Heima er bezt - 01.10.1993, Qupperneq 15

tíma. Enginn fer til íslands til að afla sér peninga og
því síður til að leita að frelsi ... Ég hef heyrt sagt að
ég ætlaði til Islands í vor. Þeir sem það segja vita bet-
ur en ég sjálfur. Vísast að ég komi aldrei því ekkert
er heim að sækja utan álögur og ófrelsi.
Ekki veit ég hvað gamlir bændur frá bærilegum
efnum hugsa þegar þeir flytja tii Ameríku. Þeir
hugsa það létt að kynna sér siði og venjur annara
þjóða. Þeir halda að hér megi gjöra eins með jöfn-
um peningum og heima. Þetta er ekki rétt.
Ef þú skyldir koma til Ameríku frá þeim efnum
sem þú hefur heima tel ég óvíst að þú yrðir ánægð-
ur. Þó þætti mér betra ef þú kæmir til Ameríku, eða
til Utah, að þú létir mig vita það misseri áður. Þá
gæti ég verið búinn að gjöra eitthvað fyrir þig, en
það verður víst aldrei.
Flestir komast landar hér vel af það ég veit, þeir
sem ég þekki úr eyjunum. Þeir standa betur í efna-
legu tilliti heldur en þeir hefðu gjört heima. Það er
aðgætandi að þegar þeir komu fyrir 5-7 árum voru
Ióðir helmingi billegri þar en eru nú, sömuleiðis
lönd. Góð lóð með fallegu íbúðarhúsi kostar 500
dollars. Ein ekra lands kostar 150-175 dollars, ef
það er við bæinn. Helmingi billegra ef það er mílu
í burtu. Allt Iand er tekið upp (úthlutað?) og það er
ekki alltaf fáanlegt. Ég vona að þú takir ekki orð
mín svo, að ég hvetji þig til að koma. Það dettur
mér ekki í hug meðan þú hefur það gott. Þú getur í-
myndað þér að fátækir familíumenn þurfa að vinna
fáein dagsverk til að eignast hús og lóð. En þó að
þeir eigi ekki hús og lóð geta þeir lifað, því nóg er
vinnan oftast og vel borguð...
Viltu gera svo vel að bera kveðju mína til
stúkunnar Báru og hennar fornu meðlima. Fyrir-
gefðu ómerka bullið og bið þig góðfúsan lesara að
lesa í málið þar sem rangt kann að vera.
í dag er 21. janúar. Það er líka besti dagurinn
minn síðan ég varð veikur. Ég hef gengið dálítið út
um bæinn og ekki orðið neitt verri.
Þú hefðir vfst gaman að sjá sauðfé hér. Ég hef
séð fleiri þúsund gemsa í hóp. Hefðir þú verið
nærri hefði ég ekki skammast mín að spyrja þig
hvort það væri úlfar eða hundar, því ég held að ís-
lenskir fjármenn segðu það Ijótt af óvana.
Alltaf langar mig að heyra um þjófamálið undir
Eyjafjöllum, því vel lætur í eyra mér málaferli og
sjóferðasögur.
Nú hætti ég þessu ljóta klóri, sem þú líklega ekki
nærð meiningunni úr.
Að endingu kveð ég þig óskandi þér alls góðs.
Guðmundur Magnússon.
Bréf Guðmundar eru löng og fróðleg, rithöndin
furðufalleg og skýr, því ekki hefur hann notið
kennslu, nema að œtla má hjá Sigurði fóstra sínum
og húshónda. Líklegt er og að Sigurður hafi kennt
Guðmundi sjómannafrœði. Hann var stýrimaður á
Neptúnusi en Sigurður skipstjórinn.
Þá er næst hréf Guðmundar skrifað um áramót
/892-1892:
Fyrrverandi húsbóndi, Sigurður Sigurfinnsson.
Oskir bestu þar að ég hafði þá ánægju að með-
taka bréf frá þér dagsett 27. maí 1892, það fróðasta
bréf er ég hef fengið frá Islandi. Ég ætlast ekki til
að þessar línur verði fullkomið endurgjald fyrir,
heldur eiga þær að færa þér mitt þakklæti fyrir. Þá
er fyrst að herma þér frá líðan minni. Ég var í
Spanish Fork síðastliðinn vetur og lá þar í leti frá
22. desember - 9. maí. Þá fór ég að klippa sauðfé,
vitanlega óyndisúrræði, því þá gat ég búist við að
vera lengur heima. Þú hefðir átt að vera kominn til
að sjá þegar ég var að taka gemsana, þú hefðir víst
hlegið þegar þeir voru óþægir. Ég vildi ekki vera
við slíka forþénustu, 25 marði ég af á dag (og)
þótti mér slíkt ekki góð atvinna þegar svo fleiri
partur af fólki klippti 50-70. Ég var 10 daga, fór
svo út á járnbraut, fékk að fæða mig sjálfur en
hætti 15. nóvember. Fór svo til Scofield, hvar ég er
nú að bíða eftir vinnu því ég hugsa til að vera úti í
vetur þó flestir af löndum mínum séu heima. Þeir
þurfa ekki að fá peninga, það sé óþarfi að vera úti í
kuldanum ... Þá verð ég að láta þig vita hvað ég hef
þénað fyrir utan föt og mat, með öðrum orðum lagt
upp. Það eru 200 dollars, þeir eru með súrum
sveita saman dregnir. Yfirmaðurinn sem ég hef átt
þetta ár er sá 5. húsbóndinn minn í Ameríku, argur
alltaf, vondur og annað augað vantar í höfuðið.
Ekki voru neinir Islendingar stöðugt hjá honum
nema ég og Jón sem var í Hólshúsi. Það vill enginn
með honum vinna utan Italir sem ekkert skilja. Það
hefur verið hart með vinnu þetta ár í Utah, blöðin
segja um alla Ameríku. Nú tók ég það fyrir að fara
Heima er bezt 335