Heima er bezt - 01.10.1961, Blaðsíða 24

Vilborg í Sunnuhlíð, Ásdís í Dalsmynni og fleiri
hafa beðið um ljóðið: Fjórir kátir þrestir, sem Sigrún
Jónsdóttir hefur sungið inn á hljómplötur.
Hér birtist þetta ljúfa ljóð.
Tralalalalalalalala
Tralalalalalalalala.
Fjórir kátir þrestir sátu saman á kvist
vorljóðin sín sungu af list.
Þráðu söng um ást og unað
yndi og ró,
músik í björtum skóg.
Ef þú kemur hér
þegar kvölda fer
muntu heyra þann
sönginn, sem ég ann.
T ralalalalalalalala
Tralalalalalalalala.
Fyrir þig kveða þeir vísurnar sínar
vorkvöldin löng.
Tralalalalalalalala
Tralalalalalalalala.
Harmarnir flýja ef hlustarðu á þeirra söng.
Fjórir kátir þrestir sáu að sumarið leið,
hægt færðist nær haustið, sem beið.
Litlir ungar urðu fleygir
yndi var nóg,
ljúft var í laufgum skóg.
Ef þú kemur hér o. s. frv.
Fjórir kátir þrestir flugu suður um sjó
hljóðnaði í haustbleikum skóg
en að vori aftur gista
ættarland mitt
hugsa um hreiðrið sitt.
Ef þú kemur hér o. s. frv.
Nokkrar ungar stúlkur hafa beðið um Ijóðið Síst.
Höfundur ljóðsins er Sigrún Björgvinsdóttir, en ljóðið
er ort við lag úr verðlaunakvikmyndinni Gigi.
Hún Sísí er saklaus enn,
en síðar mun hún trylla alla menn.
Hún Sísí, sjö ára í gær
mun seinna verða kát og fjörug mær
með augu blá sem brosa þér á móti
svo berst þú stjómlaust eins og skip í ölduróti.
Hún Sísí, sólgeislinn þinn
hún sippar, hoppar, skoppar út og inn
með eplakinn,
svo vex hún frá þér, vinurinn minn.
Hún Sísí, svo sæt og fín,
hún segist þá verða mín.
Ein er sú bók í mínum bókaskáp, sem ég lít í oftar
en flestar aðrar gamlar bækur, en það er ljóðakverið
Svanhvít. í þessu ljóðakveri eru, sem kunnugt er, þýdd
úrvalsljóð heimsfrægra, eriendra skálda. — Þýðendur
ljóðanna era þjóðskáldin Matthías Jochumsson og
Steingrímur Thorsteinsson.
Bók þessi náði geysilegum vinsældum, er hún kom
fyrst út, og mikill fjöldi fólks lærði kvæðin og mátti
svo segja að sumir Iærðu alla bókina spjaldanna á milli.
Bókin mín er önnur útgáfa ljóðanna, gefin út árið 1913.
Ég vil ráðleggja öllum Ijóðelskum ungmennum, að
kynna sér þetta ljóðakver, ef þeir eiga þess kost. Dr.
Guðmundur Finnbogason segir í formála fyrir annarri
útgáfu bókarinnar: „Hún kom eins og „Meyjan af
ókunna landinu og færði íslenzkri alþýðu ástgjafir sín-
ar“-------“
Enn er þessi bók kjörgripur fyrir bókhneigð íslenzk
ungmenni. — Ég birti hér lítið Ijóð sem sýnishorn. Það
heitir: Allt kemst upp. Ljóðið er serbneskt, en þýðandi
Steingrímur Thorsteinsson.
Sátu á engi sveinn og mey og kysstust
sætt og dátt, þau héldu að enginn sæi.
Ei var svo, því engið græna sá það,
engið sagði lambaflokknum hvíta,
lambaflokkur sagði sínum hirði,
síðan hirðir vegfaranda á þjóðbraut.
Vegfarandi skundar burt með skipi,
skipherranum slíka nýjung tjáir.
Skipherrann lét skipið af því vita,
skipið hraða sagði vatni djúpu,
vatnið sagði móður ungrar meyjar,
meyjan fagra kvað þá svo í reiði:
Græna engi! gró þú aldrei framar,
grimmir vargar rífi þig og tæti.
Bölvís hirðir! bana hljóttu af Tyrkjum.
Báða fætur misstu, vegfarandi!
Skipherra! — þú skolist burt í ósjó,
skipið hraða! funa þú í báli,
vatnið djúpa! þoma þú að grunni.
Þetta serbneska ljóð er aldagamalt, en væntanlega
finnst ungu fólki enn að óþarfar fréttir berist af ásta-
fundum, sem öllum eiga að vera duldir, og svellur þá
móður, er allt kemst upp, eins og ungu serbnesku stúlk-
unni. — Þetta læt ég nægja að sinni.
Steján Jónsson.
352 Heima er bezt