Heima er bezt - 01.01.1962, Page 13

ÁRMANN DALMANNSSON:
V estur-Húnvetningum
Velkomnir arftakar Ingimundar
í Eyiafjörðinn til vinafundar.
Vænzt er, að allir hér vista njóti
vel, þó ei mjöður í hornum fljóti.
Vér hyggjum að menn af konungskyni
kunni að meta góða vini,
jafnvel þó meiri sé matarforði
og meira úrval á húnvetnsku borði.
Vér merkjum innileik hlýrrar handar,
er heilsið þið búendum Galmarstrandar.
Þá bregður upp svipmyndum söguspjalda,
sýnum frá atburðum fyrri alda.
Vér minnumst fullhuga vaskra til verka
og víga fleiri en Grettis sterka.
Frá afrekum Húnverja segir Saga.
Það sópaði af þeim í gamla daga.
Vér minnumst þrályndis þeirra beggja,
Þórðar hreðu og Miðfjarðar-Skeggja,
sáttfýsi Eiðs og annarra dygða,
Illuga drengskapar og tryggða.
Og Ásdísi á Bjargi enginn gleymir,
sem einhverja perlu úr sögunum geymir.
Enn er það Ijóst hverjum Islendingi,
að afreksmenn voru í Húnaþingi.
Síðastliðið sumar fóru Vestur-Húnvetningar i skemmtiferð til
Austurlands. Þeir komu við á Akureyri, og Ijósmyndari Heima
er bezt, Bjarni Sigurðsson, notaði tœkifcerið og smellti meðfylgj-
andi myndum af hópnum.
Að neðan til vinstri: Tvœr vestur-húnvetnskar rósir i Lystigarð-
inum á Akureyri.
Að neðan til hcegri: Hér virðist sólskin og sunnanvindur ráða
rikjum.
Og það mun yfirleitt álit flestra,
að enn sé í Norðurlands-kjördæmi vestra
höfðingsskapur og hollir siðir
og hvarvetna góðir efniviðir,
að enn þá gerist þar orðasenna,
að enn muni fáir af hólmi renna,
að stórbændur þar eigi sitthvað í sjóði
— og svolítinn dropa af kóngablóði.
Það gerast enn húnvetnskar hetjusögur
í hlíðum fjalla og út við gjögur.
Hrevsi og kot eru horfin í jörðu,
og höfuðból rísa um dali og við fjörðu.
Þar má jafnvel sáðreiti sjá upp til heiða,
um sveitirnar víðlendu akvegi greiða.
Þar eru stöðugt stækkandi hjarðir
og stórfeld ræktun um allar jarðir.
Vér óskum, að dáðir, gifta og gengi,
þar gangi í erfðir og vari svo lengi
sem nokkurt strá getur náð á foldu
næringu úr íslenzkri gróðurmoldu.
Sá máttur, sem blóm úr moldu vekur,
sá máttur, sem lífið gefur og tekur,
hann gefi þá hamingju gestum vorum,
að gróður vaxi í þeirra sporum.
Kvæðið var flutt að Freyjulundi 25. júní 1961 er
Vestur-Húnvetningar voru í bændaför og sátu kveld-
verðarboð Búnaðarsambands Eyjafjarðar.