Heima er bezt - 01.03.1966, Blaðsíða 21

ÞATTUR ÆSKUNNAR
RITSTJORI
HVAÐ UNGUR NEMUR
(Niðurlag.)
KNAFAHÓLAR.
í austur frá Keldum, handan Eystri-Rangár, eru
Knafahólar í hraunjaðri rétt við ána. Við Knafahóla var
þeim gerð fyrirsát Gunnari á Hlíðarenda og bræðrum
hans Hirti og Kolskeggi. Hjörtur var yngstur þeirra
bræðra. Voru þeir að koma úr boði frá Asgrími Elliða-
grímssyni, er bjó í Tungu vestan Þjórsár. Þar heitir nú
Bræðratunga. Ekki er þess getið í sögunni á hvaða vaði
þeir bræður fóru yfir Þjórsá, en er þeir voru skammt
komnir frá ánni, syfjaði Gunnar mjög og kvaðst vilja
æja um stund. Gunnar sofnaði fast og lét illa í svefni.
Kolskeggur mælti: „Dreymir Gunnar nú.“ Hjörtur
mælti: „Vekja vildi ég hann.“ „Eigi skal það,“ mælti
Kolskeggur, „og skal hann njóta draums síns.“
Gunnar lá mjög langa hríð og varp af sér skildinum
og var honum varmt mjög. Kolskeggur mælti: „Hvað
hefur þig dreymt frændi?“ „Það hefur mig dreymt, að
ég myndi eigi riðið hafa úr Tungu svo fámennur, ef
mig hefði þá þetta dreymt.“
„Seg oss draum þinn,“ mælti Kolskeggur.
„Það dreymdi mig, að ég þóttumst ríða fram hjá
Knafahólum. Þar þóttumst ég sjá varga (þ. e. úlfa)
marga, og sóttu þeir allir að mér, en ég sneri undan
fram að Rangá. Þá þótti mér þeir sækja að öllum meg-
in, en ég vörðumst. Ég skaut alla þá, er fremstir voru,
þar til þeir gengu svo að mér, að ég mátti ekki bogan-
Um við koma. Tók ég þá sverðið og vá með annarri
hendi, en lagði með atgeirnum annarri hendi. Hlífða ég
mér þá ekki, og þóttumst ég þá eigi vita, hvað mér
hlífði. Drap ég þá marga vargana, og þú með mér Kol-
skeggur, en Hjört þótti mér þeir hafa undir og slíta á
honum brjóstið, og hafði einn hjartað í munni sér. En
ég þóttumst verða svo reiður, að ég hjó varginn í sund-
ur fyrir aftan bógana, og eftir það þóttu mér stökkva
vargarnir. Nú er það mitt ráð, Hjörtur frændi, að þú
ríðir vestur aftur í Tungu.“
„Eigi vil ég það,“ segir Hjörtur, „þótt ég vita vísan
bana minn, þá vil ég þér fylgja.“
Síðan riðu þeir áfram og komu austur hjá Knafahól-
um. Þá mælti Kolskeggur: „Sér þú frændi mörg spjót
koma upp hjá hólunum og menn með vopnum?“
Þarna voru í fyrirsát 30 manns og fyrir liðinu voru
þeir feðgar undan Þríhyrningi, Þorgeir og Starkaður.
Er þeir bræður sáu, hverjir þarna sátu fyrir þeim, þá
sneru þeir niður að ánni „í nesið“ segir í sögunni, en þar
er nú ekkert nes, en aðeins eyrar við ána.
Er ekki að fjölyrða um það, að bardaginn fór alveg
eins og í draumi Gunnars. Þeir Kolskeggur og Gunnar
vógu þar marga menn, en Austmaður úr hði þeirra
Starkaðs og Þorgeirs varð banamaður Hjartar. En þótt
þeir bræður Gunnar og Kolskeggur væru þarna tveir á
móti 30 manns, þá fór svo að fyrirsetumenn, sem ekki
féllu, flýðu af hólmi.