Æskan - 01.03.1908, Blaðsíða 8

24
Æ S K A N
mikið meira hissa, en hvað hann var
reiður. En það kom til af því, að
Karl litli var svo brjóstumkennanlegur
á svipinn út aí' vonbrigðunum og ör-
vingluninni út af brúsabrotunum, svo
að reiðin fékk ekki rúm bjá íöður
hans, eins og hún átti vanda til, ef
eittbvað bar út af. Þarna stóð Karl
litli bálfboginn og skjálfandi, og svar-
aði i hljóði: »Það var nú svona, mig
langaði svo mikið lil að vita, bvort
ekki væru nýir skór í brúsanum, því
að mamma hefir enga skó banda mér
í kaupstaðarferðina, svo ég má sitja
lieima, en allir aðrir drengir bafa skó.«
»En hvernig i ósköpunum gat þér
dottið í hug, að skór væru í brús-
anum — ölbrúsanum mínum«, spurði
faðir bans alveg bissa.
»Já, það stendur nú svo á }wi, að
ég bað bana mömmu um nýa skó til
ferðarinnar, en bún svaraði því einu,
að alt væri farið í brúsann. Og svo
sagði hún, að það væri svo ijölda
margt annað, sem væri komið í brús-
ann, bæði frakkar og battar og brauð
og kjöt og svo framvegis. Og svo braut
ég brúsann, til þess að geta náð í þetta
alt saman, en einkum þó skóna, því
mig sái’langar svo að geta farið með
þér í kaupstaðinn, eins og aðrir dreng-
ir fá að fara, bæði bann Nonni á Hóli
og Halli á Bergi og fleiri. En ég get
ekki farið berfættur. Og mamma er
aldrei vön að skrökva neinu, svo ég
var svo hárviss um þetta«.
Og svo settist Karl litli niður og fór
að gráta hástöfum.
Faðir bans tylti sér þá niður á tóm-
an kassa, sem bafði verið íleygt þar
út á hlaðið, því allir hlutir voru á tjá
og tundri á þessu óreglubeimili. Og
bann sat lengi og mælti elcki orð frá
vörum, svo Karli varð loks lilið til
föður síns, þó smeykur væri, og sagði:
»Mér þykir svo fjarskalega fyrir því,
að ég slcyldi brjóta brúsann þinn,
pabbi minn; ég skal aldrei gera það
oft;ar.«
»Nei, þú gerir það víst ekki«, svar-
aði faðir bans og iagði hendina á höf-
uð drengnum sínum og gekk svo þegj-
andi burtu. Kari litli varð nú þarna
einn eftir og var aiveg bissa á því, að
faðir sinn skyidi ekki eínu sinni vera
reiður við sig.
Tveim dögum síðar, degi fyr en
leggja skyldi upp í kaupstaðarferðina,
kom faðir bans með böggul og fékk
bonum og bað liann sjálfan að taka
bann upp.
»Nýir slcór! Nýir skór!« brópaði
Karl upp yfir sig, »pabbi minn, hef-
irðu fengið þér nýjan brúsa og voru
slcórnir í bonum?«
»Nei, drengurinn minn, ég er ekki
búinn að fá mér nýjan brúsa, ég ætla
engan brúsa að fá mér framar. Mamma
þín bafði rétt fyrir sér — það var alt
of margt, sem fór í þann brúsa. Og
þú veist nú það sjálfur, að það er eng-
inn hægðarleikur að ná því þ'aðan aft-
ur, þess vegna ætla ég' mér að vera
brúsalaus béðan af.«
Prentsiniöjan Gutenberg.