Heima er bezt - 01.02.1963, Qupperneq 10

STEINDOR STEINDORSSON
FRÁ HLÖÐUM:
Samarauki
/
i
Suðurlöndum
Gosbrunnurinn í höfninni í Genf.
Aðdragandi og upphaf.
Sagan hefst í ág'ústbyrjuii 1962. Ég hefi dvalizt um
hríð austur á Hallormsstað. Frá morgni til kvölds
hefi ég ásamt samstarfsfólki mínu hafzt við úti
í skógi, þar sem við teljum plöntu tegundir,
mælum trjávöxt, ákvörðum og berum saman ólík gróð-
urfélög. Veðrið er svalt og regnúði öðru hverju, en
við finnum lítt til þess inni í skjóli skógarins. Verk-
efnin blasa við, og við verðum að nota hverja stund
til að grynna á þeim og fá lokið viðunanlegu starfi.
Þá er það eitt kvöldið, er við komum heim, að fyrir
mér liggja strengileg boð um að vera við landsímann
að morgni til viðtals við Menntamálaráðuneytið. Ég
tók þessari kvaðningu með litlum fögnuði, því að ég
sá eftir hverri stund, sem eytt yrði til ónýtis þá fáu
daga, sem ég gat unnið þar eystra. Hinsvegar var í
mér nokkur eftirvænting um hvað gæti verið á seyði,
því að mér var ókunnugt um nokkurt brýnt erindi, sem
hið háa ráðuneyti ætti við mig. Ég þurfti ekki lengi að
bíða. Síminn hafði naumlega verið opnaður um morg-
uninn, er ég var að honum kvaddur. Þar var fulltrúi
úr ráðuneytinu, sem spurði mig umsvifalaust, hvort ég
gæti farið suður í Sviss á fund kennara til að ræða um
líffræðikennslu í menntaskólum, sem byrja ætti 4. sept-
ember. Mér lá við að hoppa af ánægju og svaraði ját-
andi án þess að hugsa málið. „Þá sendum við þér eyðu-
blöð til útfyllingar, sem þú endursendir svo fljótt sem
þú getur“, sagði fulltrúinn. Og ferðin var ráðin.
Þetta var í rauninni meira ævintýri en mig hafði
dreymt um. Okeypis ferðalag og dvöl í Sviss, og um leið
möguleiki á að hitta gamla kunningja í Kaupmanna-
höfn á leiðinni. Mánaðarsumarauki undir suðrænni sól,
þegar hausta tæki hér heima. Var eiginlega hægt að
gefa mér betri afmælisgjöf á væntanlegu sextugsafmæli?
Ég held varla. Þegar ég hugsaði málið nánar fékk ég
að vísu smávegis eftirþanka af því, hversu fljótt ég
svaraði. En töluð orð verða ekki aftur tekin.
Og nú er kominn fyrsti september. Flugvélin svífur
með mig ofar skýjum áleiðis út í ævintýrið, og í vasan-
um er heil bók með farseðlum alla leið suður til Ítalíu
og heim aftur. Svo einkennilega vildi til, að ég varð að
fara allmikla krókaleið eða fljúga yfir Bergen—Osló—
Kaupmannahöfn og Hamborg, til þess að komast suð-
ur til Genf, en þar var næsta flughöfn við ákvörðunar-
staðinn. En það var svo sem ekkert á móti því að tylla
sér sem snöggvast niður á þessum stöðum og gista eina
nótt í Hamborg. Og satt að segja hlakkaði ég til að sjá
Noregsströnd úr lofti, og fljúga síðan yfir Evrópu
þvera að kalla mátti. En fyrstu og raunar einu von-
46 Heima er bezt