Bjarmi - 15.10.1927, Blaðsíða 8

212
B J A R M I
Má þá fyrst og fremst i þessu sam-
bandi lýsa eftir bestu heimildum það
hrein ósannindi, sem Kvaran hefir
eftir ungu nýguðfræðingunum hjer-
lendis, að biskup »beiti þá ofríki á
Sýnódus, jafnvel hafi varnað þeim mál-
frelsis*. Væri fróðlegl að vita hvaða
sýnódus-prestur getur nefnt þess dæmi.
Umræður hafa orðið þar stundum
minni en margir óskuðu, og fyrir-
lestrar fallið niður, vegna tímaleysis,
en það hefir komið alveg jafnt niður
á báðum stefnum. Hafi sra Gunnar
í Saurbæ orðið að sleppa aö flytja
sýnóduserindi vegna þess að fundar-
dagar voru of fair, þá hefi jeg alveg
sömu sögu að segja um sjálfan mig,
en kom ekki til hugar að kenna það
neinni hlutdrægni fundarstjóra.
Þá mætti og minna á hvernig dr.
J. H. skilgreinir kristna trú í bók
sinni: »Grundvöllurinn er Kristur«,
bókinni, sem únítarar og nýguðfræð-
ingar hafa verið að vitna i að und-
anförnu. Hann segir þar á bls. 147:
»Hvað er þá kristin trú? Kristin
trú er trúin á Jesúm Krist sem frels-
arann eina frá sekt og synd ogdauð-
ans ógnunum, — trúin á Jesúm Knst
sem veginn eina til Guds vors ástríka
födur, til sannrar gleði og gœfu, til
eilifs lifs og sáluhjálpar«.
Eldri stefnan getur alveg tekið und-
ir þessi orð, en ætli útgefendum
Strauma, — og Ragnari Kvaran, finn-
ist þau ekki of gamaldags?
Kvaran kvartar um forystuleysi
meðal nýguðfræðinga, og þykir mjer
hann gera þar oflítið úr háskóla-
kennurunurn, sem skrifað hafa »ieið-
ara« í Strauma, og Benjamín Krist-
jánssyni guðfræðisnema, sem svo fór
langt í Tímagrein sinni í fyrra vetur,
að aðrir hafa ekki komist lengra enn
þá. Ætli þar sje ekki framtíðarfor-
ingi nýguðfræðinganna ? — —
»Blómi prestastjettarinnar einnig
af eldri mönnum« er fylgjandi nýju
stefnunni, segir Kvaran og kemur svo
með þá nýstárlegu og broslegu skiftingu,
að þessir eldri prestar skiftist í góða
búhölda, vini eldri stefnunnar, og
hina — líklega búskussuna — þá,
er »hneigjast að bóklegum mentum«.
Enginn kunnugur maður mun hafa
einurð til að koma með aðra eins
fjarstæðu, en þessu virðast yngstu
nýguðfræðingarnir trúa, hver sem
hefir kent þeim það. — Ótrúlegt er
að háskólakennararnir hafi gert það.
Að þessu sinni tek jeg ekki fleiri
staðhæfingar Kvarans til meðferðar,
og hefi alveg slept umkvörlunura út
af því, hvað erindi sra Gunnars í
Saurbæ og erindum Ágúst Bjarna-
sonar prófessors í vetur, sem leið, var
tekið fálega. Strauma nefnir hann
hvergi, hvernig sem á því stendur.
Handritin enn.
Eins og fyr var frá sagt hjer í blaðinu
(bls. 112 þ. á.) hefir fundist gamalt hand-
rit af guðspjöllunum á sýrlenzku, par
sem 16. versið í 1. kap. Matteusar-guð-
spjalls er svo: »Jakob gat Jósef, Jósef,
sem María mey var • heitin, gat Jesúm,
sem kallaður er Messías«. f næstu vers-
um segir þó í þessu sama handriti, alveg
eins og í öllum öðrum handritum guð-
spjallanna, frá því, að María hafi verið
»þunguð af heilögum anda« og Jósef hafi
ætlað að skilja við hana í kyrþey til að
gera henni ekki opinbera vanvirðu. Sýnir
það berlega að þýðandi hefir óviljandi
farið skakt með oröalag 16. v., eins og
greinilega hefir verið bent á hjer í blaðinu.
Ný-guðfræðingar — sumir — vilja að
vísu ekki annað heyra en 16. versið hafi
átt svo að vera (»Jósef gat Jesúm«), en
ekkert sje að marka það, sem sagt er á
eftir. Er það samkvæmt reglunni: »Það
sem mjer vel líkar, er rjett, það sem mjer
mislíkar, er rangt«. — En jafnvel þótt sú
mcinloka sjc látin hlutlaus, þá eru þessi