Æskan - 30.06.1901, Síða 1

IV. ÁRG,
Konungurinn og skugginn hans.
Æfintýri eftir
VlLHELM ÖSTERGAAEI).
[Endir].
Konungurinn koyrði hest sinn sporum,
svo hann næði hiuum helga stað áður en
óveðrið skyili á, og gaf hírðinni og her-
mönnum sírium vísbending um, að fylgja
sér. Hann vissi, að taka ætti á móti sér,
svo sem stólkonungi sómdi, og það hefði
verið slæmt, ef hin hátíðlega innreið hans
skyldi farast fyrir. Nú hlaut þegar að vei a
búið að raða hermönnum eftir götum hins
heiga staðar, og það hlaut að vera búið að
skreyta húsin með blómum og alla vega
itum ábreiðum, og yfirvöld staðarins hlutu
að vera komin saman tii þess, að bjóða
hinn konunglega pílagrím velkominn.
Konungur keyrði hest sinn æ meira og
meira unz blóðið rann niður eftir siðum
hans, því hann ætlaði sér að komast inn í
hinn helga stað einmitt þenna dag, og það
þótt guðir og menn reyndu að hindra það.
Styttra og styttra var eftir af leiðinni að
borgarmúrunum, og fylgdarlið konungs
neytti ailrar orku með að fylgja honum
eftir.
— — Þarna rétt fyrir framan þá voru
múrar hins helga staðar. Konungi og föru-
heyti hans iétti um hjartaræturnar og
i'eistu sig betur á hestbakinu. Allir hlust-
uðu, hvort ekki færi að heyrast básúnu-
hljómur og bumbusláttur og fagnaðaróp
18,—19.
lýðsins, sem átti að bjóða hinn volduga
konunglega pílagrím velkominn. En þetta
varð á alt annau hátt, en þeir höfðu búist
við.
Konungur sá, að port staðarins opnuðust,
og út um þau gekk mikiil fjöldi manna í
hvítum klæðum. í fararbroddi gekk ber-
höfðaður öldungur, en hann var enn hár
og beinn; hygni og blíða skein samhliða úr
augum hans, og framkoma hans var bæði
göfugleg og tíguleg.
Þegar konungur sá þetta varð hann fyrst
gramur í skapi, — því hann átti ekki von
á þessu við móttökuna. En hann varð þó
að láta eins og ekkert væri um að vera,
og var þegar farinn að hugsa um, hverju
hann ætti að svara fyrstu fagnaðarmóttöku
hins helga staðar.
Gekk þá öldungurinn, er var íremstur
hinna hvítklæddu manna, fram fyrir kon-
unginn og mælti á þessa leið:
„Yoldugi framandi þjóðhöfðingi! Hvert
er erindi þitt hingað, og hví kemur þú
hingað með slíku skrauti til vors ævar-
gamla heigistaðar? Hlustaðu nú á góð
ráð, og snúðu við meðan enn þá er tími
fyrir þig. Þann veg, sem þú ætlar að fara,
mega þeir einir ganga, sem elska alla menn
og hata kúgur. og ranglæti, og sem með
djúpri auðmýkt beygja sig fyrir þeirn mikla
og volduga stjórnara himins og jarðar,
sem engum á þessári jörðu er auðið að
skilja. Yoldugi, framandi þjóðhöfðingi!
snúðu við meðan enn þá er tími til. Hreins-
ÆSK AN.
Eignarrétt hefir
Sl6r-StrtVn íelnmlF íl O. G. T.)
30. JÚNÍ, 1901.
Ritstjóri:
H j á ltin a r Sigurfispon.