Æskan - 01.01.1950, Qupperneq 18

ÆSKAN
Hugo Eckener.
smíða á nýju loftskipi. Smiði hins nýja
skips var hafin og margar nýjar cnd-
urbætur gerðar frá fyrri ger'ðum. í
stað benzins var nú notuð ný gasteg-
und, er tæplega gat kviknað í. Lagt
var í nýtt ferðalag til Ameriku. Nokk-
ur óhöpp komu nú fram, svo sem það,
r.ð gat rifnaði á belginn. Loftskip
þetta, sem skýrt var „Zeppelin greifi“,
flaug nú kringum hnöttinn, og ótal
aðrar ferðir voru farnar. Tvisvar sinn-
uni gafst íslendingum kostur á því að
sjá loftskipið, því að það kom liingað
til lands 1930 og 1931. í fyrra skiptið
i'laug loftskipið yfir Reykjavík til að
bera íslandi kveðju Þýzkaiands í til-
efni af 1000 ára afmæli Alþingis. í
síðara skiptið, 1. júlí 1931, flaug það
aftur yfir Reylcjavík og tók íslenzkan
fJugpóst yfir Eskililíð, þann fyrsta
flugpóst, sem sendur hafði verið til
útlanda. Seint í júlí sama ár lagði
„Zeppelin greifi“ í norðurheimskauts-
för sina. Margir visindamenn tóku
þátt í þessari för. Lagt var af stað frá
Leningrad, flogið yfir Arkangelsk og
Ilvítahafið allt til Franz-Jósefslands.
Þar settist loftskipið á ísinn og lenti
aftur í Berlín 30. júlí, og hafði þá ver-
ið rúma fjóra sólarhringa á ferðinni
og flogið 13000 kilómetra. Á najstu ár-
um fór skipið í ýmsar ferðir, og hélt
uppi reglubundnum ferðum á milli
Lýzkalands og Suður-Ameriku um
langan tíma, eða þar til að það var
orðið svo úr sér gengið, að það var
ekki talið flugfært lengur. Þegar síð-
asta slyrjöld skall yfir, voru Þjóð-
verjar búnir að smíða eitt nýtt loft-
skip, sem var enn stærra en öll hin
fyrri, og liafði það farið í nokkrar
Myrkfælni.
Það var í liaust, þegar farið var að
skyggja nokkuð á kvöldin, að mér var
sagt að sækja kýrnar og láta þær inn.
Þrer voru fyrir utan túngarðinn. Ekki
leizt mér á blikuna, þegar ég kom út.
Mér þótti nokkuð dimmt, því að ég
er voðalega myrkfælin.En ég liljóp
samt af stað út túnið. Mér fannst alltaf
einhver vera á eftir mér. En ég liélt
samt áfram.
Þegar ég kom út fyrir túnið, þótti
mér enn leiðinlegra. En ég sá þá kýrn-
ar, og þótti mér það nú heldur betra.
íig var þó ekki komin til þeirra strax,
og alltaf versnaði myrkfælnin. Ég tólc
rui l)að ráð að syngja, og ég söng há-
stöfum sálminn: „Ó,: þá náð að eiga
Jesúm“. Kýrnar litn upp, þegar ég
kom nærri þeim, og störðu á mig.
Líklega liefur þeini þótt einkennilegt
að sjá mig koma þarna syngjandi.
Eg rak kýrnar nú af stað heimleiðis
og var sýnu liugliægra en áður, en
ekki var myrkfælnin þó alveg farin.
Komst ég samt áfram og allt gekk vel.
Ég opnaði hliðið og rak kýrnar inn á
túnið og lokaði hliðinu og liélt heirn
tröðina. En allt i einu fannst mér
blóðið storkna í æðum mínum og
hjartað hætta að slá. Ég lieyrði sker-
andi mjáhn aftan við mig. Ég liélt, að
þetta mundi vera einn af flækings-
köttunum, sem voru að þvælast hér i
kring og mér stóð alltaf stuggur af.
Ég leit þó ekki upp, mig langaði ekki
til að sjá hann. Ég íierti á kúnum og
gekk helzt inni í miðjum liópnum heim
tröðina. En ég var ekki komin alla
leið að fjósinu, þegar hún kisa mín
koní á móti mér. Mikið varð ég fegin.
Ég tók hana í fangið og liélt á henni
á meðan ég' lét kýrnar inn. Svo fór
ég me'ð hana inn í bæ og gaf henni
mjólkina, sem lnin var vön að fá á
kvöldin.
Mikið var gott að vera komin heim
og mikið getur verið slæmt að vera
myrkfælin.
Fjóla.
Á myndinni hér að ofan eru nokkr-
ir gallar frá teiknarans hendi. Honum
hafa orðið á ýmsar skyssur, sem þið
getið skennnt ykkur við að finna. —
Væri gaman að vita, hve margar þið
finnið.
Skrítlur.
Læknir: — Hóstinn er miklu léttari
en í gær, Dóri minn.
Dóri: — Það er nú ekki að furða,
því að ég æfði mig í alla nótt.
— Ertu liræddur um, að einhver
taki hattinn þinn?
— Nei, af hverju spyrðu að því?
— Þú situr á honum.
Mamma: — Ég segi þér satt, Óli
minn, að ekki finn ég minna til en
þú, þegar ég neyðist til að flengja þig
fyrir óþæg'ðina.
Óli: — Af hverju orgarðu þá ekki?
smáferðir fyrir styrjöldina. Eftir sið-
ustu slyrjöld hafa Þjóðverjar ekki
getað hafizt handa að nýju með smíð-
ar loftskipa, og er nú hinn frægi loft-
farstjóri þeirra Dr. Eckener í þjón-
ustu Bandaríkjamanna, sem sagðir eru
hafa mikinn áhuga á loftskipum til
hernaðar. Margra annarra þjóða væri
ástæða til að geta, sem lagt hafa
margt gott fram við sköpun loftskip-
anna, svo sem Englendinga, Frakka,
Rússa og Itala. En aðeins ítala verður
getið hér.