina okkar
að halda, til pess að veita peim viðnám.
R. P. — A. Ba
Bjarmi ætlar ekki að gela upp á hverjir
pessir R. P. og Á. B. sjeu, sem ritað hafa
í árbókina og hvetja únítara til að senda
trúboða til Reykjavíkur. En liarla ólíklegt
teljum vjer að allir pessir sæmdar-
menn sem mælt er með mundu styðja
slíkt trúboð, pótt pað kæmi, og broslegt
pykir kunnugum að Mr. Forbes skuli telja
Heimskringiu xkristilegt málgagn íslensku
kirknanna«. Annað sagði sra Jón Bjarna-
son um hana.
Fjarri fer pví að Vestur-ísiendingar sjeu
almcnt peirrar skoðunar, að únítaratrú-
boðið sje trúmálum peirra til blessunar.
Einn af leiðtogum peirra skrifar t. d. rit-
stjóra Bjarma í nóv. f. á.:
»Iiirkjuleg mál lijer öll með deyfðarblæ.
Pyrftum að fá vakningu, bæði hjer og
hcima. Kannske eitlhvað sje að lagast hjá
ykkur. Hjer er alt heldur meira á ringul-
reið en var. Trúboð únitara með hjálp
guðfræðinganna frá Reykjavík miðar alt i
sundrungnrátl. Peim vcrður lítið ágengt
með nokkra verulega myndun nýs flokks,
en árangurinn helst sá að gera fólk frá-
hverft öllu trúarlegu. Andalrúboð E. H. K.
held jeg hafi orðið fremur árangurslítið.
Sum erindin æði hindurvitnakend.«-------
Lífið eftir dauðann.
VIII. Framli.
»Hann sem cinn helir ódauðleika«, I.
Tlm. 6, 16.
Viö þessi orð meðal annars styðst
giöreyðingarste/nan^annihilaiionskenn-
ingin) og segir eitthvað á þá leið:
wMannleg sál er ekki ódauðleg að
eðli sínu, en verður það, ef hún
kemst í trúarsamfjelag við þríeinan
Guð, uppsprettu lífsins; hafni hún
því visvitandi, glalast ódauðleika fræ-
kornin, og hún ferst sjálf, glatar sjálfs-
meðvitund og tilveru sinni«.
Um þetta er stefnan sammála, en
um sumt annað er ágreiningur hjá
henni.
Aðventistar og aðrir þeir, sem trúa
»sálarsvefni« frá dauða til dóms,
segja að Guð endurveki allra sálir á
efsta degi, og eftir dóminn verði sál-
um allra, sem ekki hafa gengið Kristi
á liönd, varpað í eld, sem eyðir til-
veru þeirra, og »tilveru djöfulsins og
allra hans ára«, bæta sumir við.
Æðimargir fleiri en þeir, sem trúa
sálarsvefni, trúa einhverri slíkri gjör-
eyðingu óguðlegra, er Sadhu Sundar
Singh í þeirra tölu, (sbr. Östens og
Vestens Apostel, 146 — 150 bls.).
Sundar Singh styður þá skoðun
sína við það, sem bonum hefir vitr-
asl og er þar ósammála vitrunum
fiestra kristinna dulspekinga, sem
einmitt styðja almennu skoðunina um
ævarandi vansælu (sjá fyrnefnda bók
147 bls).
Gjöreyðingarstefnan skilur orðin í
nýjatestam, ánoúela (glötnn) og dlefíQog