Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Blaðsíða 5

Sameming alþýdminar
3
oft bæði á kostnað heilbrig'ðrar skyn
semi og almenningsheillar.
Við lifum á þesskonar tímum í svip-
inn, íslendingar, að það er mjög nauð-
synlegt, að minnka; flokkadrætti og eyða
meira eða minna tilbúnum skilsmun,
sem skapazt hefur mjlU líkra flokka,
stundumi aðeirs af perscíhulegri andúð
milli foringja eða öðtrum sálrænum
ástæðum. Jafn nauðsvnlegt er að finna
grundvöll, þar sem hægt er að sameina
og hagnýta í þágu alrrennings í landinu
alla, góða og heiðarlega krafta,, hverjum,
flokki sem þeir telja sig tilheyra. Við
samfylkingarmenn viljum ekki aðeins
rétta þeim góðum Islendingum höndina
til brcðurlegs samstarfs, sem telja sig
vinstra megin í stjórnmálum. Við vit-
um, að eins og til eru misendismenn í
öllum flokkum, þannig eru einnig til
i öllum flokkum mæt'r menn, sem til-
viljun ein og ytri ástæður hafa ráðið
um, hvar þeir standa, og við vitum vel,
að margir þeirra eru góðir Islendingar
og að skilningsríkara samstarf við ýmsa
þeirra mundi að öllum, líkindum, miða að
betra árangri í lausn vandamála.
Iivar sem barátta er háð, finnast þess
einhver dærni, að sá heggur, er hlífa
skyldi. I baráttu okkar fyrir samstarfs-
hugsjóninni eru þess einnig dæmi,, að
fjandsamleg öfl hafa orðið sterkari í
svip hjá ýmsurn félögum, okkar og forn-
vinum en ást þeirra til íslenzku þjóo-
arinnar, trú þeirra á, að einbeiting sam-
kynja krafta sé trygging fyrir betri
framtíð. En við vitum emnig, að ef við
störfum rétt, munu ýmsir þessara forn-
vina og félaga sameinast okkur aftur,
áður en lýkur, þótt fjandsamleg öfl haldi
nú nöfnum, þeirra að veði fyrir l'fsupp-
eldi þeirra, um sinn. Iilekkirnir, sem
halda þeim bundnum, geta brotnað þeg-
ar míinnst varir, og okkar gömlu vinir
munu aftur finna brautina opna til okk-
ar þar sem liugur þeirra er. En meðan
hlekkirnir halda þeim, ber okkur sam-
fylkingarmönnum að varast a,ð láta
skapsmunina hlaupa með okkur í gönur
gagnvart þessumi gömlu vinum, sem
teknir bafa verið eins og nokkurskonar
stríðsfangar. Til þess er of djúp og sár
harmsaga í ])ví falin að sjá þá nú gerða
að erindrekum hinna fjandsamlegu afla,
og spennta- varnarlausa, fyrir æki eins
og t., d. þrælalögin illu, sem þeir eru
látnir draga upp brattann, meðan aftur •
haldið sjálft og hið skyni skroppna
bankavald, sem hefur þá undir svipunni,
horfir glottandi á.
Það, sem íslenzka alþýðu virðist nú
mestu varða á stjórnmálasviðinu, er
sameining verklýðs-flokkanna í, haust í
sterkan vinstrisinnaðan lýðræðisflokk,
sem eigi grundvöll sinn og bakhjall i
verklýðsfélögunum og geti tekið forustu
í því að sameina alla þjóðholla krafta
um lausn vandamálanna. Á hinu hag-
ræna sviði virðist ekki minna konúð und-
.ir því, að takast megi að efla atvinnu-
lífið og auka, framleiðsluna, sérstaklega
með tilliti, til sjávarútvegarins', með svip-
uðum hætti og Aþýðuflokkurinn fór
fram á með stuðningi Kommúnista-
flokksins, og flestra skynsamra manna í
landinu, á síðasta ári. Eins og menn
muna, var þá meðal annars gert ráð
fyrir þv; að hagnýta hið svokallaða ein-
staklingsframtak til aukningar atvinnu-
lífinu, ætila því ákveðið svigrúm innan
atvinnugreinarinnar, í skynsamlegu
hlutfalli við þátttöku almennings og hins
opinbera. Þessi tvö atriði verða, að
marka höfuðlínur í stefnu næstu miss-
era.
Það er fyrsta skylda allra góðra sam-