Heima er bezt - 01.02.1963, Side 20

Ég deyði svo með áhyggju stórri,
fékk þó legstað að Ljósavatni.
Fimm hundruð síðan finnast ára
og átta betur, að ég meina.
Ónáttúran því ollað hefur,
að hugurinn fylgdi huldu góssi.
Eg hef þess vitjað oft og tíðum
og getað ei legið ljúft í næði.
Nú er fram komið það fyrr um kveðna,
vil ég því héðan af værðar njóta.
Þú ert sá, sem þínum föður
aðstoð veittir hans efstu tíðir,
eru þér heimilir aurar fornir,
en gæfuraun nokkur get eg að verði,
utan þig flyttir að Felli syðsta,
ekkert mundi þá uppá saka,
lóð sú mundi þér lukku tæra
ekki síður en annars staðar.
Þó féð ei snertir fingri þínum
líka ég einu læt mig gilda.
Farðu nú vel, eg fer að sofa
fólgin í vígðu foldarskauti.
Þetta var nú það, sem ég mundi fyrir víst, og lét ég
það halda sér og tók ekkert frá. Mér þótti draumur
þessi nokkuð undarlegur og sögulegur, svo ég sagði
hann stöku manni. Nú fór ég að heyra sagnir og munn-
mæli um það, að orð hefði leikið á, að það hefðu átt að
sjást svokallaðir fjáreldar nálægt Felli, og það oftar en
einu sinni.
Einu sinni var maður á ferð þar nálægt um nótt. Þykkt
var loft en veður blítt. Flann sá loga nálægt bænum í
Felli, og ímyndaði hann sér, að eldur væri kviknaður
annaðhvort í töðu eða bæjarhúsum, og fólk væri í
svefni. Og í góða meining flýtti (hann) sér þangað, ef
hjálpar þyrfti við. En þegar hann nálgaðist, hvarf log-
inn. Hann gekk í kringum bæ og hús og varð einskis
var, þótti þetta kynlegt, og fór svo leiðar sinnar.
Það sem maður getur borið saman við drauminn er
það, að faðir minn sálaðist sumrinu áður, og var hann
eftir því sem hann minnti 86 ára, og hafði verið hjá mér
í 13 ár. Það annað, að Fell hefur sjálfsagt sótt Ljósa-
vatnskirkju frá því hún var byggð og kristni lögtekin.
Annað verður ekki neitt sagt um. Nú voru flestir á því,
að ég endilega fengi Fell til ábúðar, en ég lagði aungvan
trúnað á þetta rugl og bjó á Rauðá til 1851 og vegnaði
ekkert síður eftir en áður, og dreymdi aldrei neitt þessu
viðvíkjandi framar. E. S.
Handrit að draum þessum léði Þórður Jónatansson, bóndi á
Ongulsstöðum mér, og mun það úr safni föður hans, Jónatans
Þorlákssonar fræðimanns á Þórðarstöðum. Fróðlegt þætti mér,
ef einhver, sem til þekkti, gæti gefið mér upplýsingar um dreym-
andann, Erlend Sturluson eða afkomendur hans, og hvort nokk-
ur möguleiki væri á að rekja ættir hans aftur í tímann. Draum-
urinn er prentaður orðrétt, en stafsetning breytt til nútímahorfs.
Þó hefi ég látið orðmyndir eins og hönum, hvörjum og aungv-
um, haldast. St. Std.
Daprir eru haustdagar
Daprir eru haustdagar
og dimmar nætur,
dauðinn býr í leynum.
Langt er að líta
til ljósra nátta
og blómvara á bala
brosa mót sól.
Hrollsvöl er jörðin
í haustsins kyljum,
naktar hnípa greinar,
nár er gróður allur.
Hvar er að finna
fegurð, sem töfrar,
er færir huga birtu
og hjarta djúpa ró.
Jú, þú átt sama ljómann
lokkabjarta kona
í kalsa hausts og hreggi
og hlýju vorsins kveldi,
þú fölnar ei sem fjólan,
þinn faðmur sífellt angar,
því krýp ég þér ldökkur
og kyssi þínar varir.
Þá er sól í suðri
þótt söngli hríð við glugga.
Már Snædal.
Það vorar fyrir norðan
Því hrópar þú í heimsins ysi?
Hver heyrir það í múgsins fótataki
og hásu glamri á grjóti í fjöldans borg?
Það skynjar enginn bæn í brjósti þínu
né brostna von er ræður hjarta þínu.
Það ríkir vor í voröld fyrir norðan
vindar hlýir strjúka tún og engi
og munablóm úr moldu skjóta rótum.
Það nemur enginn hróp ins særða hjarta
í hásum glaum á köldu borgarstræti.
Hver flutti boð til Berghildar í dalnum
að brjóst þitt sé týnt og þrái að leita hvíldar
í ómynni því, er aðeins hún gat búið
útlægri sál.------
Nú vorar fyrir norðan.
Már Snædal.
56 Heima er bezt