Æskan - 01.01.1950, Blaðsíða 11

ÆSKAN
■; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; +; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >;
Verðlaunaþraut
ÆSKUNNAR.
ÞEKKIRÐU landið?
I þessu blaái hefst ný verálaunaþraut. I næstu 6
blöáum birtast 15 myndir frá ýmsum stöáum á
ISLANDI, og veráa myndirnar aáeins merktar meá
tölustöfunum 1 til 15. Nú ve'áur þaá ykkar aá
þekkja staáina, og þegar þessum myndaflokki veráur
lokiá í nóvember næstkomandi, aá skrifa upp
númer myndanna í réttri töluröá og aftan viá þau af
hverju myndirnar eru. Ef margar réttar rááningar
berast, veráur dregiá um verálaunin. 1. verálaun
eru 100 krónur. 2. verálaun eru 75 krónur.
3. verálaun eru 50 krónur. Ekki veráur tekiá
á móti neinum rááningum fyrr en í nóvember-
Alls verða veittar 225 kr. í verðlaun.
Fylgizl med frá upphafi.
2. Þessar tvær myndir hefur Erlendur Siggeirsson prentari tekið.
• >. >: >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >: >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >; >;
i Framhaldssaga. Eftir L. Fitinghoff. j
Snædalabörnin
21. Á flótta.
Allt í einu reií' Andrés sii* upp. „Fýtið ykkur að
tuka dótið saman. Við verðum að flýja héðan sem
fljólast,“ sagði hann, og var cnn móður eftir
Idaupin.
„Hvað kom fyrir?“ spurði Lena og fór samt að
tina farangurinn saman i snatri án þess að bíða
eftir svari. Hún tróð i pokatuðruna öllu, sem hún
hafði telcið fram, til þess að reyna að gera vistlegl
bólið þarna undir trénu.
„Æ, að við skulum þurfa að fara bé&an,“ and-
varpaði lnin og litaðist sorgmædd um. Eftir andar-
tak voru þau búin að búa um alll hafurtaskið á
sleðanum. Andrés var þungbúinn, beit á jaxlinn og
lagði þegjandi dragreipið um herðarnar og liélt af
stað. Ljena fylgdi og ýtti á eftir. Maggi lallaði með
sleðanum og bar kisu í fanginu, en Hyrna elti þau
eins og lnindur.
Færið var þungt. Isskarinn ofan á snjónum hafði
þiðnað i sólbráðinni, og Andrés varð að þræða auða
rinda og hryggi, lil þess að sleðaförin sæjust ekki.
„Það eru Grels og vinnumaðurinn, sem ég brá
fæti fyrir, sem ella okkur, eins og við máttum
vila,“ sagði Andrés loks, þegar þau höfðu farið
góðan spöl.
„Já, mér datl það i liug,“ sagði Lena. Og það fór
9