Heima er bezt - 01.11.1994, Síða 21

til þess að gæta eigna staðarins, en
fluttist þaðan að Krossholti 1831.
Fékk Fagranes 8. maí 1839, vígðist
21. júlí sama ár, en fluttist norður
næsta vor. Fékk Hvamm í Norðurár-
dal 28. júní 1860, sagði af sér prest-
skap 1866, en gegndi prestakallinu
til fardaga 1867. Fluttist þá að Suð-
urkoti í Andakíl, en síðan aftur að
Knarramesi og þar andaðist hann.
Hann var með stærstu mönnum að
vexti, stórskorinn í andliti, stirður í
róm, en góður predikari og vandaði
vel öll prestsverk, ekki drykkjugjam,
stilltur og viðfelldinn, glaðlyndur,
gestrisinn og vel kynntur af sóknar-
mönnum sínum, búsýslumaður mik-
ill og hestamaður. Kona 1 (6. júní
1822): Þuríður Bjamadóttir í Svið-
holti, Halldórssonar. Hún bilaði á
geðsmunum og slitu þau samvistir
1832, en algerlega með dómi 24.
apríl 1834. Sonur þeirra: Bjami
hreppstjóri í Knarramesi. Kona 2
(1834): Guðríður (f. 29. júlí 1801, d.
3. júlí 1839) Gísladóttir prests í Hít-
amesi, Guðmundssonar; þau bl.
Kona 3 (30. maí 1840): Ingibjörg (f.
1818) Jónsdóttir, hreppstjóra í Álfta-
nesi á Mýrum, Sigurðssonar.
Við athugun á þessum þremur ævi-
skrám finnst mér athyglisverðastur
ferill séra Benedikts Bjömssonar.
Þegar hann hefur lokið embættis-
prófi til prestsþjónustu flyst hann að
Sviðholti á Álftanesi og kvænist árið
1822 Þuríði, dóttur Bjama Halldórs-
sonar, ráðsmanns á Bessastöðum.
Bjami var „vel efnum búinn, talinn
með ásjálegustu mönnurrí' (PEÓ) og
dætur hans taldir miklir kvenkostir
og gátu valið úr mannsefnum í hópi
nemenda í Bessastaðaskóla.
Ragnheiður, systir Þuríðar, átti
fyrst Jón Jónsson, kennara á Bessa-
stöðum, og síðar Bjöm yfirkennara
Gunnlaugsson, Njólu-höfund, fræg-
an stærðfræðing og skáld.
Síðan gerist Benedikt bóndi, fyrst
á Hvítárvöllum, en síðar í 5 ár í
Knarramesi, sem þá var kirkjujörð,
sem sonarsonur hans, Ásgeir keypti
rétt fyrir aldamótin. Hann vígist fyrst
1839 prestur að Fagranesi í Skaga-
firði. Þeim hjónum fæðist sonurinn
Bjami árið 1824 í Knarramesi.
Skömmu eftir fæðingu sonarins bilar
Þuríður á geðsmunum og þau skilja
að lögum árið 1834. Sama ár kvænist
sr. Benedikt í annað sinn Guðríði
Gísladóttur prests í Hítamesi, en hún
andast bamlaus árið 1839. Næsta ár
(1840) kvænist hann svo Ingibjörgu
Jónsdóttur frá Álftanesi og bjuggu
Hann var með
stœrstu mönnum
að vexti, stórskor-
inn í andliti, stirður
í róm, en góður
predikari og vand-
aði vel öll prests-
verk, ekki drykkju-
gjarn, stilltur og
viðfelldinn, glað-
lyndur, gestrisinn
og vel kynntur af
sóknarmönnum
sínum, búsýslu-
maður mikill og
hestamaður.
þau saman fyrir norðan og seinna í
Hvammi í Norðurárdal til 1866. Son-
urinn Bjami hverfur hins vegar aftur
heim á æskuslóðimar og verður um
1850 seinni maður Þórdísar Jóns-
dóttur frá Álftanesi, ekkju Jóns
bónda þá búandi í Knarramesi. Þá
var Bjami orðinn svili föður síns,
Benedikts, sem svo árið 1868 flytur
með konu sinni heim í Knarrames,
til dóttur sinnar í sambýli, en þá var
Bjami sonur hans dáinn (1866). Séra
Benedikt andaðist 1873, Bjami 1886
og Þórdís árið 1881, en Ingibjörg
nokkmm árum síðar.
HEIMAERBEZT
1994
FJÖLDI
BÓKATITLA
A SERSTOKU
TILBOÐSVERÐI
FYRIR
ÁSKRIFENDUR
BLAÐSINS
Niðurlag í næsta blaði.
Heima er best 377