Æskan - 01.11.1977, Blaðsíða 95

Á HLJÓMPLÖTUMARKAÐINU
Umsjón: Benedikt Viggósson

Supertramp: Even in
the Quietest Moments
Hljómsveitin Supertramp varð
heimsþekkt þegar hún sendi frá sér
breiðskífuna ,,Crime of the century"
árið 1974. Síðan hafa komið út tvær
plötur með hljómsveitinni, „Crisis?
What crisis?" árið 1975 og nú nýlega
„Even in the quietest moments". Allar
eru þessar skífur vandaðar og í alla
staði vel unnar og hljómlist Super-
tramp flutt á yfirvegaöan og
vandaöan hátt. Supertramþ er ein af
þeim hljómsveitum sem sífellt ferfram
og tekst að halda fjölbreytni í tón-
listinni. Hún hefur þótt minna nokkuð
á Pink Floyd, en er þó að ýmsu leyti
ólík og héfur eiginlega mjög sjálf-
stæða tónlistarstefnu. Einnig er tón-
list félaganna í Supertramp meira
grípandi og laglínurnar einfaldari en
hjá Pink Floyd.
Liðsmenn Supertramp eru fimm.
Þeir sem mega þó öörum fremur
kallast aðalmennirnir í hljómsveitinni
eru þeir Roger Hodgson og Richard
Davies. Þeir semja öll lög sem hljóm-
sveitin flytur og sjá um allan söng,
hljómborðsleik og gítarleik. Aðrir
liösmenn Supertramp eru Bob C.
Bernberg trymbill, John Anthony
Helliwell sem sér um öll blásturs-
hljóðfæri og þykir einn besti klarinett-
og saxófónleikari sem popp-
heimurinn á í dag, og loks Dougie
Thomson bassaleikari. Allir eru þessir
menn úrvals hljóðfæraleikarar og
eindæma samstilltir. En hér átti fyrst
og fremst að fjalla um nýútkomna
skífu þeirra, Even in the quietest
moments, og er því best að snúa sér
að henni.
Give a iittle bit heitir fyrsta lag
plötunnar. Þetta er einföld laglína og
II.
textinn ekki flókinn, en lagið er
skemmtilegt og söngurinn fellur vel
við lagið. Ef eitthvert lag af þessari
plötu er líklegt til vinsælda meðal al-
mennings, þá er það þetta lag.
Lover boy er öllu þyngra og þarf að
hlusta á það nokkuð oft til að grípa
það. Þetta er einna sísta lagið á
plötunni, þótt ekki sé hægt að segja
það lélegt.
Even in the quietest moments er
mjög gott lag og ákaflega fallega
sungið. Það þarf þó að hlusta
nokkrum sinnum á það til að lagið
grípi fullkomlega, en slíkt er yfirleitt
einkenni góðrar lagasmíði.
Downstream virkar mjög þungt og
leiðinlegt við fyrstu áheyrn, en er með
bestu lögum plötunnar þegar maður
hefur heyrt það nokkrum sinnum. I
þessu lagi er lítill undirleikur, svo til
eingöngu píanó, en það skemmir
þarna síóur en svo fyrir.
Babaji heitir fyrsta lag á hlið 2. Þetta
er einstaklega fallegt lag og ótvírætt
eitt hið besta á plötunni. Söngurinn er
sem oftast vandaður og undirleikur
og sóló stórkostlegt. Laglínan er þó
fremur einföld, en það má oft gera
góö tónverk úr einfaldri laglínu. Það
hefur tekist hér.
From now on byrjar nokkuð þung-
lega og er lítt áheyrilegt framan af, en
síðan lagast það og síðasti kaflinn er
með allra bestu lagaköflum á
, plötunni.
Fool’s overture er síðasta lag
plötunnar og tekur hvorki meira né
minna en rúmar 10 mínútur. Þarna
heyrir maður fyrst dálitla líkingu við
Pink Floyd og fleiri slíkar hljómsveitir.
: Þetta er öllu heldur tónverk en lag.
I Þarna loksins þeyta liðsmenn Super-
tramp hljóðfærin á fullu og njóta sín.
Þessu lagi er illa hægt að ná við fyrstu
áheyrn eins og mörgum öðrum lögum
Supertramp, en undirritaður telur
þetta eitt af meistaraverkum hljóm-
sveitarinnar.
Eins og áður sagði er upptaka og
frágangur plötunnar allur til fyrir-
j myndar eins og á fyrri skífum Super-
tramp. Umslagið er einkar smekklegt
! og hefur greinilega verið lagt allt kapp
á að ekki nema allra færustu menn
stjórnuðu hverju minnsta smáatriði.
Þökk fyrir góða plötu.
Stóra barnaplatan
Utgefandi: SG-hljómplötur
Úter komin frá SG-hljómplötum stór plata með hvorki
meira né minna en 24 bráðskemmtilegum barnalögum,
já, allt á einni og sömu plötunni.
„Alli palli og Erlingur", Svanhildur syngur, Hvar er
húfan mín, úr Kardemommubænum vinsæla, við
93