Heima er bezt - 01.11.1994, Qupperneq 7

Plauen 4. apríl 1914. Móðir
mín var 31 árs, faðir minn fer-
tugur.
Brúðkaupið hlýtur að hafa
orðið dýrt, því að allar krár í
Plauen stóðu starfsfélögum og
vinum föður míns opnar í heila
viku, og Albrecht afi borgaði
brúsann. Það var gleðilegt,
ekki síst vegna þess að fyrri
heimsstyrjöldin braust út
nokkrum mánuðum seinna, en
þá dundu fyrstu hörmungar
þessarar aldar yfir Þýskaland.
Faðir minn var stór og mikill
vexti, eins konar „minnis-
merki” frá tímum Vilhjálms
keisara. Illing, hjálparhella
okkar, nauðrakaði hann á
hverjum degi, líka skallann á Foreldrar Karls, Kurt Briickner,
honum. Pabbi var hreykinn af borgardýralæknir í Crimmitschau, og
örunum sem hann hafði fengið í Johanna Briickner.
einvígi á stúdentsárunum. Þau
staðfestu að hann var maður
sem vissi hvað hann vildi, og
það hafði sérstök áhrif á kon-
ur. Það sem er í tísku er fall-
egt, en það fallega þarf ekki
endilega að vera í tísku.
Pabbi var harðstjóri á heim-
ilinu, og við óttuðumst hann.
Ég var elsta bamið og fékk
þess vegna mest að kenna á
því. Ráðningin sem ég fékk
hvað eftir annað setti varan-
legt mark á líf mitt. „Suaviter
in modo, fortiter in re”
(Mjúkur í háttum, harður í raun)
Dag einn hafði stórt og mikið kynbótanaut slitið sig
laust á gripalóðinni. Fólk varð skelfingu lostið og náði í
föður minn. Dr. Brúckner gekk óhikað og óttalaust á móti
nautinu og skaut það milli augnanna, svo að það hneig
dautt niður. Viðstaddir æptu af fögnuði. Þá var ég hreyk-
inn af föður mínum.
Þegar pabba líkaði maturinn ekki, fleygði hann „óæt-
inu” út um gluggann á dagstofunni. Ef hann var kenndur,
greip hann til veiðibyssunnar og hélt skotæfingar á gripa-
lóðinni. Þá urðum við krakkamir dauðhræddir og skrið-
um undir sófann með fjólulitaða áklæðinu. Mamma út-
hellti þar óteljandi tárum. Ég var bundinn henni við-
kvæmum ástarböndum og tæki hún málstað minn, bitn-
uðu skapduttlungar föður míns á henni.
Faðir minn lést úr hjartaslagi árið 1925, aðeins 51 árs.
Útförin bar vitni um það mikla álit sem íbúar
Crimmitschau höfðu á honum vegna bjartsýni hans og at-
orkusemi. Mér varð það ljóst að faðir minn hafði haft
miklar mætur á mér og vildi mér aðeins það besta. Eftir
lát hans fannst mér ég oft sjá hann stóran og stæðilegan
fyrir framan mig. Hann kinkaði blíðlega kolli til mín, því
að hann var ánægður með mig.
Heima er best 363