Æskan - 01.11.1904, Blaðsíða 1

(Þýtt).
ma.
gEFÍF mömmu.
(Þýtt).
Igú fellur mjöll og harðnar hríð,
og hér er komin vetrartíð,
og barnið flýr með bljúgri lund,
að blíðri drottins mund.
Þu mildi faðir styrk vort starf,
þinn styrk vor iðja jafnan þarf,
og fyrir alt, sem þóknast þér
nú þakkir ílytjum vér.
Við sitjum hér í hlýju smá,
er hjupar snærinn föinuð strá,
og þegar klukkan hringir h\ell,
við hlaupum út á svell,
þá roðnar æskurós á kinn,
þá rennur fjör í hjartað inn;
en höfum samt í huga þá:
Guð — hann sér börnin smá.
L. Th.
*
gP söngfugl ég væri, sem sólskríkjan mín,
þá só óg hvað ég gerði, er árbjarminn skín,
Ég skyldi reyna’ að syngja hið sætasta lag
og syngja fyrir mömmu livern einasta dag.
Og væri’ eg skjótur flskur í skinandi sjá,
þá skyldi’ eg ná frá hafsbotni perlunum smá.
Ég skyldi’ ei sjálfur eiga þær skrautlegu
perlur smá,
þær skarta betur mömmu, og hún skal
þær fá.
Ef skraddari ég væri með skæri og nál,
þá skyldi’ eg fara að vinna nreð glaðværri
sál.
í fötin handa mór hefði’ eg ætíð ull og lín,
en ágæt silkiklæðin — þau fengi móðir mín.
L. Th.