Æskan - 01.04.1988, Síða 10

w
I minningu
Gríms Engilberts
Grímur Engilberts, fyrrum ritstjórí Æskunnar, lést 15. mars si, 75 ára að aldrí.
Grímur var ritstjóri blaðsins lengur en nokkur annar, í 29 ár. Hann tók við rítstjórn í ársbyijun 1956 en
hafði þá um árabil rétt ritstjórum hjálparhönd og raunar veríð aðstoðarmaður Guðjóns Guðjónssonar
(ritstj. 1942-1955) í mörg ár. Tengsl Gríms við blaðið voru þó miklu eldri. Hann hóf prentnám hjá Ríkis-
prentsmiðjunni Gutenberg 1930 og meðal verkefna hans þar var setning og útlitsgerð Æskunnar. Grímur
vann hjá Gutenberg í 35 ár - í tíu ár ejtir að hann tók við rítstjórn Æskunnar, m.a. sem verkstjóri.
í rítstjóratíð Gríms varð Æskan útbreiddari en í nokkurn annan tíma. Um skeið var blaðið gejið út í
18.000 eintökum. Grímur sá líkajajnan til þess, ásamt Jramkvæmdastjórunum Jóhanni Ögmundi Odds-
syni og Krístjáni Guðmundssyni, að blaðið værí eins vel úr garði gert og unnt var með þeirrí tækni sem
þekkt var á hveijum tíma. Blaðið var Jallegt, vandað og Jjölbreytt í höndum Gríms og að verðugu virt og
vinsælt.
Æskan var Grími sem hans eigið barn, eins og hann sagði sjáljur. Hann lagði mikla vinnu og einstaka
alúð við gerð blaðsins. Við útför hans, sem Jór Jram í kyrrþey að ósk Jjölskyldu hans, var honum því
vottuð virðing og þökk Stórstúku íslands, útgejanda Æskunnar, Jyrír áratuga giftudrjúgt starj í þágu
hennar.
Okkur þykir við eiga að endurbirta
hér greinina Ungur blaðamaður sem
birtist í sumarblaði Æskunnar 1945.
Guðjón Guðjónsson ritstjóri skráði. Þar
er lýsing á upphafi ferils Gríms sem
blaðamanns og starfi hans í prentsmiðj-
unni:
„Þegar við tökum okkur bók eða blað
í hönd verður okkur oftast fyrir að
sökkva okkur niður í lesturinn og njóta
efnisins. Þetta er eðlilegt, til þess eru
bækur og blöð að við höfum yndi af að
lesa þau. En flestum er svo farið að þeir
hafa meira gaman af að handleika og eiga
bækur og blöð sem eru smekkleg og fal-
leg að ytra frágangi en hin sem eru ljót
og kauðaleg. Með öðrum orðum, list-
fengi og smekkvísi prentarans á ekki lít-
inn þátt í að gera hið prentaða mál aðlað-
andi og girnilegt. En þetta vill oft gleym-
ast.
Æskan á sér marga góða vini en einum
þeirra á hún það þó mest að þakka hve
vel og snyrtilega hún er jafnan til fara
þegar hún kemur til ykkar, lesendur
góðir. Og það má ekki minna vera en þið
vitið hver hann er. Hann heitir Grímur
Engilberts og hefur í mörg herrans ár
haft mestan veg og vanda af frágangi
blaðsins ykkar. Þegar vélsetjararnir hafa
sett efnið kemur til kasta Gríms vinar
okkar. Þá tekur hann við leturlínunum,
Grímur við vinnu sína í Ríkisprentsmiðjunni
Gutenberg
raðar efninu í dálka og síður, hnitm

allt niður svo að það fari sem best og Þ3,
of
er margs að gæta. Og ef honum þy^1^
lítið af myndum til að prýða blaðið tek
hann oft og einatt til sinna ráða og grC j
þær upp, hamingjan má vita hvar, ÞV1 J
síðustu árin hefur verið mesta maeða
afla þeirra. ég
Þó að Grímur sé ungur maður hafo'
grun um að ýmislegt hefði drifíð á oae
hans sem þið hefðuð gaman af að V1 ^
Þess vegna tók ég hann tali hérna
daginn og hripaði niður sitt af hve
sem hann sagði mér.“
(Þeir ræða fyrst um bernskuár GÓ^,
fefð
löngun hans til að verða skipstjóri,
til Kaupmannahafnar vegna veikn1
móður hans og dvöl þar. Síðan segU-i
„Hvað fórstu svo að gera þegaf P
komst heim?“ •*
. yl0
„Eftir heimkomuna fór ég að tasi
blaðaútburð og varð nú hugurinn UP
tekinn við allt það sem að blöðum
laiit'
Ég byrjaði 12 ára að gefa út blað á he> ^
ilinu og var það allt skrifað. Lesendnm .
voru fjölskylda mín. Þetta blað skn