Bjarmi - 01.01.1934, Side 13

B J ARMI
11
Á síðustu árum fór að bera á vanheilsu
þeirri, sem nú hefir leitt til dauða. Hún
kom hingað til bæjarins fyrir skömmu, til
þess að leita sjer lækningar við meinsemd,
sem fór síversnandi, uns yfir lauk, þrátt
fyrir allar ráðstafanir og- aðgerðir.
Hildur Bóasdóttir andaðist í Landsspít-
alanum 12. þ. m., eftir \ mánaðar legu.
Með Hildi Bóasdóttur er hnigin í val-
inn ein ágætiskona lands vors. Hún lagði
traustan hornstein í þjóðfjelagsbyggingu
vora, með ósjerplægni, árvekni og trú-
mennsku sinni.
Hennar verður saknað af mörgum, þótt
um sárast eigi að binda, eiginmaður, börn
og systkini, auk aldraðrar móður, sem á
nú í annað sinn að baki að sjá ástríkri
dóttur.
Endurminningarnar um Hildi Bóasdótt-
ur sanna enn á ný hið fornkveðna, að:
»Deyr fje, deyja frændr
deyr sjálfr et sama;
en orðstýrr deyr aldrigi
hveims sjer góðan getur.«
Ritað 17. des. 1933.
Guðrún Lárusdóttir.
Um fávita og fávitahæli.
Eftir Sigurbjörn Á. Gíslason.
Framh.
IV.
Það gleymdist í síðasta blaði að geta
þess, þar sem sagt var frá fávitalög'gjöf
Danmerkur, að henni var mjög breytt —
eins og flestum fátækramálum í hinum
mikia lagabálki »Socialreformen«, sem
gekk í gildi í Danmörku 1. október f. á.
Samkvæmt þeim lögum tekur ríkissjóður
að sjer öll útgjöld, sem hreppar báru áð-
ur, vegna fávita, geðveikra, daufdumbra,
blindra, málhaltra, fatlaðra og flogaveikra.
Steincke ráðherra, sem kom þessum lög'-
um fram, segir, að ársútgjöld ríkisins til
þessa fólks muni hækka í 23 miljónir kr.
— úr 14 milljónum - við þessa breytingu.
I samanburði við fólksfjölda. ætti ríkis-
sjóður Islands að greiða um 700 þús. kr.,
ef Island sæi jafnvel um þetta fólk og
Danmörk gerir.
En hverfum nú aftur til Svíþjóðar.
Við sænsku fávitahælin eru stjórnendur og
starfsfólkið langflest konur. Af því að þau
eru svo lítil taka þau flest öll ekki nema
eina »deild«. Eitt tekur aðeins hálfvita á
barnsaldri til kenslu annað vinnufæra
pilta, þriðja vinnufærar stúlkur, fjórða
karlmenn á lægsta stigi, fimta stúlkur á
lægsta stigi, sjötta flogaveika fávita o. s.
frv. 1 stærstu hælunum sem taka um og'
yfir 200 eru þó deildirnar fleiri.
Jeg lít svo á, að við Islendingar getum
margt lært af Svíum í þessum efnum, ein-
mitt af því að hæli þeirra eru svo lítil.
Jeg kom í 3 allstór fávitahæli í Svíþjóð s. 1.
sumar og varð meðal annars alveg forviða
að sjá hvað fávitar, og þá sjerstaklega
hálfvitarnir, gátu lært margháttaða
handavinnu þótt sumir þeirra gætu ekkert
lært til bókarinnar; fjekk jeg ýms sýnis-
horn af því einkum frá Slagsta-skóla ná-
lægt Stokkhólmi og hafa þau verið sýnd
nýlega hjei- í Reykjavík og vakið eftir-
tekt.
Það hælið sem jeg kyntist mest og best
er kent við Stredered rjett utan við Gauta-
borg. Þar var skólaheimili með 110 hálf-
vita, vinnuhæli með 40 karlmenn og 20
konur og um 60 í 2 sjerstökum hjúkrunar-
deildum.Vistmönnum er kend garðrækt og
ýms búsýslustörf og þykir þetta hæli í
fremstu röð. Skólinn er í 6 bekkjum og er
hjer sýnishorn af »tímatöflu« frá skólan-
um:
Kl. 7 Fótaferð og þvegið sjer.
- 8:30 Morgunverður og morgunbæn
- 9—11 Kennsla eða vinna.
- 11- 11:30 Ilvíld og ábætir.
- 11:30-- 14 Kennsla eða vinna.