Heima er bezt - 01.05.1962, Blaðsíða 43

64. „Jæja, karlinn, það ert þá þú,
laumupúkinn þinn, sem ert hérna á ferð-
inni!“ þrumar hann og dregur mig út
úr felustað mínum. En ég set hnykk á
mig, slít mig lausan og hleyp til dyra.
67. Ég hleyp í spretti ofan eftir bakk-
anum og er nú farinn að þreytast. Ætti
ég að gefast upp? Nei, þarna sé ég tré,
sem stormurinn hefur rifið upp og mynd-
ar nú eins konar brú yfir í lítinn hólma
í flóðinu. Ég hleyp yfir á trjábolnum.
70. Ég sný aftur heim til kofans. Fyrir
utan dyrnar mæti ég gamla manninum.
„Hvernig hefur þetta gengið hjá þér?“
spyr hann furðu lostinn. Ég segi honum
söguna, en hann hlær að.
65. Fúsi flakkari þýtur á eftir mér. „Þú
skalt nú eiga mig á fæti!“ þusar hann
rétt á hælunum á mér, þegar ég hleyp
gegnum skóginn. „Þú hleypur ekki frá
Fúsa flakkara. Það máttu bóka!“
66. Með því að þverbeygja og hlaupa
sitt á hvað, er ég alltaf dálítið á undan
honum. En það er samt minnst á mun-
unum. Loks kem ég að straumharðri á í
vexti; það er stórhlaup í skógarlæknum.
68. En Fúsi flakkari lætur sig ekki.
Hann hikar andartak, en arkar síðan á
eftir mér og stiklar gætilega yfir ána á
trjástofninum. Síðan hefst eltingarleik-
urinn á ný umhverfis hólmann. Allt í
einu hrasar hann og dettur.
69. Ég gríp tækifærið og hleyp aftur
yfir kvíslina á trjábolnum. Með því að
beita öllum kröftum mínum get ég velt
rótarenda trésins ofan í ána, og þar tek-
ur straumurinn við honum. Nú fæ ég
þá loksins ofurlitla hvíld.
71. „Það er bezt að flýta sér héðan,"
segir hann. „Fúsi flakkari mun finna ráð
til að komast úr hólmanum, og þá er
okkur hollast að vera horfnir héðan
sem allra lengst!“
72. Frændi gamli rekur nú götuslóðann
gegnum skóginn. Allt í einu heyrum við
í einhverjum á eftir okkur. Við lítum
við, og sjáum, að þar kemur Fúsi flakk-
ari á harða spretti.
Heima er bezt 183