Bjarmi - 07.02.1928, Blaðsíða 4

&
ÉJARMÍ
testamentið nefnir Gyðingaþjóðina
guðsson. — Nei, guðssonar-eðli Jesú
er alveg sjerstakt, æðra öllu því, sem
vjer þekkjum annars hjer á jörðinni,
Orð hinna helgu rita votta það, og
meðal þeirra orð Jesú sjáifs, sem eru
allra dýrmætust.
Þegar engillinn boðaði Maríu, móð-
ur Jesú, fæðingu hans, og hún efast
um að þetta geti orðið, þar eð hún
hah ekki karlmanns kent, þá segir
hann: »Hei!agur andi mun koma
yfir þig, og kraftur hins hæsta mun
yfirskyggja þig; fyrir þvi mun og
það, sem fæðist, verða kallað heilagt,
sonur Guðs«. Kristnin byggir einkum
á þessari frásögu þá staðhæfing sína,
að líkamstilvera Jesú hafi orðið á
sjerstakan hátt fyrir guðlegt aimætti,
og sem vjer orðum, að hann hafi
verið getinn af heilögum anda. Ýmsir
vilja nú vjefengja þetta. Eigi er mjer
þó kunnugt um að sannast hafi neitt,
sem ónýtir þessa frásögu og aðrar,
sem styðja hana, fremur en meginið
af öðrum frásögnum Nýja-Testa-
mentisins, en mönnum þykir þessi
kenning svo »óviðfeldin«. Mundi
ekki mega segja það um fleira, sem
eigi verður móti mælt?
Jeg skal fyrir mitt leyti játa það
einlægiega, að jeg sje ekkert þvi til
fyrirstöðu, að trelsarinn hefði getað
framkvæmt guðdómlegt erindi sitt,
þótt hann hefði verið getinn af föð-
ur, eins og hver annar maður, en
jeg verð lika að viðurkenna, að hug-
arsýn min nær svo ógna-skamt í
þeim efnum. Hvað get jeg sagt um
það, hvað Guð sá að þyríti að vera
og eiga sjer stað til ráðstafana al-
mættis og alvisku hans? »Hver hefir
nokkru sinni hans ráðgjafi verið?«
Jeg ætla mjer eigi þá dul, og það
þvi siður sem jeg sje svo margt ann-
að frá hendi Guðs ómótmælaniegt,
en þó öðruvísi en jeg, og vjer menn
höfðum hugsað. Eða mundi Guð
hafa í öilu getað farið eftir viðfeldn-
istilfinningu vor manna, sem erum
svo skiftir i skoðunum og feiium oss
svo oft við það, sem er bersýnilega
á móti vilja hans? — Meðan ekki
fást fullgild rök fyrir því, að fró-
sögurnar sjeu mishermdar, get jeg
fyrir skynsemi minni og hverri óvið-
feldni tilfinninga minna og annara
manna beygt mig fyrir frásögum
guðspjallanna.
En sjálfsagt er það andiegt guðs-
sonar-eðli Jesú, sem trúarnauðsyn
vor nær mikiu meira til. Og þar
verðum vjer að styðjast við setmng-
ar og vitnisburði hins heilaga orðs.
Skynsemi vor nær þar eigi tii, eins
og áður var sagt, og því síður hug-
þótti vor.
Það teljum vjer til guðssonar-eðlis
Jesú, að hann hafi verið með föð-
urnurn dýrðleg persóna frá eilífð. Því
að eins gat hann sagt í bæn sinni,
áður en hann gekk út i pínuna:
»Ger þú mig dýrðlegan, faðir, hjá
þjer, með þeirri dýrð, sem jeg hafði
hjá þjer, áður en heimurinn var til«.
Og oss skilst, að hann hafi í því
eiiifðarástandi verið i einingarlegasta
samfjelagi við föðurinn. Pað vitna
oið Jóh. guðspjaliam., er hann segir,
»Orðið var hjá Guði, og oiðið var
Guð«. Og rjett á eftir: »Orðið varð
hold og bjó með oss, fult náðar og
sannleika; og vjer sáum hans dýrð,
dýrð eingetins sonar frá föður«. Enn
fremur segir hann um þetta orð:
»Allir hlutir eru gerðir fyrir það, og
án þess er ekkert til, sem til er orð-
ið«. Sjálfur segir Jesú-: »Jeg og fað-
irinn erum eitt«. »Alt mitt er þitt,
og þitt er mitt«.
Þegar svo guðssonurinn birtist hjer
á jörðinni, þá kom tign hans og guð-
dómseðli fram í þvf, sem post. siðar
kallar, að hann hafi verið »)jómi