Heima er bezt - 01.05.1962, Side 18

Lappafjölskylda að leggja upp i langferð með mörg hundruð hreindýr. Þeir snara hrcindýrin með kastlínu, sem þeir
kalla „lasso“.
þar gisti ég tvær nætur — hafði líka sagt mér margt
um Lappana.
Meðal annars sagði hún mér þessa sögu um Lappa-
börnin í skólanum, sem ég ætlaði'að heimsækja:
Um veturinn áður fór hún einu sinni að heimsækja
þennan skóla. Henni var ágætlega tekið, og eins og
þið vitið öll, vilja börnin vera kurteis og háttprúð,
þegar einhver kemur í heimsókn í skólann þeirra, og
ekld sízt má segja það um börn í sænskum skólum, því
að þau eru yfirleitt mjög prúð og kurteis.
Börnin voru að borða þegar forstöðukonan kom inn,
en þegar þau komu frá matborðinu vildu þau öll fá
að heilsa henni með handabandi. Þau komu nú í hala-
rófu og hneigðu sig kurteis og brosandi og heilsuðu
með handabandi, en alveg varð forstöðukonan undr-
andi, þegar þetta ætlaði aldrei að taka enda. Hún skildi
bara alls ekkert í því að börnin væru svona mörg. Þetta
var ekki einleikið, — straumurinn slitnaði aldrei. Þá sá
forstöðukonan loks hvers kyns var. Þeim þótti svo
gaman að heilsa og hneigja sig, að þau gengu bara í
kring í stofunni og komu svo aftur í sömu röð og
heilsuðu upp aftur og aftur, en þá þraut þolinmæðin
hjá forstöðukonunni, og sá leikur varð ekki lengri.
— En víkjum nú aftur að frásögunni.
Eftir hádegið leggjum við Lundemark, hinn sænski
ferðafélagi minn, af stað, að heimsækja þessi ágætu
Lappabörn. Veðrið var hlýtt og sól skein í heiði. Við
gengum eins og leið lá eftir þjóðveginum, en meðfram
honum var þéttur greniskógur. Er við höfðum gengið
um þrjá fjórðu leiðarinnar sáum við víða timburhlaða
meðfram veginum. Voru þetta óunnin tré, sem höfðu
verið dregin að veginum í vetur og staflað þar, —
seinna átti víst að taka þau á bíl og flytja þau að sög-
unarverksmiðjunni.
Á einum staflanum sat hópur barna í litskreyttum
fötum og voru að lesa landafræði. Þetta var annar elzti
bekkurinn úr skólanum, sem við ætluðum að heim-
sækja. Veðrið var svo gott, að þau höfðu fengið leyfi
til að lesa úti landafræðina til undirbúnings kennslu-
stundarinnar næsta dag. Kennarinn var með þeim.
Þetta voru börn hinna sérkennilegu Lappa, sem lifa
hirðingjalífi, mjög líku og á þeim tímum er ísland
fannst og byggðist.
Það sem fyrst vakti eftirtekt mína var klæðnaðurinn.
Drengirnir voru flestir í eins konar kyrtlum úr gróf-
gerðu efni, líkt og fornmenn klæddust, með leðurbelti
um sig miðja og rnargir með skeiðarhníf við beltið.
Þeir voru í stuttum buxum, sem voru hnepptar neðan
162 Heima er bezt