Bjarmi - 14.05.1928, Blaðsíða 5

B J A R M I
125
Bænheyrsla.
Brjef frá ísfirðing til lesenda »Bjarma«.
Heiðraði vinur minn, sem lest þessar
línur. Mig langar tíl að spyrja þig: Trúir
þú því að Guð vor himneski faðir heyri
bænir okkar? Ef þú ert svo ólánssamur
að neita þvi, þá segi jeg, að þjer skjátl-
ast. Jeg segi það ekki út í bláinn heldur
af eigin reynsiu, að Guð heyrir bænirog
svarar þeim oft á undursamlegan hátt.
Mig langar lil að nefna hjer nokkur dæmi
frá minni eigin reynslu.
Jeg er búinn að vera veikur i 1 ‘/s ár.
í byrjun veikinnar var jeg skorinn upp,
og eftir þriggja vikna legu í sjúkrahúsi
kom jeg heim aftur, að sðnnu betri til
heilsunnar, en samt ekki svo að jeg gæti
tekið til vinnu. Jeg stóð þá uppi með
tvær hendur tómar efnalega, og átti að
sjá fyrir heilsulitilli konu og barni. Við
gátum ekki annað gert en að fela vorum
himneska föður alla framtíðina og biðja
hann um hjálp og aðstoð. Hann gleymdi
okkur ekki. Góður borgari þessa bæjar
kom til mín og sagðist skyldi borga fyrir
mig skuldina við sjúkrahúsið, og hann
hjálpaði mjer»meira, hann sá að mestu
leyti fyrir heimili minn þann vetur ásamt
fleiri borgurum. Alt þetta tek jeg sem
ráðstöfun Droltíns.
Eitt kvöld á siðastliðnu sumri, segir
konan mín: »Nú veit jeg ekki hvað við
eigum að hafa í miðdegisverð á morgun«,
En hún svarar sjer sjálf og segir: »Faðir
okkar í himninum sjer fyrir þvi«. Við
sofnuðum örugg í þeirri trú. Morgunin
eftir þegar við vorum að koma á fætur,
stendur lítil stúlka við dyrnar, með nægtir
fyrir þann dag og peninga að auki. Svona
leið nú tíminn, að við þurftum ekki neitt
að liða. En daglega höfðum við tækifæri
til að þakka Drolni trúfesli hansoghæn-
heyrslu. Pá var það einn dag að jeg sje
að við áttum enga peninga, og segi þá
við konu mína: »Nú verðum við að leita
þess opinbera til að fá styrk« Hún svar-
aði: »Guð sjálfur hefir lofað i sínu orði
að sjá fyrir okkur, (Fil. 4, 19,) [»En Guð
mun uppfylla sjerhverja þörf yðar eflir
auðlegð sinni, með dýrð fyrir samfjelag
yðar við Krist Jesúm«] og það bregst
ekki«. Samt var eins og efi i hjarta mínu.
En hjálpin kom. Sama daginn kom slúlka
með 30 kr. og gaí okkur. Jeg skammast
mín ekki fyrir að segja það opinberlega,
að jeg bað Guð með tár i augum að fyr-
irgefa mjer trúleysi mitt. Nokkru síðar
sá jeg að ekkert var til, en nú var jeg
öruggari, og um kvöldið báðum við eins
og við vorum vön. Daginn eftir kom mað-
ur með 50 kr., og svo annar, sem sendi
okkur 5 kr. Enginn þessara manna vissi
hvað leið daglegum forða okkar, því að
við sögðum engum nema Guði frá þegar
að þrengdi.
Petta ætti að nægja til að sýna náð
Guðs og bænheyrslu við smælingja sina.
Pú, sem lest þetta, mátt ekki halda að
við teljum okkur svo góð, að við þess
vegna verðum fyrir þessari undursam-
legu náð, að hijóta daglega dásamlega
bænheyrslu. Nei, við finnum að við erum
syndarar, en þetta er alt Guðs náð í
Jesú Kristi.
En þegar jeg get ekki sofið á nóttum
þá hugsa jeg um íleira en þrautir mínar
og kvalaköst, og þá finst mjer sú »fátækl«
ein sár að geta ekkert gert til að mikla
nafn Drottins og leiðbeina öðrum að
náðarlindum hans, og því eru þessar
línur ritaðar kyrláta andvökunótt, efþær
kynnu að verða einhverju barni sorgar-
innar leiðarvisir frá þungum áhyggjum.
Sumir hafaviðmig sagt: »Jeg kann ekki
að biðja«. — Jeg held þeir haldi að það
þurfi einhverja sjerstaka aðferð til að fá
bænheyrslu.
Mjer finst það vera sama »aðferðin«
og þegar börn biðja góða foreldra. Ensá
er munurinn mikli, að foreldrar sjá ekki
nema slundum hvað börnunum er fyrír
bestu, en Guð sjer það ætíð.
»Guð vertu mjer syndugum líknsamur«,
bað tollheimtumaðurinn forðum. — Ekki
var liann langorður, en auðmjúkur var
hann, enda sagði Jesús, að hann hefði
fengið bænheyrslu. Má ekki svipað segja
um bæn ræningjans á krossinum? Dýr-
lega fyrirheitið, sem honum hlotnaðist,
er öllum minnisstætt, sem minnast þess
að dauðinn erámilli þeirra og Paradísar,
og ljúft er til þess að hugsa að allirsannir
lærisvcinar Krists mega búast við að hann
hvísli svipuðu að þeim, daginn sem þeir
eru að kveðja jarðlífið. — Lifum í sam-
fjelagi Krists, — þá deyjum við í faðmi
hans. G. G.