Heima er bezt - 01.02.1961, Page 26

„Ég veit það ekki, en ég vona að það verði mjög
bráðlega.“
Sýslumaður lítur glettnislega á dóttur sína og segir:
„Hlakkar þú ekki til, Elsa mín? Ungur menntamaður
frá höfuðborginni! Kannske gefur þú honum blóm í
barminn úr garðinum þínum, þegar þau eru full-
þroska!"
„Ef ég tími þá að slíta þau upp. En það er gott, að
þú ert búinn að ráða til þín aðstoðarmann, ég sam-
gleðst þér, pabbi minn.“
„Ég þakka þér fyrir það, góða mín. Það hlýtur að
vera okkur öllum fagnaðarefni að fá þennan unga mann
hingað að Grund.“
Sýslumannsfjölskyldan ræðir málið ekkert frekar að
sinni. Gróðursetningu blómanna er lokið, og mæðgurn-
ar ganga inn í húsið ásamt sýslumanninum.
il
Nýi fulltrúinn.
Pálmi lögfræðingur Þórðarson ekur nýrri fjögurra
manna bifreið heim að sýslumannssetrinu að Grund.
Bifreiðin er gjöf, sem faðir hans færði honum að skiln-
aði við brottför hans að heiman. Pálmi hefur aldrei fyrr
komið að Grund, og glæsilegt sveitasetrið sveipað feg-
urð vorsins vekur hrifningu hans. Hann hefur séð Arna
sýslumann nokkrum sinnum á heimili foreldra sinna,
og veit að hann er mikill vinur föður síns, en annað
þekkir hann ekki af heimilisfólkinu á Grund.
Pálmi er ungur maður, hár vexti og grannvaxinn.
Hann er fölur yfirlitum, og útlit hans ber þess glögg
merki, að hann hefur ekki þjálfað líkama sinn með
erfiðisvinnu. Hann náði að lokum sæmilegu lögfræði-
prófi, en námið sóttist honum fremur seint. Hann
levfði sér sem sé jafnframt að njóta gleðinnar að ýms-
um þeim leiðurn, sem töfðu fyrir námi hans. En tak-
markinu náði hann þó um síðir, og nú er hann að hefja
starf sitt sem sýslumannsfulltrúi.
Hann var tregur í fyrstu að yfirgefa höfuðborgina
með öllum sínum fjölþættu lystisemdum, og gerast
starfsmaður úti í sveit, en vilji föður hans varð að ráða.
Þórður heildsali vildi fyrir hvern mun koma syni sín-
um burt úr glaumi borgarinnar, og það sem lengst. Bif-
reiðina gaf hann honum til þess að hann gæti ferðazt
á henni í frístundum sínum og skoðað sveitina. Pálmi
hefur líka sjálfur fullan hug á því að ferðast og njóta
lífsins í hinu nýja umhverfi, eftir því sem föng eru á,
og ef til vill kynni sveitin einnig að geta fært honurn
einhver ævintýri.
Pálmi er kominn heim að Grund og stöðvar bifreið-
ina. Arni sýslumaður gengur þegar út til móts við hinn
nýja starfsmann sinn og fagnar honum af innileik. „Þú
kemur hingað í nýrri bifreið, sé ég,“ segir sýslumaður
brosandi. „Áttu hana sjálfur?“
„Já, pabbi færði mér hana að gjöf nýlega. Hann vildi
að ég gæti notið þess að skoða mig um í sveitinni, þeg-
ar tækifæri gæfist.“
„Það var honum líkt. Hann veit sem er, að ég kann
ekki á bifreið og á þarafleiðandi enga. Þú ættir líka að
geta veitt þér það að skoða þig um í sveitinni.“
„Ég er bara alveg ókunnugur hér um slóðir.“
Glettni bregður fyrir í svip sýslumannsins. „O, þú
eignast brátt ferðafélaga, sem vísar þér veginn um
sveitina.“
Pálmi brosir. „Þú spáir vel um það, Árni sýslu-
maður.“
„Já, ég spái vel um komu þína hingað að Grund,
Pálmi. Gerðu svo vel og gakktu í bæinn.“
Pálrni tekur farangur sinn úr bifreiðinni og fylgist
síðan með sýslumanninum inn í húsið. Dagurinn líður
síðan að mestu í samræðum hans við sýslumann. Þeir
ræða um embættið, og sýslumaður skýrir nýja starfs-
manninum frá ýmsum verkefnum, sem muni bíða hans.
Vorkvöldið færist yfir. Pálmi hefur lokið kvöldverði
og gengur síðan út úr húsinu. Enn hefur hann ekkert
litazt um á Grund, en heillandi kyrrð kvöldsins býður
tilvalið tækifæri til að skoða fegurð staðarins. Hann
gengur hægt umhverfis húsið og virðir fyrir sér reisu-
lega bygginguna. Allt ber þar vitni um auð og hagsýni,
en jafnframt snyrtimennsku.
Pálmi kemur að hliði blómagarðsins sunnan við húsið
og nemur þar staðar. Ung stúlka krýpur við eitt blóma-
beðið í garðinum og fer mjúkum höndum um ungan
gróður og er auðsjáanlega að hlúa að rótum hans. Hún
er svo niðursokkin í starf sitt, að hún veitir Pálma enga
eftirtekt í fyrstu, en hann stendur kyrr og virðir hana
fyrir sér. Elsa, dóttir Árna sýslumanns!
Þau höfðu verið kynnt hvort öðru fyrr um daginn.
Ung og falleg, og sjálfsagt saklaust sveitabarn. Það gæti
orðið nógu garnan að kynnast, eignast ævintýri með
henni í sveitinni fögru. Pálmi brosir. — „Þú eignast
brátt ferðafélaga," — sagði sýslumaðurinn við hann í
dag. Ef til vill hefur hann þá átt við dóttur sína. Pálmi
getur ekki farið á brott án þess að ávarpa hana.
Elsa krýpur enn við blómabeðið, líkust töfradís úr
vorsins veldi, og Pálmi er snortinn nýjum kenndum.
Hann gengur að hliði blómagarðsins og segir léttilega:
„Þið ræktið rnikið af blómum hér á Grund. Þessi garð-
ur er eins og fegurstu skrúðgarðar höfuðborgarinnar.“
Elsa rís á fætur og lítur á Pálma. „Já, blóm hafa ekki
síður vaxtarskilyrði hérna í sveitinni en í höfuðborg-
inni.“
„Nei, það er víst um það. Hefur þú komið oft til
Reykjavíkur?“
„Aldrei!“
„Svo þú ert þá kannske alger sveitastúlka?“
„Já, það má með sanni segja!“
„Langar þig þá ekki til að sjá höfuðborgina?“
„Jú, ekki neita ég því, og foreldrar mínir hafa oft
boðið mér að fara suður til Reykjavíkur, en ég hef
alltaf frestað því.“
„Ég hef verið að skoða mig um hér á Grund í kvöld,
og mér þykir mjög fallegt hérna. En mig langar til að
sjá rneira af þessari sveit, áður en langt líður.“
62 Heima er bezt