Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Qupperneq 16

14
Sammáng alþýðunnar
landinu af öðru, 05? gerir hann lohs að
sínum máttuga, alþjóða degi.
1 sögunni »Móðirin« lýsir Mcixim
Gorki því, er verkamenn við eira verk-
sm’ðju í Rússlandi fóru í fyrsta skipti
kröfugöngu 1. maí, Það var fámennur
hópur hinna huguðustu, er skipaði sér
undir fána dagsins. Marg;r fylgdu í
humátt á eftir, flestir lokuðu sig inni,
stóðu í gluggum, eg horfðu skelkaðir á.
Hermenn keisarans réðust, á kröfugöng-
una, tvístruðu henni og tóku foringjana
fasta.
Svipað er upphafið á sögu 1. maí í
hverjum bæ og hverju landi. 1. maí
endurspeglar sögu verklýðssamtakanna,
fórnir þeirra, vöxt og sigra. Alþýðan er
í fyrstu hikandi við að beita samtökum
sínum feimin við að auglýsa mátt sinn.
Það kostar átak hjá mörgum einstakling
að stíga fyrstu spcrin út á götuna 1.
maí, ganga inn í fylkinguna og verða
fullveðja maður í baráttu alþýðunnar.
Það kostar að ákveða sig,. slíta af sér
vef fordóma og tregðu, yfirvinna barna-
skapinn og hræðsluna. en um leið og
sporið er stigið, er maður frjáls. Og ein-
mitt þetta innra frelsi, djar-ft og fagn-
andi, er einkennandi við 1. maí. Saga
hans er í stórum dráttum sagan um
það, hvernig alþýðan í hverju landinu af
öðru vaknar til meðvitundar um sinn
eigin kraft, sigrast á gömlum hleypi-
dómum, finnur mátt sinn vaxa og lær-
ir- að beita honum til sigurvinninga fyr-
ir nýjum hugsjónum og frelsi sínu. Og
loks verður 1. maí að sterkasta vopninu
í höndum alþýðunnar.
En við þurfum ekki endilega að
skynja 1. maí sögulega, til að finna mátt
hans. Við þurfum ekki annað en að
ganga í fylkingu alþýðunnar einn 1. mai,
einhversstaðar, vita að okkar fylking er
aðeins lítið brot af þúsundum öðrum,
sem skipa sér undir fána þsssa dags,
um allt, land og öll lýðfrjáls lönd. Við
þurfum aðerns eitt skipti að finna h;nn
alþjóðlega, mátt 1. maí, og eftir það get-
ur ekkert skyggt framar á örugga vissu
okkar um það, að alþýðan sigri heim-
inn. Eg gleymi aldrei þeim fyrsta maí,
er ég iifði í Mo<skva, þegar hin sigrandi
alþýða, fylk'ng eftir fylting, hundruð
þúsunda, gengu eftir Rauða torginu,
fram hjá leghöll Lenins, samhuga, vold-
ug alþýða. Mér fannst, þessi fylking ekki
ganga út- af torginu, heldur inn í. fram-
tíðina, fagnandi, sigrand', og ég heyra
fótatök hennar æ hraðari, og ákveðnari.
Og alþýðan i Moskva fannst mér aðeins
vera fremsta fylkingin og eftír hana
kæmi hver af annari, öll alþýða heims-
ins, í cslitinni sigurför lengra og lengra
inn í framtíðina,. Ég fylltist ósegjanleg-
um fögnuði, og hefi aldrei lifað jafn
sælan dag. Ég skynjaði í einni svipan,
að það gœti ekhert komið fy.rir, sem
liindrað getur sigurgöngu alþýðunnar i
ríki frelsisivs, svo sterk voru áhrif
fyrsta maí, og ég er þess jafn vies allt-
af síðan. Og þettia er engin opinberun
eða skáldskapur, heldur m'ög einí'öld
reynsla, sem er samfara því að eignast
skilning á mætti hinna alþjóðlegu sam-
taka verkalýðsins 1. maí. Þetta er ekki
annað en lifa 1. maí, e;ns 0(g hann í raun-
inni er.
En er þá ekki máttur verklýðssamtak-
anna að fjara út, síðustu árin, er ekki
fyrsta maí stolið úr höndum verkalýðs-
ins hjá einni þjóðinni eftir aðra? öneit-
anlega hefir fasismanum tekizt um
stund að buga samtök verkamanna i
nokkrum löndum. En völd fasismans eru
sundurgrafin og hol innan og það er að-
eins tímaspursmál, hvenær hann hryn-