Bjarmi - 07.05.1928, Síða 1

BJARMI
= IÍRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
XXII. árg. Reykjavík, 7. maí 1928 15. tbl.
Jesús mælti: Jeg er hið lifandi brauð, sem kom niður af himni. (Jóh. 6, 51).

Kvöldmáltíöin.
Ræða á Skírdag
eftir sra Siglrygg Guðlaugsson á Núpi.
Lúk. 22, 14.-20.
Mjer íinst eríitt að koma orðum að
helgi þeirri og hátíðartilfinningu, sem
fylgir deginum í dag, skírdeginum.
Hún er svo viðhafnarlaus og ósæ hið
ytra, en nær þó þeim tökuin hið
innra, að jafnvel þeir, sem eigi gefa
sig mikið að helgidómsefnum trúar
vorrar, hlusta á með angurblíðri lotn-
ingu, þegar lesin eru þau orð Jesú,
sem þessum degi helgast, og sagt er
frá því, hvernig Jesús bjó sigogpost-
ula sina undir viðskilnaðinn, sem var
nú fyrir höndum. Það var hið fyrsta
skírdagskvöld, að hnfgandi lífssól
Jesú stafaði geislum náðar yfir djúp
eymdar og spillingar, og lagði friö-
sæian bjarma yfir þenna dapra vina-
hóp, þegar tók að húma. Og mjer
virðist svo, sem í geislum þessum
mætti lesa: »Kærleikurinn er sterkari
en dauðinn«. — Sjerhvert skírdags-
kvöld breiði sól Guðs slíkan bjarma
yfir hugarbygð mína og þína, vinur
Jesú, og láti okkur, og alla, finna,
að það er eitthvað svo heilagt i því,
hvernig Jesús kveður læriáveina og
festir þeim minningu sína lifandi og
óafmáanlega í hjarta. Þenna dag,
og einkum að kvöldi hans, er eins
og ósýnilegur heilagleika andi fari
um bústaði mannanna og leiti inn i
fylgsni sálanna. Og mjer finst, það
væri hann, sem leiddi okkur syst-
kinin smáu að knjám móður okkar,
þegar hún hvert skírdagskvöldið tók
biblíuna sína og las okkur um við-
burð þess og skilnaðarviðtal Jesú við
lærisveina sína.
Mjer er enginn efi á þvi, að frels-
arinn hefir ætlast til þess, að við-
burður þessa dags, hin lieilaga al-
höfn, sem hann fór með að kvöldi
hans, skyldi vera föst í minni öllum
lærisveinum hans og játeudum. —
Stundin og athöfnin er svo dásam-
lega valið saman, að hvortveggja gerist
öflug aðstoö hins, að leiða sálirnar í
helgustu sameiningu við Jesú og eign-
ast ávexti af lífi hans og dauða. Og
af orðum Jesú og poslula hans verð-
ur það ráðið, að hann ætlaðist til,
að þessi heilaga alhöfn geymdist eigi
að eins i minni þeirra, sem þá voru
með honum, og þekkist síðar að eins
í gegnum ritin, heldur að hún yrði
sífelt endurtekin til kröftugs viðhalds
þess lífs, sem bygt var á honum og
fjekk kraft sinn i dauða hans.
En þó er það svo, að þrátt fyrir
lotninguna, sem kvöldmáltíð Jesú
með lærisveinunum vekur i bugum
alvörumanna, þá nær alvörufestan
eigi jafnan svo langt, að menn geri
sjer ljósa grein fyrir afstöðu sinni
til slíkrar endurtekningar, og hvers
það sje vert, að þeir eigi þátt í henni.
Það er því ástæða til, að reynt sje
að vekja athygli fjöldans á þessu,
og einkum ættu guðsþjónustustund-
um hvers skírdags vera varið til þess.