Heima er bezt - 01.11.1994, Page 6

Sr. Karl fæddist 17. október 1915 í bænum
Crimmitschau í Saxlandi og ólst upp þar og í
borginni Plauen. Fæðingu hans bar upp á sunnu-
dag, og sjálfur segist Karl vera sunnudagsbam. Hann hef-
ur oft komist í hann krappan á lífsleiðinni, en honum hef-
ur alltaf lagst eitthvað til. Saxland var þá konungsríki
innan þýska keisaradæmisins. Saxlendingar áttu margvís-
leg samskipti við slavneska ættbálka, og úr þeirri deiglu
varð til menning og verkleg kunnátta, sem mikið orð fór
af. Menntun og listir stóðu á háu stigi í Saxlandi, og þar
var einnig fjölbreytt atvinnulíf á sviði iðnaðar og verslun-
ar. Sem dæmi um hið fyrmefnda má nefna, að háskóli var
stofnaður í Leipzig árið 1409. Þar í borg störfuðu andans
jöfrar á borð við tónskáldið Johann Sebastian Bach,
skáldið Goethe, tónskáldin Richard Wagner og Robert
Schumann og heimspekinginn Nietzsche. Um hið síðar-
nefnda má geta þess, að véla- og vefnaðariðnaður stóð
með miklum blóma í Saxlandi og þar var postulínið fund-
ið upp í borginni Meissen.
Ur þessum jarðvegi er dr. Karl Kortsson sprottinn. Eftir
heimsstyrjöldina síðari lenti Saxland innan landamæra
Austur-Þýskalands og laut stjóm kommúnista í 45 ár. Það
vora Saxlendingar, sem unnu baráttuna við rauða einræð-
ið án þess að blóði væri úthellt, þegar þeir flykktust út á
götur Leipzig-borgar haustið 1989 til að vinna að endur-
sameiningu Þýskalands.
Að gömlum og góðum íslenskum sið er dr. Karl
spurður fyrst um cett og uppruna.
- Foreldrar mínir vora Kurt Briickner borgardýralæknir
í Crimmitschau og kona hans Johanna Briickner, fædd
Helling. Báðir afar mínir, Karl Albrecht Helling frá
Plauen í Vogtlandi, með alskegg, og Emil Briickner frá
Schneeberg, með hökutopp, era mér mjög minnisstæðir.
Einkum man ég vel eftir, þegar þeir heimsóttu okkur í
Crimmitschau, sátu í vínrauða flossófanum og sögðu frá.
Helling afi var traustur og dugmikill kaupmaður í
miklu áliti. Hann átti fjórar húseignir í borginni Plauen,
sem dætur hans þrjár fengu í arf, þegar hann lést 20. júlí
1933. Föðurafi minn, Emil Briickner (1845-1928), var af
ætt presta og jarðeigenda í Annaberg í Jámsteinsfjöllum
(Erzgebirge). Hann var yfirkennari og prófessor í stærð-
fræði, teikningu, listasögu, tónlist og aldinrækt við kenn-
araskólann í Schneeberg í Erzgebirge. Hellingfjölskyldan
var mjög tónelsk, kunni næstum öll lög og spilaði á pí-
anó. Móðir mín var gædd listagáfum, hún orti yndisleg
ljóð og lék á sviði. Á bemskuárum dáði ég hana í hlut-
verki Suzuki í „Madame Butterfly” eftir Puccini.
Foreldrar mínir voru þremenningar. Þess vegna skrifaði
faðir minn Albrecht afa eftirfarandi þann 15. ágúst 1913:
Karl Kortsson og eiginkona hans Carmen Thony.
„Kæri frændi! Þú fyrirgefur að ég skuli snúa mér bréf-
lega til þín með mikið hjartans mál. Þér hefur varla
dulist að við Jóhanna elskum hvort annað. Og við höfum
tengst þessum innilegu böndum án þess nokkrir aðrir
hefðu áhrifá það.
Þar eð ástkærir foreldrar mínir, sem eru hjá mér þessa
stundina, hafa fullvissað mig um að þau eigi enga ósk
heitari en fá elsku Hanni þína fyrir tengdadóttur, bið ég
þig að heimsækja mig á fimmtudaginn kemur, á afmæli
Ölmu frænku, til þess að fá opinbert samþykki þitt fyrir
trúlofun okkar.
Þinn einlægur frændi, Curt.”
En meira þurfti til, ef borgarstarfsmaður vildi giftast
auðugri kaupmannsdóttur. Albrecht afi krafðist þess
a.m.k. af tilvonandi tengdasyni sínum, að hann keypti
háa líftryggingu handa Jóhönnu. Þá fyrst samþykkti
hann.
Óopinber trúlofun var innsigluð með kossi, og þegar
samningar höfðu náðst um framfærslufé og heimanmund
gengu foreldrar mínir í hjónaband í lútersku kirkjunni í
362 Heima er best