Bjarmi - 07.02.1928, Blaðsíða 5

B J A R M I
37
dýrðar Guðs og ímynd veru hansa.
f*ar kemur fram eðli hins guðdóm-
lega kærleika sem vill og vinnur að
velferð allra manna, elskar mann-
dóminn og miskunar honum, en hefir
óbeit á löstunum, og leitast sífelt við
að losa manndóminn frá þeim óvin-
um sannrar velférðar. Þar kemur
fram hinn guðdómlegi kraftur, og
heilagleikur, sem ekki fer í mann-
greinarálit, en segir sannleikann und-
irferlislaust og er vandlátur Guðs
vegna, en þó svo innilega aðlaðandi,
að fjöldinn vildi hlýða á hann, og
þreyttir á heimsgæðunum fundu hjá
honum hvíld, hugsvölun og gleði.
Þar kom fram hið guðlega vald, sem
náttúran varð augljóslega að hlýða,
er hann talaði, hvað þá heldur verur
hins meðvitundarfulla lífs og starf
þeirra. »Jeg vil«, sagði Jesú, og það
varð. Og vilji hans var stöðugt vilji
föðursins, svo að »hann drýgði al-
drei synd, og svik voru eigi fundin
í niunni hans«, segja vottarnir. —
Alt þetta var þó hjúpað í mann-
dómsgervi og galt jafnvel mannlegrar
takmörkunar, svo að hann »sam-
pindist veikleika vorum, og freistað-
ist á allan hátt, eins og vjer«, segja
vottarnir, »en þó án syndar«. — Pví
er það, að þegar jeg þrái að vanda,
bæta og fullkomna lífsframferði mitt
og leita mjer að fyrirmynd, þá get
jeg flúið til þín og gengið í fygld
með þjer, guðdómlegi leiðtoginn minn.
Þá hefi jeg »ljós á vegum mínum og
lampa fóta minna« í orðum þinum.
Þegar jeg þrái að fræðast um lífs-
köllun mína og hjálpræði varanlegs
lifs míns, þá get jeg sest við fætur
þjer, guðdómlegi fræðarinn minn og
meistari. Þá fæ jeg að finna hvað er
upphaf viskunnar og hvaða þekking
er sönn hyggindi. Þegar sál min er
særð og jeg hlýt að andvarpa undir
byrði böls og harma, og mjer virðist
jeg vera við dyr dauðans, þá get jeg
flúið til þín, guðdómlegi frelsarinn
minn, styrkst og endurnærst og hugg-
ast og drukkið af lindum trúar og
vonar. Já, af því að þú ert guðsson-
ur, blessaði frelsari minn, þá gast
þú lýst því yfir, aó þú værir vegur-
inn, sannleikurinn og lífið. Óg hjá
þjer, guðssyninum í mannlegu holdi,
kom loksins fram hið dýrðlegasta :
eilíft hjálpræði til frelsis og fullsælu
oss syndugum mönnum. Fyrir guðs-
sonareðli þittt gast þú sagt: Vertu
hughraustur sonur, þjer eru syndir
þínar fyrirgefnar. Fyrir guðssonareðli
þitt gastu sagt: Hver sem trúir á mig
hefir eilift líf. Fyrir guðssonar eðli
þitt gastu sagt: Þetta er bikar hins
nýja sáttmála í minu blóði, sem fyr-
ir yður úthellist til fyrirgefningar
syndanna. Já, fyrir það eðli er »fagn-
aðarerindi Jesú Krists kraftur Guðs
til sáluhjálpar sjerhverjum sein trú-
ir«. »Enginn hefir nokkurn tima sjeð
Guð«,segirpostulinn,»en sonurinn sem
var í skauti föðursins, hefir sagt oss
af honuma. Oss eru, i fám orðum
sagt, opinberuð af guðssyni, Jesú
Kristi, sannindi Guðs dýrðar, Guðs
vilja, Guðs hjálpræðis fyrir oss menn-
ina. Oss er af honum »leitt i ljós lif-
ið og ódauðleikinn«.
Loksins teljum vjer guðssonar-eðli
Jesú birtast í hluttöku f guðlegu valdi,
er hann hafði lokið erindi sínu hjer
á jörðunni, og birst mönnunum sig-
urvegari syndarinnar og dauðans.
»Mjer er gefið alt vald á himni og
jörð«, segir hann, greinir svo þrjár
persónur guðdómsvaldsins, sem hvert
guðsbarn á að helgast og helga sig:
föðurnum, syninum og heilögum
anda. — »Sjá jeg er með yður alla
daga, alt til enda veraldarinnar«, segir
hann ennfremur. Og í bæninni guðs-
sonarlegu, segir hann: »Faðir, jeg vil
að þeir sem þú gafst mjer — að