Heima er bezt - 01.01.1980, Síða 21

syðri bakka árinnar liggur hafnar-
garður langt fram, ca 2 km. Nyrðri
garður hafnarinnar liggur fram í sjó
austanvert í Clontarf, svo hafnar-
svæðið er mjög stórt, allt að 1 km, þar
sem höfnin er breiðust. Skipgengt er
upp ána að stórri brú austarlega í
borginni, og hafnaraðstaða á syðri
árbakka.
Það er ákaflega fagurt að líta norð-
ur yfir flóann í morgunsárinu, af
klettanefinu ofan hafnarinnar í Dun
Laoghaire, svo það er með nokkurri
tregðu að haldið er heim að hótelinu
til morgunverðar kl. 8 Þó er húsið og
umhverfi þess mjög aðlaðandi, gott
þar að dvelja og neyta árdegisverðar í
einum af sölum þess, sem geymir
nokkra forna muni, haglega gerða.
Á veggnum gegnt dyrum er afarstór
spegill, umgerð hans er myndskreytt,
handskorin að sjá, en ef til vill unnin á
annan hátt. Á efri hornum spegilsins
eru fuglar með' þanda vængi, gæti
verið tákn um ferðamanninn, sem
berst vítt um lönd. Ekki fékkst úr því
skorið hvað þessir fuglar hétu, en
virtust austurlenskrar ættar. Einnig
eru handrið meðfram stigum skorin
og skreytt. Fararstjórar höfðu þann
hátt á, að vera til viðtals eftir morg-
unverð, í forstofu hótelsins. Nú hafði
Agnar fréttir að færa, í gær hafði hann
farið í stórverslun, við næstu götu
vestan hótelsins „Uppstræti“, þar
fengust kristalsvörur frá Waterford,
einmitt frá þeirri verksmiðju, er okkur
var ætlað að skoða. Sjálfur hafði hann
gert þar góð kaup, fékk um 40% af-
slátt, og það mundu allir íslendingar
fá, um það hafði hann samið. Þessi
frétt varð að lokum að einskonar
hvalrekasögu, sem gekk frá manni til
manns.
Margir munu að lokum hafa opnað
pyngju sína og veitt sér þann munað,
að eignast nokkur glös af hinum
heimsins dýrasta kristal. Því er heldur
ekki að neita, að það er sérstakur un-
aður að skála við góða vini í glösum
með slíka hljómfegurð. Og víst var
það höfðinglegt af verslunarstjóran-
um að veita svo ríflegan afslátt, að
öðrum kosti hefði það verið flestum
ofviða, að eignast slíka kjörgripi.
Flestir munu hafa notað daginn til
verslunarferða. Þeir, er mállausir voru
Hliðið að Moran Park í Dublin.
sammæltu sig þeim, sem mæltu á
enska tungu. Fylgst er með fimm-
manna hópi, sem heldur þeirra erinda
til miðborgarinnar, undir forustu Sig-
urðar og Valgerðar á Geitaskarði.
Aðrir í för, Þorbjörg á Læk með karl-
inn í eftirdragi og Kristjana á Brúar-
Reykjum, röskleika kona. Haldið er
til járnbrautarstöðvar, neðst við
Marinegötu, og farið með henni til
Dublin. Á leið sinni hefur hún fimm
viðkomustaði, fólk kemur og fer. Mest
af leiðinni liggur brautin fram með
Blackrock, „Svörtu vöggunni“.
Gróðri vafðar klettabrúnir, trjágarðar
og blómaskraut Blackrock Park, falla
undur vel að dimmbláu hafi. Að lok-
um liggur leiðin upp frá ströndinni og
inn til borgarinnar, að járnbrautar-
stöð við Pearse stræti, skammt frá
Trinity College-, Þrenningar-Háskól-
anum.
Eftir dálitla villu og vafstur, var
komist til aðalverslunarhverfis borg-
arinnar og tekið til verka. Gengið búð
úr búð og konurnar teknar við stjórn.
Verð á fatnaði mjög hagstætt, miðað
við heima. Góð karlmannaföt aðeins
á hálfvirði, svipað verðhlutfall var á
kven- og barnafatnaði og íslending-
um gefin afsláttur.
En búðarráp er ekki tekið með sitj-
andi sælu og svo fór að lokum að
konurnar týndust, en karlinn orðinn
haltur á öðrum fæti, þó hann bæri sig
vel og reyndi að ganga óhaltur. Báðir
voru karlarnir vanir leitarmenn, ann-
ar í Langadal norður, en hinn úr
Hreppum suður. Sigurður tók við
leitarstjórn, setur karlinn í varðstöðu á
götuhorni, en gengur sjálfur úr einni
verslun til annarrar. Gengur svo langa
hríð, en allt án árangurs. Eftir langa
og stranga göngu, kom Sigurður að
lokum auga á gráan hadd konu sinn-
ar, handan götunnar, með hinar tvær
á eftir sér.
Nú skyldi hópnum haldið saman,
en þá vildi hjörðin stjórna hirðunum,
slíku voru þeir óvanir og undu hið
versta. Hvílst var smástund fyrir utan
eina af stjórnstöðvum borgarinnar, og
séð fyrir líkamlegum þörfum, svo
ætluðu konurnar að taka endasprett.
Þó körlunum væri þetta búðaráp
ógeðfellt, höfðu þeir hugsað sér að
vera elskulegir félagar, en ekki neinir
skuggavaldar þennan eina dag, en þar
með væri þeirra þátttöku lokið í slík-
um ferðum, um efndir þar á verður
ekki rætt.
Handan götunnar sunnan hótelsins
er lítil steinkirkja, sem mun hafa verið
helguð sjómönnum. Þessa litlu kirkju,
sem er þó allstór á íslenskan mæli-
kvarða, á að endurbyggja og breyta í
sjóminjasafn. f kvöld eru þar smiðir
að vinnu, en starfsdagur að kvöldi.
Þeir brosa þegar karlinn ávarpar þá á
íslensku, síðar dönsku og að lokum
nokkrum enskuslettum, eða svo taldi
hann vera. Að lokum buðu þeir karli
inn og þar var margt að sjá, er seinna
kemur við sögu.
Að kvöldverði loknum halda
nokkrir á hundaveðhlaup í úthverfi
borgarinnar undir fararstjórn Agnars.
Við eða í flestum borgum eru slíkar
hlaupabrautir, og hundaveðhlaup
eftirsóttar skemmtanir. Sérstakt
hundakyn er notað til slíkra hlaupa,
svokallaðir mjóhundar og mjög
hlaupalegir. Hundunum er raðað upp
í hlaupastöðu, vissum fjölda í hvern
riðil, eins og íþróttafólki. Rafdrifin
kanína skýst upp fyrir framan þá, og
þá er ekki að sökum að spyrja.
Hundarnir æða af stað og keppast um
að ná dýrinu, sem hefur aðeins meiri
hraða en þeir og verður ekki náð, en
skýst í holu við endamark. Þetta þykir
hin besta skemmtan á að horfa.
Þannig lauk þessum fyrsta degi í
höfuðborg frlands, með að horfa á
eina af eftirsóttustu skemmtunum
frændþjóðar. " □
Heima er bezt 17