Heima er bezt - 01.02.1998, Side 28

hálfa nyt í fyrstu skiptin sem vélin er
borin á þær, en brátt taka þær að
„selja“ svo vel, að ekki streftast meir
úr þeim en hálfur peli í mesta lagi.
Þannig reyndist það á Lágafelli, en
nú er ekki hægt að nota vélina þar
sökum „benzin“leysis, því nú er ekki
„benzin“ fáanlegt til annars en bif-
reiðaferða, ef dæma skal eftir umferð-
inni um Reykjavíkurbæ.
Síðan þetta var ritað, hefur frést að
„benzin“ hafi komið með e/s Lagar-
fossi frá Vesturheimi, svo líklega
verður það þá falt öðrum en biffeiða-
egendum einum hér eftir. Annars væri
vert að athuga hvort eigi væri réttast
að selja þá vöru eftir seðlum, eins og
steinolíu og suðuspritt.
Ritstj.
Fjallkonan
24. október 1908.
Nýr Metúsalem
Það var í Maine fyrir nokkrum
árum, þar sem skógarhöggsmenn
höfðu aðsetur, að giftur maður að
nafni Pétur, dó af slysi. Hann var
mjög fátækur maður og ekkja hans
því í vanda stödd.
Jósef hét vinur hins látna, smiður
góður. Til þess að spara ekkjunni út-
gjöld, tók hann sig til og smíðaði utan
um hinn framliðna. Þegar það var
búið, sagði hann ekkjunni að hann
ætlaði að grafa nafn og aldur vinar
síns á lokið, en þegar ekkjan sagði
honum að maður sinn hefði verið 28
ára, varð hann hugsandi.
„Mér þykir þetta mjög slæmt,“
sagði hann. „Sannleikurinn er að ég
hef aldrei getað skorið 8 í tölu í tré,
svo nokkur mynd sé á.“
„Það er leiðinlegt,“ sagði ekkjan, en
svo datt henni ráð í hug.
„Geturðu skorið fallega 7 í tölu?“
spurði hún.
„Já, eins fallega og nokkur annar
maður.“
„Gott, þá geturðu skorið fema 7 í
tölu. Allir vita að 4 sinnum 7 eru 28.“
Jósep féllst á þetta og skar ferna 7 í
tölu á kistulokið.
Presturinn kom á ákveðnum tíma til
að halda húskveðjuna og þegar hann
var búinn að tala dálitla stund, ætlaði
hann að minnast á helstu æviatriði
hins framliðna, eins og venja er til.
„Þegar vor framliðni, ástkæri vinur
og bróðir dó, var hann orðinn...“
Presturinn leit nú á kistulokið til að
sjá aldurinn, og sá þar töluna 7777.
Honum gat ekki dottið í hug að það
ætti að þýða 28, og varð því svo bylt
við að hann missti málið um stund.
„Drottinn minn, hvernig gat hann
umflúið syndaflóðið?“ varð honum
loks að orði. Hann hafði lesið og
heyrt um Metúsalem, en þessi var ögn
eldri.
(Eftir „Baldri.)
Einar Jónsson myndhöggvari og
safn hans
í næst síðasta blaði Ingólfs ritar Jón
Sigurðsson cand. phil. um landa vom,
listamanninn Einar Jónsson, og
myndasafn hans, og segir ffá viðtali
sínu við hann nýlega.
Einar er alltaf að bæta við safn sitt.
Hann er hinn mesti eljumaður, vakinn
og sofinn við iðju sína. Orðstír hans
fer óðum vaxandi og er hann nú orð-
inn góðkunnur í heimi listarinnar.
Hr. J. S. segir meðal annars í grein
sinni:
„Einar sagði mér ffá því, að sig
langaði til að gefa íslandi öll verk sín
og það mundi verða efst í sér ef land-
ið vildi leggja til sómasamlegt hús-
næði. Hann sýndi mér jafnframt upp-
drátt, sem hann hefur sjálfur gert af
þessu fyrirhugaða safnhúsi. Ætlast
hann jafnffamt til að þetta verði vísir
til safns fyrir alls konar íslenska list,
og að smám saman bætist við í húsið
listaverk annarra Islendinga.
- Verður ekki húsið dýrt?
- Eg hef ekki gert neina sundurlið-
aða áætlun, en kostnaður verður aldrei
ókleifur. Að minnsta kosti verður
þessi bygging óvenjulega ódýr af
listasafnshúsi að vera.
- Hlýtur ekki skreytingin á húsinu
utan og innan, að kosta talsvert fé?
- Nei, skrautið verður lítið og lát-
laust og ef ég færi heim um sumar-
tíma, mundi ég sennilega annast um
það ókeypis.“
Nú liggur við sómi vor, að bregðast
vel við, ef hr. Einar Jónsson býður
landinu safn sitt. Og þeim mun meira
ríður á að láta sér farast vel, sem hann
virðist vera sárt leikinn af þeim, er
ætluðu að kaupa af honum Ingólfs-
myndina. Nefnd sú, er Iðnaðarmanna-
félagið í Reykjavík kaus til þess að
afla Ijár og annast kaupin á myndinni,
hefur að sögn, misskilið hlutverk sitt
svo hrapallega, að hún hefur tekið sér
bessaleyfi til að segja listamanninum
fyrir um hvernig myndin skyldi gerð.
Nefndarmennirnir voru þó eigi kosnir
til þess að verða listamenn sjálfir,
heldur til þess að útvega landinu lista-
verk eftir Einar Jónsson.
Eftir því sem frá hefur verið skýrt i
ísafold, hefur nefndin bakað E. J.
töluvert tjón með ráðsmennsku sinni.
Það er landinu ekki vansalaust, verði
honum ekki bættur sá skaði og skap-
raun sú, er hann hefúr haft af við-
skiptum sínum við nefhdina.
Þjóðólfur
8. nóvember 1911.
Vegurinn austur
Tvö helstu skilyrði fyrir velmegun
og framþróun hvers þjóðfélags er
framleiðsla og verslun, en undirstaða
þessara tveggja slagæða þjóðfélag-
anna eru góðar og greiðar samgöngur.
Menningarþjóðimar hafa séð nauð-
synina á því að taka aðalsamgöngum-
ar á sjó og landi í sínar hendur og
skera ekki fé við neglur sér þegar um
þær hefur verið að ræða.
Eins og kunnugt er hagar víðast svo
til hér á landi að aðalsamgöngumar
verða á sjó, en þó er undantekning
með þetta á aðalundirlendinu, Suður-
landsundirlendinu.
Það ber síst að lasta að miklu fé hef-
ur verið varið til strandferða hér við
land, þó Suðurlandsundirlendið hafi
þar borið skarðan hlut frá borði, vegna
hafnleysis. Það virðist því sjálfsögð
sanngimiskrafa að landið kostaði
flutningabraut um aðalundirlendið.
68 Heima er bezt